۶ خرداد ـ ۲۷ می ـ ۴ میلیون وبلاگ در چین با یک مثال: خدمت «لی شینده» به هموطنانش

آمار وبلاگها در اینترنت در مه سال ۲۰۰۵ نشان می دهد كه در چین چهار میلیون نفر دارای وبلاگ هستند و توجه چینی ها به استفاده از اینترنت زیادتر است.
«لی شینده» یكی ار این وبلاگ نگاران چین است . وی كار روزنامه گاری را منحصر به انتشار عكس و مطلب در وبلاگ خود كرده و با یك دوربین دیجیتال و یك «لپ تاب» به راه می افتد و در گوشه و كنار چین هرجا كه نقصی در كار دولت ببیند و یا متوجه اشتباه یك مقام دولتی شود آن را همان ساعت به صورت مطلب ژورنالیستیك می نویسد و با تصویر در وبلاگ خود قرار می دهد.
«لی» همچنین شكایت و انتقاد مردم را در این وبلاگ منعكس می سازد و می گوید كه او كار روزنامه نگاری را به همین عمل منحصر كرده و معتقد است كه یك روزنامه نگار باید در یك رشته پیش برود و متحصص شود. او می گوید كه دستگاه روابط عمومی دولت متبوع (چین) نوشته های او را از وبلاگ می گیرد و خلاصه می كند و به اطلاع مقامات ارشد می رساند زیرا تجربه كرده است كه چند روز پس از قرار گرفتن انتقاد او در وبلاگ، دولت بازرس فرستاده و مسئله را حل كرده است.
«لی» گفته است كه هدف مائو هم از نصب تخته سیاه در میدانهای نقاط مختلف چین همین بود كه مردم درد دل خود را بر آنها بنویسند و ماموران ویژه این مطالب را رونویس كنند و به او (مائو) اطلاع دهند. در آن زمان اینترنت نبود كه وبلاگ نویسی كنند و تخته سیاه و یا ارسال نامه مسقیم راه حل مسائل بود. نامه های مستقیم وقت گیر هستند ولی وقتی به زبان روزنامه نگاری در آیند خلاصه و آسان می شوندو با یك نگاه می شود به مفاد آنها پی برد و دستور رسیدگی صادر كرد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز