درخت کریسمس، نماد حیات دوباره

درخت کریسمس یکی از محبوب‌ترین سنت‌های جشن کریسمس به شمار می‌رود که به طور معمول از درختان همیشه سبز خانواده گیاهان مخروطی، همراه با تزئینات متنوع با چراغ و دیگر ابزار زینتی، و به عنوان نماد تجدید حیات زندگی استفاده می‌شود.
بهترین گونه این گیاهان برای روز کریسمس درخت صنوبر محسوب می‌شود، چرا که دارای عطر خوشی است و پس از آن که خشک می‌شود، زیبایی خاصی دارد.
در زمان‌های باستان در کشور تونس فعلی درخت کریسمس نشان‌دهنده پیروزی اسطوره‌ای بازگشت الهه یونانی و باستانی زندگی و مرگ و تولد از هندوستان بود که این درخت مخروطی را با خود حمل می‌کرد. در شرایطی که افسانه‌های قرون وسطایی اغلب این درخت را به دوره کریسمس نسبت می‌دهند.
بر اساس افسانه‌ها "بانی فیس" قدیس، زمانی که برای تبلیغ دین مسیحیان به میان قبایل بدوی رفت، به دلیل شکل مخروطی درخت کاج، برای ارائه و توضیح مفهوم تثلیث از آن استفاده کرد.
دیگر داستان‌ها وجود درخت کریسمس در زمان عید مسیحیان در آلمان قرن شانزدهم را به عنوان اولین کشور شناخته شده که از درخت کریسمس استفاده کرده به حساب می‌آورند.
برخی از داستان‌ها اولین استفاده از درخت کریسمس را به شهر باسل در سوئیس نسبت می‌دهند. در سال ۱۵۹۷ یک شاگرد خیاط درختی را با سیب و پنیر تزئین کرد و به شهر آورد. این در شرایطی است که شهر ریگا در جمهوری لتونی ادعا می‌کند که از اولین درخت کریسمس استفاده کرده است. در میدان این شهر تابلویی نصب شده که به هشت زبان روی آن نوشته شده است: اولین درخت کریسمس برای سال نو در سال ۱۵۱۰ در شهر ریگاه مورد استفاده قرار گرفت.
در قرن هفدهم استفاده از درخت کریسمس به عنوان یک رسم وارد خانواده‌ها شد. یوهان کونارد دانرهار، کشیش استراسبورگ از این رسم انتقاد کرد و آن را انحراف از کلام خداوند خواند.
تا قرن هجدهم این رسم در بخش‌های شمالی استان راین در آلمان به یک رسم تبدیل شد، اما در مناطق روستایی گسترش پیدا نکرد. در اواخر قرن هجدهم استفاده از شمعدان برای تزئین درخت کریسمس رواج پیدا کرد، اما تقریباً مدت مدیدی این رسم تنها به بخش‌های شمالی استان راین اختصاص داشت و توسط اکثریت کاتولیک قسمت‌های جنوبی استان راین به عنوان رسم پروتستان‌ها توصیف می‌شود.
در اوایل قرن نوزدهم، این سنت در میان اشراف‌زادگان مجبوبیت یافت و به بارگاه‌های سلطنتی راه یافت. پرنسس هنریتا ون ناسو-ویلبرگ وین را در سال ۱۸۱۶ با درخت کریسمس آشنا کرد و این رسم در سراسر اتریش گسترش یافت. اولین درخت کریسمس در سال ۱۸۴۰ وارد فرانسه شد.
به صورت سنت درخت کریسمس تا شب ۲۴ دسامبر به وارد خانه نمی‌شود، پس از این تاریخ درخت تزئین شده کریسمس به خانه آورده می‌شود و دوازده شب بعد، یعنی ششم ژانویه از خانه خارج می‌شود.
نگهداری درخت کریسمس بیش از مدت یاد شده یا آوردن آن پیش از ۲۴ دسامبر به عنوان بدشانسی در نظر گرفته می‌شود که البته از آنجایی که کریسمس در سال‌های اخیر و در زمان مدرن به صورت تجاری درآمده این درخت بسیار زودتر و حتی در اواخر اکتبر در فروشگاه‌ها قرار می‌گیرد.
بسیاری از امریکایی‌های قرن نوزدهم، درخت کریسمس را چیزی غریب می‌دانستند و اولین درخت کریسمس در امریکا، مربوط به سال ۱۸۳۰ است که آن هم توسط ساکنان آلمانی پنسیلوانیا به نمایش گذاشته شده بود. این درخت برای جلب کمک‌های مردمی برپا شده بود. در سال ۱۸۵۱، چنین درختی در محوطه خارجی یک کلیسا برپا شد، اما وجود آن برای ساکنان این شهر بسیار توهین‌آمیز و نوعی بازگشت به بت‌پرستی به شمار می‌آمد و آنها خواستار جمع کردن تزئینات شدند.
در حدود سال‌های ۱۸۹۰، لوازم تزئینی کریسمس از آلمان وارد می‌شد و درخت کریسمس بتدریج در ایالات متحده محبوبیت یافت. نکته جالب اینکه اروپاییان از درختان کوچکی که حدود ۱ تا ۵/۱ متر طول داشتند، استفاده می‌کردند، در حالی که امریکاییان درختی را می‌پسندیدند که تا سقف خانه برسد.
در اوایل قرن بیستم، امریکایی‌ها درخت‌های کریسمس را بیشتر با لوازم تزئینی دست‌ساز خودشان تزئین می‌کردند اما بخش‌های آلمانی/ امریکایی همچنان به استفاده از سیب، بلوط، گردو و شیرینی‌های کوچک بادامی ادامه می‌دادند.
کشف برق، به ساخته شدن چراغ‌های کریسمس منتهی شد و امکان درخشش را برای درختان به ارمغان آورد. پس از آن دیدن درختان کریسمس در میدان شهرها به یک منظره آشنای این ایام مبدل شد و تمام ساختمان‌های مهم- چه شخصی و چه دولتی- با برپا کردن یک درخت، به استقبال تعطیلات کریسمس می‌روند.
در تزئین درخت‌های کریسمس اولیه، به جای مجسمه فرشته در نوک درخت، از فیگورهای پری‌های کوچک - به نشانه ارواح مهربان- یا زنگوله و شیپور- که برای ترسانیدن ارواح شیطانی به کار می‌رفت - استفاده می‌شد.
در لهستان، درخت کریسمس با مجسمه‌های کوچک فرشته، طاووس و پرندگان دیگر و تعداد بسیار زیادی ستاره، پوشیده می‌شد. در سوئد، درخت را با تزئینات چوبی که با رنگ‌های درخشان رنگ‌آمیزی شده و شکل‌های کودک و حیوانات از جنس پوشال و کاه تزئین می‌کنند. دانمارکی‌ها، از پرچم‌های کوچک دانمارک و آویزهایی به شکل زنگوله، ستاره، قلب و دانه برف استفاده می‌کنند. مسیحیان ژاپنی بادبزن‌ها و فانوس‌های کوچک را ترجیح می‌دهند.

منبع : موسسه گفتگوی ادیان