نظام‌الدین اشرفی استرآبادی

جنسیت: مرد
نام پدر: عبدالحی میر عبدالوهاب بن علی حسینی جرجانی
تولد و وفات: ( ... )ز ۹۵۹ قمری
محل تولد: استرآباد
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه و متکلم و ادیب
اصل وی از جزجان بود. او از شاگردان محقق کرکی بود و همواره پی‌گیر تحصیل معقول و منقول. از استرآبد به هرات رفت و به‌خاطر مهارتش در علوم مختلف مورد توجه سلطان بایقرا قرار گرفت. از سوی وی به تدریس در مدرسهٔ گوهرشاد بیگم مشغول به کار شد. پس از تسلط شاه‌اسماعیل صفوی بر خراسان ، امیر غیاث‌الدین محمدبن یوسف به قضاوت خراسان منصوب گشت.پس از استعفاء او عبدالحی استرآبادی به‌جای او نشست و تا سال ۹۳۰ق در کمال احترام در هرات قضاوت کرد. به نشر علوم دینی و معارف اسلامی مشغول شد. سرانجام وی از ترس دشمنان به قصبهٔ کوهبنان کرمان پناه برد و در آنجا به تألیف پاره‌ای از کتب خویش پرداخت. از جمله شاگردان وی ابن قمر شجاع‌الدین محمود کرکی است. وی در کرمان درگذشت. از جمله آثاروی: شرح کبیر "الفیه" شهید اول و شرح متوسط "الفیه" که در کرمان تألیف نموده است؛ ترجمهٔ "الفیهٔ شهید"؛ حاشیه بر "شرح شمسیه"؛ حاشیه بر حاشیهٔ سید شریف بر "شرح شمسیه"؛ "الخطب" ، حاشیه بر "شرح الهدایهٔ الاثیریهٔ" میبدی ، حاشیه بر "فرائض‌النصیریه"؛ رساله‌ای در علوم مختلف مانند منطق و کلام و فقه که در ۵۹۵ق تألیف نموده است؛ "لسان‌الالهام"؛ "معراج‌الخیال" منظومهٔ فارسی؛ "المعضلات" ، در مشکلات علوم فقهی و حکمی که در عهد شاه طهماسب صفوی به سال ۵۹۵ق تألیف شده است.

منبع : مطالب ارسالی