طرح تجزیه عراق، آخرین گام‌های مرد مرده

براساس یک نظریه منطقی امنیت دزد در محیط ناامن است و منافع ایالات متحده تنها در صورتی تأمین می‌گردد که ناامنی در عراق پایان نپذیرد.آمریکا تلاش می‌کند تا آخرین گام‌های خود را به سمت مرگ کندتر کرده تا شاید در کنار این سیاست چاره‌ای بیاندیشد و خود را مرده جنگ عراق نبیند.
مدت‌های طولانی است که این اندیشه در ایالات متحده حاکم است مبنی بر این که محبوبیت دولتمردان با ایجاد یک جنگ نظامی فراگیر و پیش از آن تراشیدن دشمنی خطرناک و واحد، بالا می‌رود، امّا رییس جمهور کنونی ایالات متحده در آخرین گام‌های سست‌تر از قبل خویش و مضاعف بر تمام اشتباهات گذشته‌اش برای همیشه این اصل را از استراتژی‌های نظام سلطه حذف کرد.
نو محافظه‌کاران در ایالات متحده در حال حاضر خود در دامی افتاده‌اند که پس از ۱۱ سپتامبر برای دشمنان خویش پهن کرده بودند، در این استراتژی نظام سلطه که با ماهیتی فرهنگی در قالب ناتوی فرهنگی نزدیک به یک سال است ماهیتی جدید و شتابنده پیدا کرده، قرار بود در سفر دکتر احمدی‌نژاد ریاست جمهوری ایران به ایالات متحده در قالب اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل بزرگترین ضربه بر پیکر جمهوری اسلامی به عنوان قلّه عظمت بیداری اسلام وارد گردد.
در این راستا هیچ عقل و منطقی نمی‌پذیرد که دانشگاه کلمبیا بدون هماهنگی با دستگاه‌های امنیتی و قدرت خصوصاً لابی صهیونیسم در ایالات متحده، اقدام به دعوت دشمن درجه یک نظام سلطه بکند، فلذا به طور قطع می‌توان نتیجه گرفت با برنامه‌ریزی دقیق قرار بود تا ریاست جمهوری ایران پس از دعوت به دانشگاه ابتدائاً توسط ریاست دانشگاه در قالب سخنانی مورد توهین و هجمه لفظی قرار گیرد و پس از آن در قالب چند پرسش و پاسخ برای همیشه عظمت احمدی‌نژاد در اذهان جهانیان فرو ریزد امّا پیکر نیمه‌جان قدرت در ایالات متحده هرگز تصور نمی‌کرد در کشور خودش، برنامه‌ریزی خودش، توسط نیروهای خودش ناکام بماند. این چنین شد که از اواسط برنامه دانشگاه کلمبیا جوّ جلسه کاملاً به نفع ایران تغییر کرد.
صبر و حوصله احمدی‌نژاد و عدم عصبانیّت او و پافشاری بر استدلالات منطقی و علمی، حضّار را که غالباً دانشجو، اهل علم و استاد بودند با خود همراه کرد و چه توصیفی از این بالاتر که معتبرترین روزنامه اسرائیلی هاآرتس پیروز این میدان را احمدی‌نژاد توصیف کرد امّا جان بولتون بهتر به عمق شکست دیپلماسی ایالات متحده و آخرین گام‌های قدرت مرده دولت بوش اشاره کرد، جان بولتون گفت: تأثیر سخنان احمدی‌نژاد و پیروزی وی بعدها برای ایالات متحده هزینه‌های سنگینی را به همراه خواهد داشت.
احمدی‌‌نژاد خواب زیاده‌خواهان استکبار را آشفته کرده، از سوی دیگر گرداب عراق و دغدغه خروج آبرومندانه از آن برای بوش تبدیل به آرزویی گشته که شاید بتواند آبروی از دست رفته این سال‌های ریاست جمهوری را دوباره باز یابد، در این راستا بوش گام‌های متعدّدی برداشت، درخواست‌های متعدّد برای مذاکره با ایران و پیش از آن ایجاد فضایی که باعث گردید تا جوّ به قدرت رسیده در عراق متشکل از گروه‌های ضدّ امریکایی باشد و در این اواخر اتخاذ دیپلماسی فشار و ناامنی فراگیر همگی از گام‌هایی بودند که بوش و دولت ایالات متحده را تا لب پرتگاه مرگ پیش برد، استراتژی لبه پرتگاه ترومن که اینبار توسط بوش در عراق به گونه ای وارونه آزمایش شد آخرین گام‌های مرد مرده بود.
ایالات متحده در عراق هر چه کرد تلاشی بود که خود را در مرداب، فرو رفته‌تر می‌دید، بنابراین تصمیم گرفت تا دست به یک عملیات انتحاری بزند، البته بوش برای اولین بار نیست که چنین می‌کند از این دست وقایع همانند خود حادثه ۱۱ سپتامبر در پرونده بوش مکرّر یافت می‌شود امّا این بار از زاویه‌ای دیگر آخرین گام خود را در عراق می‌خواهد بردارد غافل از این که این گام او را تنها به گورستان راهنمایی می‌کند و این گام چیزی نیست جز طرح تجزیه عراق.
مجلس سنای امریکا در یک رأی‌گیری تنگاتنگ میان مخالفین و موافقین که خود نشانه عدم وحدت رویه در مسأله عراق است طرحی را تصویب کرد که بر طبق آن عراق به سه قسمت شمال، جنوب و میانه تقسیم می‌شود. در قالب این طرح برای همیشه خیال ایالات متحده از اتمام ناامنی در عراق راحت می‌گردد، چرا که براساس یک نظریه منطقی امنیت دزد در محیط ناامن است و منافع ایالات متحده تنها در صورتی تأمین می‌گردد که ناامنی در عراق پایان نپذیرد. هر ادّعایی که مسئولان امریکایی خلاف این ابراز کنند منطقاً صحیح نمی‌باشد. پیش از این هم با تحریک اقلّیت سنّی در عراق مبنی بر عدم پذیرش قانون فدرالیسم آنها را به قدر کافی برای ایجاد ناامنی در عراق تحریک کرده بودند امّا روند اتحاد بین مسلمانان تا آنجا جلو رفت که برنامه براندازیِ دولت مالکی حتی با مخالفت گروه‌های متعدّد غیرشیعی در عراق روبه‌رو گشت، لذا بوش تصمیم به برداشتن آخرین گام خود در عراق نمود، این گام که بسیار گام بزرگی است با هدف تجزیه عراق تا مدت‌ها می‌تواند به درگیری‌های داخلی و ایجاد بحران و ناامنی در عراق دامن زند.
بدین‌ترتیب ایالات متحده می‌تواند به ادامه چپاول خود در عراق و سرقت انرژی از این کشور و تداوم بر سلطه خود در منطقه و اقدام به خراب‌کاری و اجرای طرحهای ناتوی فرهنگی علیه ایران مانند تولید مشروبات الکلی در قالب پایگاه‌های نظامی و قاچاق آن به ایران و نیز ایجاد زمینه‌های گسترده‌تر برای عدم تحقق وحدت مسلمانان اقدام کند.
امّا این سیاست به دلایل زیر محکوم به شکست است:
۱) مخالفت حداکثری در عراق با اصل تجزیه: این مخالفت در اکثر گروه‌ها، احزاب و توده‌های شیعه و کردها و نیز بخش‌هایی از اقلّیت‌ اعراب سنّی در عراق مشهود است.
۲) فرهنگ حاکم بر عراق: اگرچه دهها سال است سایه دیکتاتوری هویت جمعی ملت عراق را تحت شعاع خود قرار داده است امّا انتخابات اخیر در عراق نشان داد که فرهنگ قوی و غنی در عراق این قابلیت را دارد تا عراق را به سرعت به سمت اتحاد و هویت واحد پیش ببرد، به نظر می‌رسد تمامی امکانات امریکا بسیج شده تا در مقابل این هدف بایستد، در گزارش پترائوس ـ کروکر به کرات بر این نکته تأکید شده بود.
۳) شرایط ناموافق منطقه ای: ایالات متحده برای اجرای این طرح بدون رضایت حتی نسبی همسایگان عراق موفق نخواهد بود در حالیکه همسایگان عراق به شدت از این طرح عصبانی و ابراز مخالفت نموده اند، حتی این برنامه ها میتواند در روند استکبار ستیزی ملتهایی همچون ملت ترکیه که سالها در راه مبارزه با تجزیه فعالیت کرده مؤثر بوده و کشورهای منطقه را بیشتر علیه ایالات متحده بسیج کند.
۴) وضعیت بد روحی سربازان اشغالگر: آمار خودکشی‌ها و فرار و پناهندگی به کشورهایی من جمله کانادا حکایت از آن دارد که سربازان امریکایی انگیزه‌ای برای ماندن و جنگ در عراق ندارند. این نکته در تأکید حزب دموکرات مبنی بر حضور غیرعملیاتی ـ جنگیِ نیروهای امریکایی در عراق کاملاً مشهود است.
● «جمع‌بندی»
به نظر می‌رسد ایالات متحده از طرح مسأله تجزیه عراق اصل تجزیه را دنبال نمی‌کند، برای او مسائلی که در عراق به دنبال طرح تجزیه ایجاد می‌شود هدف واقعی است، دستگاه حاکم در ایالات متحده به دنبال شکل‌دهی به یک نظام منطقه‌ایِ موازنه‌ساز متشکل از کشورها و گروه‌هایی است که می‌توانند برای حضور و فعالیت آنها در عراق مناسب باشند اگر این هدف محقق نشود طرح هر مسأله‌ای که از به قدرت رسیدن و پاگرفتنِ گروه‌های غیرمعتدل مناسب می‌باشد. مسأله تجزیه نیز از جمله این طرح‌ها است که خود می‌دانند احتمال تحقق این امر بسیار کمتر از درصد شکست این طرح است امّا از آنجا که بهانه‌ای برای گروه‌های ضدّایرانی ـ صوری و مقاومت در لبنان و فلسطین می‌شود تا در عراق بتوانند ابراز وجود کنند مطرح می‌گردد. بنابراین ایالات متحده خود را در وادی‌ای می‌بیند که با تلاش خود گور خود را کنده است امّا تلاش می‌کند تا آخرین گام‌های خود را به سمت مرگ کندتر کرده تا شاید در کنار این سیاست چاره‌ای بیاندیشد و خود را مرده جنگ عراق نبیند.

جواد خواجه پور

منبع : سایت بصیرت