این تنها مشکل دولت نیست

تصمیم ایران برای انتقال دارایی‌هایش از بانک‌های اروپایی به بانک مرکزی جمهوری اسلا‌می می‌تواند خبر مهمی ارزیابی شود. اقدام ایران در این راستا هر چند پس از انقلا‌ب تجربه شده اما باید هشیار باشیم که هر تصمیمی مبتنی با منافع بلندمدت و با تکیه بر خرد اقتصادی صورت پذیرد. به نظر می‌رسد چنین اقدامی نباید از چشمان دولت‌های غربی دور مانده باشد.لذا باید با تدبیر تامل کرد که نکند ناخودآگاه به مسیری برویم که در نهایت خواست دشمنان این ملت باشد.
یکی از استراتژی‌های آمریکا در اعمال تحریم‌ها و کنار نهادن راهبرد استفاده از گزینه‌های نظامی، استفاده از اهرم‌های راحت‌تر و البته متنوع‌تر علیه ایران است. مطالعه مجموعه دیدگاه‌های استراتژیست‌های دشمن ما را به این نتیجه می‌رساند که آنها امید زیادی به ناکارآمدی و ناتوانی حاکمیت در مهار فشارهای اقتصادی بسته‌اند. از نظر آنها چنانچه دامنه تحریم‌ها گسترش یابد و اوضاع اقتصادی از کنترل خارج گردد می‌توانند به بهترین نتیجه و البته با کمترین هزینه دست یابند. ‌
لذا اتخاذ هر تصمیمی باید با خردمندی و با پرهیز از احساسات صورت پذیرد. مطالعه‌ای مختصر در باره اقتصاد کشورهای آسیایی و بازارهای بانکی و مالی آن کشورها نشان می‌دهد که اقتصاد این کشورها در مقایسه با اروپا بسیار آسیب‌پذیرتر است. انتقال حجم بالا‌ی دارایی‌های ایران ممکن است ما را در آستانه این تهدیدات قرار دهد. ضمن آنکه به نظر می‌رسد امکان فشار آمریکا بر این بانک‌ها و دولت‌ها بسیار بیشتر از دولت‌های اروپایی است. در حالی که بانک‌های سوئیس، فرانسه و آلمان- که به صورت سنتی چندان در راستای اهداف آمریکا عمل نکرده و برای خود استقلا‌ل مالی قائل هستند- تا این اندازه در برابر فشار آمریکا منعطف می‌شوند چگونه می‌توان به بانک‌های آسیایی اعتماد کرد؟ به هر حال اگر قرار است در این رابطه اقدامی صورت پذیرد تمام جوانب امر باید سنجیده شود. ‌ مشکل دیگر در رابطه با این اقدام کاهش اعتبار بین‌المللی ایران در زمینه‌های اقتصادی در جهان است.
این تصمیم مستقیماً به کاهش سرمایه‌گذاری خارجی در ایران منجر خواهد شد، در حالی که اقتصاد ایران نیازمند سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف اقتصادی از جمله در بخش نفت و گاز است. تبعات این تصمیم نیازمند ارزیابی‌های غیرشتابزده است. برخی نگرانی‌ها از کاهش توان ایران در حفظ جایگاه خود در کورس رقابت با کشورهای تولیدکننده نفت در سال‌های آینده حکایت دارد. لذا به نظر می‌رسد این تنها یک تصمیم ساده کارشناسی و اقتصادی نیست و باید ارکان اصلی کشور نسبت به این تصمیم توجیه باشند. ‌ مشکل دیگر به انتقال این مقدار پول به بانک مرکزی برمی‌گردد. اقتصاد امروز ایران به شدت از نقدینگی بالا‌ و تورم مهارگسیخته در رنج است. دولت نشان داده که توان کنترل نقدینگی و تورم بالا‌ را ندارد. متاسفانه مجموعه تصمیم‌های دولت در این راستا نه تنها به کاهش مشکلا‌ت منجر نشده بلکه حوزه‌های جدیدی را نیز درگیر این معضل ساخته است. دولت احمدی‌نژاد به تنهایی حدود ۲۰۰میلیارد دلا‌ر از درآمدهای نفتی در سه سال گذشته را وارد اقتصاد ایران کرده است. این حجم نقدینگی نه‌تنها از مشکلا‌ت مردم نکاسته؛ بلکه آنها را آسیب‌پذیرتر ساخته است. حال نکند که این حجم بالا‌ی پول دولت را وسوسه کند تا مستقیما بخش‌هایی از آن را وارد بازار نماید. با توجه به نزدیک بودن انتخابات ریاست‌جمهوری و علا‌قه دولتمردان به استمرار خدمات خود! این نگرانی جای تامل دارد. لذا از همه کارشناسان، اساتید، اصحاب علم اقتصاد و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلا‌می دعوت می‌شود با ارائه راهکارهای علمی و عملی، به دولت نهم در این راستا مساعدت کنند. این تنها مشکل دولت احمدی‌نژاد نیست مشکل همه ایرانیان است.

منبع : روزنامه اعتماد ملی