معروف و منکر در ترازوی نهضت عاشورا

بسم الله الرحمن الرحیم
تاریخ قیام ابی عبدالله الحسین (ع ) و واقعه عاشورا از همه وقایع تاریخی دیگر متفاوت است . بی تردید این قطعه تاریخی حالتی ویژه و استثنائی دارد. از بیان همه روایات می فهمیم که این قطعه تاریخی باید برای همیشه تاریخ زنده بماند.
این روایات بر این نکته تاکید دارد که این واقعه یک حادثه معمولی تاریخی نیست و در زمان و مکان نمی تواند محصور بماند. بلکه تاریخ کربلا بعنوان یک سرمایه بزرگ معنوی و یک فرهنگ بزرگ بالنده و امتداد دار در طول تاریخ برای همه شیعیان مسلمانان و آزادیخواهان جهان درس و سرمشق است .
این فرهنگ غنی حسینی درسها و سرمشق های فراوانی برای ما دارد که یکی از آن درسها و سرمشق ها امر بمعروف و نهی از منکر و رسالت بزرگ اجتماعی نظارت همگانی است .
بی تردید یکی از اهداف این قیام عظیم همین است . شما ببینید سرآغاز نهضت ابی عبدالله در ماه رجب سال ۶۰ هـ در مدینه با این جملات است : « فعلی الاسلام السلام اذ بلیت الامه براع مثل یزید » باید با اسلام خداحافظی کرد اگر مدیریت جامعه اسلامی بعهده فردی چون یزید باشد. بنابراین از این بیان می فهمیم که تضاد یک حکومت استبدادی ستم پیشه با فرهنگ اسلامی عامل اساسی برای این قیام است .
در بیان دیگری در متن وصیتنامه امام قبل از خروج از مدینه می فرماید : « من برای سرکشی و از روی هوای نفس و یا به منظور فساد و ستم قیام نکرده ام بلکه برای اصلاح امور جامعه و نجات امت اسلامی نهضت خود را شروع کرده ام . می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و طبق سیره و روش زندگی جدم پیامبر و پدرم علی بن ابی طالب حرکت کنم » . (۱ ) در این بیان نیز امام حسین (ع ) بحث معضلات و انحرافات اجتماعی و فساد در جامعه و ضرورت امر بمعروف و نهی از منکر را مطرح میکنند.
در مسیر حرکت از مکه به کوفه نیز می فرماید : « مگر نمی بینید که به حق عمل نمی شود و از باطل جلوگیری نمی گردد. براستی که انسان مومن در چنین شرایطی آرزوی مرگ می کند و مشتاق دیدار پروردگار خود است . که من مرگ را در این حال جز سعادت و خوشبختی و زندگی با ستمگران را دلگیرکننده و جز ننگ و نکبت و عار نمی دانم » . (۲ )
نزدیک سرزمین کربلا در برخورد با لشگر حر بن یزید نیز می گوید :
مردم ! رسول خدا فرمود : هرکس سلطان و حاکم ستمگری را ببیند که حرام خدا را حلال دانسته و پیمان الهی را بشکند و مخالف سنت رسول خدا(ص ) باشد و در میان بندگان خدا بر گناه و عداوت و دشمنی عمل کند و در این شرایط با گفتار و رفتار خود به مخالفت با چنین کسی برنخیزد خداوند او را در جایگاه همان ستمگر قرار می دهد » . (۳ )
نیازی نیست به دیگر کلمات امام (ع ) استشهاد کنم همه بیانات و کلمات آن حضرت حکایت از آن دارد که این قیام و نهضت برای نجات جامعه اسلامی مبارزه با فساد ایجاد اصلاحات استقرار حق و عدل و احکام الهی امر به معروف و نهی از منکر است .
در اینجا دو نکته باید مورد بحث قرار گیرد. یکی آنکه آیا کاربرد حماسه امام حسین (ع ) تنها برای مبارزه با حکومت های جائر و طاغوت است آیا تنها برای مقابله و یا جنگ و برخورد با حکومت های غیر اسلامی است یا آنکه در دولتهای اسلامی و در جامعه اسلامی نیز کاربرد دارد.
آیا کاربرد بحث شهادت و حماسه عاشورا تنها برون ستیزی و دشمن ستیزی است و یا آنکه درس این قیام آزادگی تسلیم نشدن در برابر هر نوع بی عدالتی و ظلم است و بصورت کارکردی و عملی سرمشق برای همه کسانی است که بنحوی حقوق آنان در جامعه تضییع شده است . با تکیه بر این واقعه درس آموز باید فرهنگ آزادی و تبری جستن از پذیرش روابط ناعادلانه را آموخت .
درس عاشورا درس شهامت و رشادت و عزت و مردانگی و آزادگی و تربیت نسل جوان در راستای این اهداف است . تا مردم در سایه این فرهنگ خواستار حقوق حقه خود و پیگیر حقوق اجتماعی خود باشند و تا چنین نشود رشد و ترقی جامعه امکانپذیر نخواهد شد. با تکیه بر این فرهنگ است که باید تحرک و موج و نشاط سیاسی را بوجود آورد.
با تکیه بر این فرهنگ و آموزه های آن است که می توان به سوی جامعه ای برتر آگاه تر فعال تر و دارای مشارکت بیشتر و با سطح آگاهی و شعور بالاتر در جامعه حرکت کرد.
بنابراین درس های این قیام هم برای مبارزه با دشمن و با یک حکومت استبدادی و غیر اسلامی است و هم برای اصلاح جامعه و ایجاد عدالت و برابری و جلوگیری از هرگونه انحراف در یک جامعه اسلامی و یک حکومت اسلامی و مردمسالار دینی است . در واقع بحث این است که گستره این سرمشق تا کجاست آیا حداقلی است و یا حداکثری است . سخن این است که این سرمشق حداکثری است و برای همه جوامع پیام دارد و سرمشق است .
نکته دوم بحث گستره معنای « معروف » و « منکر » است . معروف یعنی چه منکر یعنی چه دایره این معروف و منکر تا کجاست متاسفانه در جامعه ما بحث معروف و منکر در موضوعات خاصی محدود و محصور شده است . وقتی گفته می شود معروف در ذهن ما عباداتی چون نماز و روزه و حج و مسایل اخلاقی چون کمک به مستمندان و ایتام احسان و نیکی به نزدیکان خطور می کند.
آیا معروف منحصر به همین موارد است که بیشتر در جامعه ما مورد بحث است یا دامنه ای وسیع تر و گسترده تری دارد.
وقتی هم که کلمه « منکر » مطرح می شود بیشتر بحث بی حجابی دزدی چاقوکشی مواد مخدر ضرب و شتم باج گیری و امثال اینها در ذهن ما ردیف می شوند. وقتی کلمه دایره منکرات گفته می شود و یا مساله ستاد امر به معروف و نهی از منکر مطرح می شود. محدوده خاصی در ذهن مردم و حتی برخی مسئولین مطرح است .
در حالی که « معروف » معنائی بسیار وسیع تر دارد و همچنین در برابر آن منکر. قرآن می فرماید. « گفتار پسندیده سخن مودبانه رفتار نیکو و گذشت بهتر از صدقه ای است که در کنار آن آزاد و اذیت و بی احترامی و شکستن شخصیت مستمند باشد . » (۴ ) بنابراین سخن توام با ادب و گفتار مودبانه از دیدگاه قرآن یکی از مصادیق معروف است و طبعا نقطه مقابل آن منکر است .
و یا قرآن می فرماید : « برای زنان حقوق شایسته ای است همانطور که وظایفی نیز برای آنان می باشد . » (۵ ) در اینجا حقوق شایسته همسران در برابر یکدیگر بعنوان معروف خوانده شده است .
در آیه دیگر قرآن می فرماید : « اگر می خواهید زنان را نگهدارید باید رفتار خوب با آنها داشته باشید و اگر می خواهید جدا شوید باز هم باید با رفتار خوب و خوش با آنها برخورد کنید . » (۶ ) رفتار شایسته و مودبانه « معروف » و خشونت و درشتی و بدرفتاری بعنوان « منکر » مطرح است .
در جای دیگر قرآن نسبت به آنها که بجای قصاص عفو و گذشت می کنند کلمه معروف را مطرح می کند . (۷ ) که در اینجا بحث عفو و گذشت است . و آنجا که بجای قصاص عفو و گذشت است « معروف » نامیده می شود.
بنابراین سخن مودبانه رفتار شایسته حقوق شایسته اقدام درست رفتار خوب عفو و گذشت احسان و بخشش معاشرت نیکو برخورد عادلانه و بالاخره هر عمل صحیح و شایسته از دیدگاه شرع یا عقل یا جامعه « معروف » خوانده می شود و در برابر آن هرگونه رفتار خشن و کار ناشایست و زشت منکر نامیده می شود.
آیا فکر می کنیم امر به معروف و نهی از منکر فقط در جوامع اسلامی و یا فقط در ایران است در حالی که نهی از منکر و امر به معروف در جوامع صنعتی و غرب گاهی شدیدتر از جوامع ما مطرح است . البته ممکن است عملی در اینجا منکر باشد ولی در غرب نباشد و یا کاری در آنجا معروف باشد و در اینجا نباشد.
اگر با کسی در معنای معروف اختلاف داریم .
قبل از امر معروف باید برای او معروف تبیین شود و سپس به آن امر شود. البته این یک بحث مهمی است که در زمینه « معروف » و « منکر » اگر اختلافی وجود دارد قبل از هر کار اجماع سازی و نزدیک شدن افکار به یکدیگر یک ضرورت است .
شما اگر در یک کشور اروپایی از چراغ قرمزی رد شوید قبل از پلیس دهها نفر سواره و پیاده شماره ماشین شما را یادداشت می کنند و به پلیس اطلاع می دهند و خود را موظف می دانند که با این منکر برخورد کنند. اگر در صف بانکی ایستاده اند و بخواهید صف را بهم بزنید و نوبت را مراعات نکنید همه مردم با شما برخورد می کنند و خود را موظف به مبارزه با این منکر می دانند.
چون آثار مخرب و نکات مثبت معروف اجتماعی برای دیگران هم هست و آثار و مضرات منکر اجتماعی نیز برای دیگران نیز خواهد بود.
کدام جامعه زنده است که بدون امر معروف و نهی از منکر بتواند به حیات و پیشرفت ادامه دهد. تضمین سلامت جامعه با نظارت همگانی و امر به معروف و نهی از منکر است . بنابراین بحث این است که پیام کربلا در زمینه معروف و منکر چیست آیا مقصود منحصرا معروف منکر در بحث عبادات و برخی از اخلاقیات است آیا فقط بحث مبارزه با حکومت غیر دینی است یا اینکه در یک جامعه اسلامی هم این بحث مطرح است .
من از شما می پرسم ترک یک روز روزه ماه رمضان گناهش بیشتر است یا اجرای یک طرح بزرگ ملی بدون گرفتن نظر کارشناسان تحمیل یک هزینه بزرگ بر یک جامعه و بر یک ملت بخاطر عدم توجه به نظر کارشناسان گناهش بالاتر است یا افطار یک روز روزه ماه رمضان شکستن روزه ماه رمضان با استغفار و قضا و کفاره حل می شود ولی تحمیل هزینه بزرگ به یک ملت بدلیل عدم مشورت با نخبگان و کارشناسان چگونه جبران می شود آیا آن مسئول قادر به جبران است آیا هرگز یک ملت از آن مسئول سهل انگار بی دقت و یا با استبداد رای می گذرد اینجا رضایت یک ملت و رضایت خداوند مردم راطلبد. منزوی کردن کارشناسان و صاحبنظران و صاحبان تجربه یک منکر بزرگ و گناه نابخشودنی است .
دستگیری یک فقیر یک معروف است مشورت با کارشناسان برای انجام یک امر حیاتی و مهم در سطح کشور و یا در سطح منطقه هم معروف است . ولی آیا این دو معروف قابل مقایسه هستند
برای روشن شدن مساله به چند نمونه منکر بزرگ اجتماعی در همان زمان امام حسین (ع ) اشاره می کنم و بعد انطباق آن موارد به مقطع زمانی خودمان . یکی از منکرات بسیار بزرگ و غیر قابل گذشت در عصر امام حسین (ع ) که یکی از علل اصلی قیام آنحضرت هم بود این مساله بود که بنی امیه « نظام اسلامی » و « حکومت اسلامی » را فدای جایگاه قومی و طایفه ای خود کرده بودند. اسلام و حکومت اسلامی را برای خود می خواستند و برای ارتقا جایگاه قومی بنی امیه .
و لذا حکومت اسلامی را فدای منافع قومی کردند و بالاتر اسلام و احکام اسلامی را هم فدا کردند.دانیم که در یک جامعه اسلامی « نظام اسلامی » از همه امور مهم تر است و حفظ نظام از اهم واجبات است و لذا امام قدس سره فرمودند حفظ نظام از اوجب واجبات است . از نظام اسلامی بالاتر چیست خود « اسلام » است . اساسا هدف اصلی تشکیل نظام اسلامی اجرای احکام اسلامی حفظ ثغور کشور اسلامی اجرای حدود اسلامی و استقرار احکام خداوند و قسط و عدل اسلامی در جامعه است . تشکیل نظام اسلامی برای پیاده کردن احکام اسلام و برای اجرای دستورات الهی است .
برای تبلور فرهنگ اسلام و ترویج آن فرهنگ است . اگر نظامی آمد و خود اسلام را از بین برد چه ارزشی دارد نظام برای حفظ اسلام و اجرای احکام آن است و همچنین مدیریت جامعه در چارچوب موازین و مقررات اسلامی است . یزید مگر چه کرده بود که امام ناچار شد در برابر او قیام کند یزید هم نظام اسلامی را فدا کرده بود هم اسلام را فدا کرده بود برای حاکمیت بنی امیه و قدرت طلبی خود.
حالا اگر در یک نظام اسلامی در یک انتخابات برای برنده شدن یک حزب و جناح به نظام اسلامی لطمه زده شد و یا بالاتر به خود اسلام لطمه زده شد آیا یک منکر بزرگ انجام نگرفته
انتخابات برای چیست نظام اسلامی برای چیست برای اجرای احکام اسلام و مقررات دین اگر خدای ناکرده در کنار انتخابات ها اخلاق اسلامی و احکام دین را زیر پا گذاشتیم کار ما معروف است یا منکر اساس اسلام برای اخلاق است . برای فضیلت است .
پیامبر فرمود « بعثت لاتمم مکارم الاخلاق » من برای تکمیل مکارم اخلاقی و استقرار اخلاق و فضیلت در جامعه بشری مبعوث شده ام .
اگر بنا باشد با دروغ اتهام و تخریب آبروی دیگران را بردن حزب و جناح من برنده شود در واقع من در مسیر یزید قرار گرفته ام .
مگر یزید چه کرده بود یزید برای برنده شدن بنی امیه حاضر شد به حکومت اسلامی و خود اسلام لطمه بزند حسین به همین دلیل نتوانست تحمل کند و در برابر او قیام کرد.
اگر در جامعه ای برای برنده شدن جناح و حزب دروغ تهمت تخریب دیگران مرتب تکرار شد. در این انتخابات در آن انتخابات کم کم فاجعه بزرگی رخ می دهد و آن اینکه کم کم منکر تبدیل میشود به معروف و لذا امام حسین در نامه به مردم بصره نوشت : « شما را دعوت می کنم برای زنده کردن کتاب خداوند و سنت پیامبر(ص ). چون سنت اسلام مرده و بدعت جای آن را گرفته است . و اگر سخن مرا بشنوید و فرمان مرا اطاعت کنید شما را به راه سعادت رهبری خواهم کرد . » (۸ )
آری خطر در جایی است که سنت ها خوبی ها شایستگی ها می میرد و بدعت ها زشتی ها خیانت ها بنام کارهای درست و صحیح ظهور پیدا می کند. به پیروزی حزب و جناح در سایه دروغ ها صرف بیت المال و استفاده از امکانات دولتی تخریب دیگران افتخار می شود.
بنابراین فاجعه آن است که معروف منکر شود و منکر معروف شود. فکر می کنید در این شرایط می شود آن جامعه را به سادگی اصلاح کرد ! شما به دوران حکومت امیرالمومنین (ع ) نگاه کنید که بعد از سال انحرافات حکومت را در دست گرفت . آیا توانست بدعت ها را از بین ببرد !
فرمود : « اگر بخواهم مردم را به ترک این بدعت ها و کارهای مخالف با سنت پیامبر وادار کنم و آنها را به مسیر حق برگردانم و به همان سیره و روش پیامبر بخوانم . همه قشون و سربازانم از دور من پراکنده می شوند تا جائی که خودم تنها خواهم ماند و یا با شمار اندکی از شیعیان که فضل مرا و جایگاه من را می شناسند . » (۹ )
بعد امیرالمومنین موارد متعددی را می شمارد یکی از آن موارد این است که فرمود به آنها گفتم در ماه رمضان نماز مستحبی را به جماعت نخوانید فریاد زدند : « ای مسلمانان بفریاد برسید که سنت عمر می خواهد تغییر یابد » . (۱۰ ) بعد امام فرمود : « من از دست این امت چه ها که نکشیدم ! » (۱۱ ) امیرالمومنین با آن همه عظمت نتوانست رفتار و کردار زشت و هنجارهای ناروا را تغییر دهد و مردم را به مسیر دوران پیامبر برگرداند. شما فکر می کنید اگر انحرافات در جامعه رواج پیدا کرد دو سال سه سال ده سال دیگر می توان آنها را بسادگی اصلاح کرد.
برادران خواهران احزاب گروهها و تشکل ها! بدانید همه ما در یک کشتی نشسته ایم . اگر این کشتی سوراخ شود همه غرق می شویم . این کشتی را موافق سوراخ کند یا مخالفت سوراخ کند و یا معاند فرقی نمی کند. ضربه به همه ما و ملت است .
کشتی وقتی می تواند ما را به ساحل نجات برساند که سالم بماند. اگر خدای ناکرده در جامعه ای گروه و جناح و حزب از نظام اسلامی و از خود اسلام برای ما مهم تر شد بدانید در آن شرایط منکر جای معروف را گرفته است و « بدعت » جای « سنت » .
یک از منکراتی که بسیار خطرناک است و در دوران امام حسین بود و خدای ناکرده در این زمان هم ممکن است کسانی در پی آن باشند تخریب و حتی سب و لعن بزرگترین یاران انقلاب و امام است . ببینید در دورانی که امیرالمومنین خود حاکم جامعه اسلامی بود این انحراف بزرگ و خطرناک مشاهده شد. فرمود. « به من خبر رسیده که می گویید علی دروغ می گوید ! خدا مرگ شما را برساند. به چه کسی دروغ بسته ام به خداوند در حالی که من نخستین کسی بودم که بخداوند ایمان آوردم یا به پیامبر خدا در حالی که من اول کسی بودم که او را تصدیق کردم . نه بخدا هرگز . » (۱۲ )
شما باورتان می شود که نزدیکترین و عزیزترین یار پیامبر که آن همه پیامبر اسلام از او تجلیل می کرد و آن همه آیات قرآن در شان او نازل شده بود و آن همه فداکاری کرده بود و همواره در مواقف خطر در صف مقدم بود و در همه بحران ها او مدیریت را به عهده می گرفت کاربجایی برسد که ۲۵ سال بعد از وفات پیامبر اسلام مردم نسبت به او چنین قضاوتی کنند و به او نسبت دروغگویی بدهند!
از این هم بدتر کار را بجایی رساندند که علی بن ابیطالب را سب و لعن کردند و به او دشنام می دادند تا جایی که خود امیرالمومنین فرمود اگر به دشنام به من مجبور شدید و جان شما بخطر بود اجازه می دهم که من را دشنام دهید!
فرمود : « آگاه باشید بزودی شما را به بدگوئی و دشنام من و بیزاری و برائت از من وادار می کنند بدگوئی و دشنام را در هنگام اجبار و خطر اجازه می دهم چه اینکه مایه بلندی مقام و درجات من و مایه نجات شما خواهد بود » . (۱۳ ) باور کردنی است که در جامعه اسلامی بزرگترین شخصیت جهان اسلام و نزدیکترین فرد به رسول خدا و عزیزترین چهره در نهضت و انقلاب اسلامی پیامبر اکرم (ص ) مورد سب و لعن قرار بگیرد !
متاسفانه در همین انقلاب اسلامی خودمان در همین ۳۰ سال گذشته شاهد بودیم که به برخی از یاران امام و نهضت اسلامی چقدر تهمت و سخن ناروا گفته شد.
نکند روزی برسد که بگویند شرط اینکه این پست و مقام به تو داده شود این است که به فلان یار دیرین امام (ره ) دشنام دهی و از او نفرت بجوئی . نیاید آن روزی که انحطاط در جامعه بجائی برسد که نزدیک ترین یاران امام (ره ) مورد سب و لعن قرار بگیرند. اگر از امام حسین پیروی نکنیم و از راه عاشورا فاصله بگیریم و شهامت ایستادگی و سخن گفتن نداشته باشیم آن روز دور نخواهد بود.
در صحنه عاشورا هم امام حسین به مساله تکان دهنده برخورد. وقتی فرمود چرا با من می جنگیدید مگر خودتان من را دعوت نکردید مگر من را نمی شناسید در برابر منطق قوی امام عده ای فریاد زدند و گفتند « بغضا منا لابیک » بخاطر عداوت و کینه ای که از پدرت علی بن ابیطالب بر دل داریم که با این جمله دل حسین را بدرد آوردند.
کار بجائی رسیده بود که فرزند علی بن ابی طالب بودن جرم نابخشودنی بود و گفتند با تو می جنگیم چون فرزند علی بن ابیطالب هستی !!
علی با آن همه مقامش جملات پیامبر در حق او که فرمود : « من کنت مولاه فهذا علی مولاه » آن همه فتوحات به دستش آن علم آن تقوا آن عبادت و... کاری به جایی رسید که عده ای که خود را مسلمان می دانستند فرزند علی بودن از نظر آنها جرم بزرگ بود.
آیا ممکن است چنین منکر بزرگی معروف شود باورکردنی است بله اگر بیداری و هوشیاری نباشد و عوام فریبی در جامعه رواج یابد; چنین روزی هم ممکن است .
منکر سوم که بسیار مهم است و اینکه « هدف وسیله را توجیه کند » . همانطور که معاویه و یزید می کردند از هر گناه و دروغی و مکر و حیله ای برای حکومت و ادامه حکومت خود استفاده می کردند. امیرالمومنین فرمود : اگر خیانت گناه نبود من از همه مردم زیرکتر بودم . (۱۴ )
. اساس حکومت اسلام و حکومت امیرالمومنین این است که برای استحکام حکومت از دروغ و خیانت و گناه استفاده نشود.
آیا ممکن است در یک جامعه اسلامی عده ای بگویند چون جناح و حزب ما به حق است . پس می توانیم علیه رقیب از هر وسیله ای استفاده کنیم استدلال آنها هم این باشد که چون به عقیده ما پیروز شدن جناح رقیب به ضرر نظام است پس مجازیم تهمت بزنیم تخریب کنیم چون هدف مهم است و نه وسیله .
همه افتخار ما از آغاز نهضت اسلامی این بود که معتقدیم هدف وسیله را توجیه نمی کند.
اساسا فرق اساسی یک حکومت اسلامی با حکومت غربی و شرقی این است که آنها می گویند هدف وسیله را توجیه می کند و ما قبول نداریم و می گویم اگر هدف حق است راه هم باید درست باشد. وسیله هم باید منطقی و درست باشد. برای دستیابی به یک حکومت نباید دروغ گفت تهمت زد و آبروی دیگران را برد. هدف باید درست مسیر باید صحیح و وسیله هم باید پاک باشد.
متاسفانه اگر فرهنگ عاشورا هدایتگر ما نباشد ممکن است کم کم به این « منکر » هم مبتلا شویم . فرهنگ عاشورا به عنوان یک سرمایه بزرگ و به عنوان یک فرهنگ بالنده به ما می گوید : مسلمان هوشیار باش و نگذار در جامعه روابط ناعادلانه حاکم شود! نگذار حق زیر پا برود! نگذار به نام دین روش های پسندیده به روشهای ناپسند تبدیل شود. در برابر بدعت در برابر منکر بایست .
عاشورا به ما می گوید با منکرهای اجتماعی مهم مبارزه کن و ساکت نمان .
مگر امام از سال ۴۱ تا پیروزی انقلاب همواره بر این اصل تکیه نکرد که دین از سیاست جدا نیست مگر گفته نشد که سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ما است . اگر چنین است که قطعا چنین است پس نباید امر به معروف و نهی از منکر هم در محدوده مسایل خاصی باقی بماند باید در سیاست و مدیریت جامعه هم امر به معروف و نهی از منکر حضور پیدا کند.
آیا می توانیم بگوییم بدحجابی منکر است ولی آمار غیردقیق و یا آمار دروغ دادن منکر نیست ! آیا می توان گفت نگفتن حقایق به مردم و اغرا به جهل و گمراه کردن مردم منکر نیست !
آیا مسیری که ما را به خودکفایی یا خود اتکایی می رساند معروف نیست آیا طرحی که واردات را کمتر کند معروف نیست آیا تقویت سرمایه اجتماعی معروف نیست آیا مبارزه با تورم و فقر نهی از منکر نیست
آیا واردات بی رویه منکر نیست آیا اتکا بیش از حد به نفت در بودجه منکر نیست
منکر که فقط چند مورد محدود نیست . منکر یک لیست بلندی دارد معروف هم این چنین است .
بنابراین فرهنگ عاشورا به ما می گوید اول معروف ها را بشناس معروف های مهم اجتماعی را بشناس منکرها را بشناس و سپس برای استقرار معروف و مبارزه با منکر کمر همت را ببندد.
امروز تقویت هویت دینی و هویت ملی قدرت ملی بالابردن سطح آگاهی و دانش مردم و شعور اجتماعی و بالابردن اطلاع مردم از حقوق سیاسی و اجتماعی و بالابردن سطح مشارکت مردم تقویت اتحاد ملی و انسجام اسلامی که رهبر معظم انقلاب امسال را به اتحاد و انسجام نامگذاری کردند جزو معروف های مهم است که همه ما باید به آنها امر کنیم استقرار بخشیم و تقویت کنیم .
دخالت مردم و نظارت مردم در اداره جامعه معروف بزرگ است . اینکه امام فرمود میزان رای مردم است این یک اصل بسیار مهم و اساسی است که باید آن را تثبیت کنیم . رای مردم نباید تبدیل به تشریفات شود و اگر خدای ناکرده شد یک منکر بسیار بزرگ است .
حضور در صحنه معروف بزرگی است که امام (ره ) به ما آموخت . حضور پای صندوق آرا معروف مهمی است که امام به ما آموخت . مشارکت مردم در انتخابات و آرا مردم و حضور پرشور در انتخابات معروف بزرگی است که مقام معظم رهبری همواره بر آن تاکید دارند.
هرکس هر کاری را انجام بدهد که موجب یاس مردم در انتخابات شود یک منکر بزرگ را مرتکب شده است . مجریان ناظران احزاب تشکل ها و مردم به این اصل مهم توجه کنند باید کاری کنیم که مردم با نشاط در انتخابات حضور یابند به عنوان یک وظیفه و یک معروف بزرگ و نباید مردم را دلسرد کرد به عنوان یک منکر بزرگ اجتماعی .
برگزاری انتخابات سالم شکوهمند یک معروف بزرگ است که موجب تقویت نظام و یاس دشمنان ما خواهد شد. این یک وظیفه اسلامی انقلابی و ملی همه ما است و هر کاری که موجب کاهش نشاط سیاسی مردم و خدای ناکرده حضور کم رنگ مردم در انتخابات شود یک منکر بزرگ است .
هر اقدامی که موجب آن شود که مردم احساس کنند آرا آنها امنیت کامل دارد این ایجاد احساس معروف بزرگ است و هر کاری که مردم نسبت به امنیت آرا خودشان تردید کنند منکر بزرگ خواهد بود.
دنیا چشم به این انتخابات و صحت و سلامت آن و حضور مردم در آن دوخته است . تک قطبی شدن و تک محوری شدن انتخابات یک منکر بزرگ است . اینها گوشه ای از درسهای عاشورا برای همه ما است . پس « کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا »

پاورقی :
۱ ـ مقتل خوارزمی جلد ۱ ص .۱۸۸
۲ ـ تحف المعقول ص .۱۷۶
۳ ـ تاریخ طبری جلد ۴ ص .۳۷۶
۴ ـ سوره بقره آیه .۲۶۳
۵ ـ سوره بقره آیه .۲۲۸
۶ ـ سوره بقره آیه .۲۳۱
۷ ـ سوره بقره آیه ۷۸ .
۸ ـ تاریخ طبری جلد ۴ ص ۲۶۶
۹ ـ روضه کافی جلد ۱ ص .۹۶
۱۰ ـ همان .
۱۱ ـ روضه کافی جلد ۱ ص ۹۶ .
۱۲ ـ نهج البلاغه خطبه ۷۱ .
۱۳ ـ نهج البلاغه خطبه ۵۷ .
۱۴ ـ نهج البلاغه خطبه .۱۹۸
امروز تقویت هویت دینی ملی قدرت ملی بالا بردن سطح آگاهی مردم تقویت اتحاد ملی و انسجام اسلامی جزو معروف های مهم است که همه باید به آن امر کنیم
فرهنگ عاشوا را به عنوان یک سرمایه بزرگ و فرهنگ بالنده به ما می گوید که ای مسلمان هوشیار باش و نگذار در جامعه روابط ناعادلانه حاکم شود نگذار به نام دین روشهای ناپسند حاکم گردد
آیا ممکن است در یک جامعه اسلامی عده ای بگویند چون جناح و حزب ما به حق است پس می توانیم علیه رقیب از هر وسیله ای استفاده کنیم !
یکی از منکراتی که بسیار خطرناک است و در دوران امام حسین بود و خدای ناکرده در این زمان هم ممکن است کسانی درپی آن باشند تخریب و حتی سبب و لعن بزرگترین یاران انقلاب و امام است

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی