تیم آمریکا: پلیس جهانی - TEAM AMERICAN: WORLD POLICE

سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : پم بریدی، تری پارکر و مت استون
کارگردان : پارکر
فیلمنامه‌نویس : استون، بریدی و پارکر
فیلمبردار : بیل پوپ
آهنگساز(موسیقی متن) : هری گرگسن ـ ویلیامز
نوع فیلم : رنگی، ۹۸ دقیقه. عروسکی
صدا : تری پارکر، مت استون، کرستن میلر، ماساسا، داران ناریس، فیلن هندرس، چلسی ماگریت، جرمی شادا و موریس لامارش


تروریست‌ها قصد دارند یک سلاح کشتار جمعی را در پاریس منفجر کنند ولی ̎تیم آمریکا̎، پلیس دنیا، جلوی آنها را می‌گیرد. ̎گارسن̎، یکی از اعضاء تیم، کشته می‌شود. ̎اسپاتس‌وود̎ (ناریس)، مدیر تیم آمریکا به ̎گَری جانستن̎ (پارکر)، بازیگر برودوی، پیشنهاد می‌دهد با ̎تیم آمریکا̎ هم‌کاری کند چون معتقد است بازی و مهارت‌های کلامی‌اش از او مأموری ایده‌آلی می‌سازد. ̎گَری̎، ابتدا تردیدهائی دارد ولی پس از ملاقات ̎لیزا̎ (میلر)، عضو تیم، در مخفی‌گاهشان در ماونت راشمور، متقاعد می‌شود. نخستین مأموریت او سرکوب کردن گروهی تروریست در قاهره است. مأموریت با موفقیت انجام می‌شود. اعضاء انجمن بازیگران آمریکا، از جمله ̎الک بالدوین̎ (لامارش)، ̎تیم رابینز̎ و ̎شان‌ پن̎ از فعالیت‌های ̎تیم آمریکا̎ به خشم می‌آیند و علناً از آنها انتقاد می‌کنند. آشکار می‌شود که کرهٔ شمالی، سلاح‌های کشتار جمعی در اختیار تروریست‌ها می‌گذارد. کره‌ای‌ها خیال دارند در جریان مهمانی کنسرتی به افتخار رهبران دنیا که بخشی از برنامه‌هایشان توسط اعضاء انجمن بازیگران آمریکا ترتیب داده شده ـ و تا حدی هم به خاطر موضع‌گیری‌های کره بر ضد ̎تیم آمریکا̎ در آن‌جا حضور دارند ـ سلاح‌های کشتار جمعی را در چهارگوشهٔ دنیا منفجر کنند. وقتی تروریست‌ها کانال پاناما را منفجر می‌کنند و مسئولیتش را به گردن ̎تیم آمریکا̎ می‌اندازند، ̎گَری̎ از شدت عذاب وجدان تیم را ترک می‌کند و به نوش‌خواری روی می‌آورد. ̎گَری̎ بعداً ̎اسپاتس‌وود̎ را از میان خرابه‌های مقر ̎تیم آمریکا̎ ـ که ̎مایکل مورِ̎ فیلم‌ساز آن را منفجر کرده ـ نجات می‌دهد و سپس به کره می‌رود تا هم‌کاران اسیرش را از اسارت برهاند. پس از درگیری با اعضاء انجمن بازیگران و سرافراز بیرون آمدن، هنرنمائی ̎گَری̎ شُهرهٔ آفاق می‌شود و در همان حال ̎لیزا̎ کره‌ای‌ها را از میدان خارج می‌کند و دو نفری، سلاح‌های کشتار جمعی را خنثی می‌کنند.
● یک کمدی/ اکشن تبلیغاتیِ دست‌راستی پُر از شخصیت و ماجرا و حادثه و آواز که عوض بازیگر زنده، عروسک‌ها نقش‌های اصلی آن را بازی کرده‌اند. برای حرکت دادن این عروسک‌ها هم از روش سنتی عروسک‌گردانی و نخ استفاده شده است. بخش اصلی داستان، بر بستر وقایع سیاسی روز و حضور آمریکا در خاورمیانه می‌گذرد، اما ارجاع به ژانرها و نشانه‌های سینمائی بخش مهمی از فیلم را به خود اختصاص داده است. شبیه‌سازی صحنه‌های عاشقانه و اکشن فیلم‌های زنده با استفاده از عروسک‌های بی‌جان، می‌تواند بهانهٔ اصلی برای تماشای این فیلم عروسکی بلند باشد. فیلم چه به لحاظ سیاسی و چه اخلاقی، تند و جسورانه از کار درآمده، هرچند که نمی‌توان پشتوانهٔ بینش سیاسی چندان منسجمی را در پس اشاره‌های سیاسی فراوان فیلم یافت. داستان فیلم هم آن‌قدر محکم و قوی نیست که تماشاگر را تا انتها به دنبال خود بکشاند. یکی از ترانه‌های فیلم ترجیع‌بند بامزه‌ای دارد: ̎آن‌قدر به تو نیاز دارم که بن افلک به مدرسهٔ بازیگری!̎.