فراوانی دیابت نوع دو در ایران در سال ۱۳۸۰

● مقدمه:
دیابت، بیماری متابولیک مزمنی است که منجر به صدمه به ارگان‌های مختلف فرد مبتلا و کاهش طول عمر وی می‌شود.این بیماری به دلیل افزایش سن جمعیت، افزایش رشد جمعیت، افزایش شیوع چاقی به علت کم‌تحرکی، مصرف بیشتر قندهای ساده وغذاهای با کالری بالا، شیوع فزاینده‌ای یافته است، به گونه‌ای که بر اساس پیش بینی سازمان جهانی سلامت، انتظار می‌رودکه تعداد بزرگسالان (۲۰ ساله و بالاتر) دچار دیابت در سال ۲۰۲۵ میلادی به ۳۰۰ میلیون نفر برسد. با توجه به پراکندگی جغرافیایی بسیار متفاوت بیماری دیابت در جهان و عدم اطلاع دقیق از شیوع و بروز این بیماری در ایران، بر آن شدیم مدارک و منابع موجود در این زمینه را ارزیابی مجدد نموده تا به برآورد روشنی در مورد شیوع دیابت در کشور دست یابیم.
● روش‌ها:
به دلیل جمع آوری اطلاعات از یک نمونة‌ فراگیر کشوری، نتایج مطالعه‌ی سلامت و بیماری در مورد شیوع موارد شناخته شدة‌ دیابت، که در سال ۱۳۷۹ توسط مرکز ملی تحقیقات علوم پزشکی انجام گرفته است، مبنای محاسبة شیوع قرار گرفت.به منظور تعیین نسبت شیوع واقعی به شیوع موارد شناخته شده از سایر مطالعاتی که در مورد شیوع دیابت در کشور انجام گرفته بود استفاده شد. برای برآورد بروز، از مدل‌سازی اپیدمیولوژیک استفاده شد.
● یافته‌ها:
بر این اساس شیوع دیابت در سال ۱۳۸۰ در جمعیت بالاتر از ۲۰ سال ۶۷/۴% یا ۶/۱ میلیون نفر برآورد شد. همچنین تخمین زده شد که در این سال نزدیک به صد هزار نفر به بیماری دیابت نوع ۲ مبتلا شده‌اند.
● نتیجه‌گیری:
محدودیت اصلی این مطالعه محدود بودن مطالعاتی است که برای برآورد نسبت شیوع واقعی به شیوع موارد شناخته شده مورد استفاده واقع شدند.

محمدباقر اردشیرلاریجانی
فرید ابوالحسنی
محمدرضا مهاجری تهرانی
عذرا طباطبایی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی