عراق چون اسراییل

● یک دموکراسی در برابر خشونت های تروریستی
اسرائیل در حقیقت یکی از انواع دموکراسی هاست. با وجود این، یک میلیون شهروند عرب آن درجه دوم محسوب می شوند. اما بر روی چند میلیون فلسطینی که فاقد حتی خودگردانی ظاهری هستند، حاکمیت دارد.
دشوار است کشوری را به عنوان یک دموکراسی تشخیص داد در حالی که میلیون ها مسئله در ارتباط با محرومیت از حق رای و مسائل مربوط به سلب قدرت و امتیاز در مورد آن مطرح است.
بوش در سخنرانی خود گفت که امیدوار است عراق مانند اسرائیل شود؛ یک دموکراسی که در برابر خشونت های تروریستی بایستد اما باید از عهده منشور دیپلماتیک خود برآید.
بوش در اسراییل گفت:« تروریستها طی سالها حملات انتحاری، زندگی افراد بی گناه زیادی را گرفته اند. تفاوت این است که اسرائیل یک دموکراسی عملگرا است که از محقق ساختن مسوولیتهای خود بازداشته نشده است و آن یک نمونه و مثال خوبی از موفقیت است که ما برای عراق دنبال می کنیم.»
این عبارات ممکن است احمقانه ترین جملاتی باشد که توسط رییس جمهور آمریکا به زبان آورده شده است.علاوه بر اثرات آنها بر تلاشهای جنگی آمریکا در خاورمیانه، آنها به صراحت شرم آور و ننگین هستند.
نخبگان سیاسی آمریکا آنها را درک نمی کنند. اسرائیل در خاورمیانه یك كشورمطلوب و پسندیده نیست و این امر بدان دلیل نیست که کسانی که در خاورمیانه زندگی می کنند مرتجع هستند؛ بلکه بدان دلیل است که اسرائیل به طور تلویحی آخرین مستعمره اروپا در منطقه است – یعنی یک وارث برای الجزیرهِ فرانسه، مصرِ انگلیس واندونزیِ هلند. و همچنین به این دلیل است که اسرائیلی ها با ستیزه جویی به تلاش های خود برای اشغال سرزمین همسایگان خود ادامه می دهند. ( این خصومت ابدی یا اجتناب ناپذیر نیست. در سال ۲۰۰۲ اتحادیه عرب پیشنهاد کرد که در مقابل عقب نشینی اسرائیل به مرزهای ۱۹۶۷، این رژیم را به طور کامل به رسمیت می شناسند اما دولت اسرائیل این پیشنهاد را رد کرد.)
اما در این تحلیل ما در پی آن نیستیم که چرا اسرائیل نامطلوب و ناپسند است. اگر شما به دنبال اجرای دیپلماسی عمومی در این منطقه هستید چرا با پروژه و طرح نامطلوب آمریکا برای عراق همکاری می کنید؟ بوش تنها تلاش جدیدی را برای انتشار پیام آمریکا به جهان اسلام انجام داده است.
اسرائیل در حقیقت یکی از انواع دموکراسی هاست. با وجود این، یک میلیون شهروند عرب آن درجه دوم محسوب می شوند. اما بر روی چند میلیون فلسطینی که فاقد حتی خودگردانی ظاهری هستند، حاکمیت دارد.
دشوار است کشوری را به عنوان یک دموکراسی تشخیص داد در حالی که میلیون ها مسئله در ارتباط با محرومیت از حق رای و مسائل مربوط به سلب قدرت و امتیاز در مورد آن مطرح است.
هدف بوش در تمیثل و تشبیه بالا در رابطه با یهودیهای اسرائیلی، نابود کردن میلیون ها ساکن دیگر سرزمین فلسطین است که در دموکراسی یا اعمال حاکمیت اسرائیل مشارکتی ندارند.
این درست است که اسرائیلی ها حملات جهاد اسلامی، گروه قسام و گروه شهدای الاقصی را طی سالهای بعد از آغاز انتفاضه دوم کند کرده اند اما هنوز حملات موشکی ادامه دارد.
علت اصلی این حملات آن است که فلسطینی ها را از خانه و سرزمین خود راندند و به این صورت مشکل سیاسی، اقتصادی و نظامی برای اسراییلی ها ایجاد شده است. اسرائیلی ها حملات تروریستی را با زندانی کردن میلیون ها فلسطینی ها در سرزمینهایشان، جلوگیری از اقدامات و فعالیتهایشان و نابودساختن تجارت و معیشت آنان، کاهش داده اند.
دولت اسرائیل به اشغال و تصاحب سرزمین فلسطینی ها حتی در زمانی که ما صحبت می کنیم ادامه می دهد. درگیری فلسطین – اسرائیل در زمره شدیدترین و وخیم ترین مشکلات جهان است و این مناقشه سراسر منطقه خاورمیانه را مسموم کرده است. این مناقشه یکی از انگیزه های حملات بن لادن در ۱۱ سپتامبر بود. آیا انجام دومین نوع از این حملات خوب است؟
از این رو، در تمیثل بوش چه کسی باید در سرزمین فلسطین ایفای نقش کند. روشن است که عربهایی که ظاهرا از سایر عراقی ها دور نگه داشته شده و در پشت دیوارهای عظیم و سیمها قرار داده شده اند و از قدرت سیاسی محروم هستند، این کار را باید انجام دهند.
حتی اگر این موضوع درست بود که یک گره گشایی از نوع اسرائیل- فلسطین در ذهن بوش قرار دارد، آیا خردمندانه بود که این موضوع را علنی کند؟
این نوع سناریو دقیقا یک پیام تبلیغاتی است که توسط وب سایت جهاد در عراق و جهان عرب منشتر شده است. آنها گفتند که ارتش اشغالگر آمریکا در عراق، عرب های سنی را همانند فلسطینی ها کرده است. من فکر نمی کنم این امر مبالغه باشد که بگوییم اظهارات بوش یک ابزار و شیوه جذب نیرو توسط نیروهای جهادی است و نیروهای آمریکایی در نتیجه این سخنرانی کشته خواهند شد.
آیا سخنرانی بوش به عربهای سنی که خواستار اتحاد با آمریکا علیه نیروهای جهادی سلفی خارجی هستند می تواند کمک کند یا به آنها آسیب می رساند؟ روشن است که آسیب می رسانند.
اگر بوش چیزهایی مانند آن را در سال ۲۰۰۲ می گفت شما می توانستید آن را به حساب بی تجربگی و بی اطلاعی وی از خاورمیانه بگذارید. اما اکنون وی برای چندین سال است که رییس جمهور می باشد و اقدامات زیادی در خاورمیانه انجام داده است. اما این اشتباه فاحش ناموجه است. من می توانم با قاطعیت بگویم چیزهایی را که بوش می گوید روشن و نو نیستند. و بدتر از همه این که وی چیزهایی را بیان می کند که تعداد بیشتری از نیروهای آمریکایی را در استانهای دیاله، الانبار، صلاح الدین و بغداد به کام مرگ می کشاند.

خوان کل: استاد دانشگاه میشیگان
نویسنده: خوان - کل
مترجم: كیانوش - كیاكجوری
منبع: سایت - باشگاه اندیشه - به نقل از www.juancole.com

منبع : باشگاه اندیشه