ورونیکا فوس - Veronika Voss

سال تولید : ۱۹۸۲
کشور تولیدکننده : آلمان‌غربی
محصول : توماس شولی و راینر ورنر فاس‌بیندر
کارگردان : فاس‌بیندر
فیلمنامه‌نویس : پتر مارته شایمر و پئا فرولیخ.
فیلمبردار : زاور شوارتسنبرگر
آهنگساز(موسیقی متن) : پیر رابن
هنرپیشگان : روزل زخ، آن ماری دورینگر، دوریس شاده، کورنلیا فروبوس، اریک شومان، آرمین مولر - اشتال و هیلمار تاته.
نوع فیلم : سیاه و سفید ۱۰۵ دقیقه.


مونیخ، سال 1955. یک خبرنگار ورزشی به‌نام «روبرت کرون» (تاته) با ستاره سابق استودیوهای اوفا، «ورونیکافوس» (زخ) آشنا می‌شود. او که مجذوب «ورونیکا» شده، می‌خواهد دوباره او را ببیند، و در جست‌وجوی نشانی‌اش، می‌فهمد که او در خانه پزشکش - «دکتر کاتس» (دورینگر) - زندگی می‌کند. وقتی دوباره او را در یک استودیوی فیلم‌برداری می‌بیند، «ورونیکا» از ایفای یک نقش کوچک هم در می‌ماند. بعدتر «کرون» از شوهر سابق «ورونیکا» می‌شنود که او پس از افول دوران هنری خود و جدائی از همسرش، به الکل پناه برده و بعد هم به مرفین معتاد شده است. کم‌کم «کرون» به رازی که پشت درهای بسته اتاق‌های معاینه «دکتر کاتس» نهفته پی می‌برد...
* فاس‌بیندر روح سرخورده هر دورانی را از طریق شخصیت‌های زن آثارش به نمایش می‌گذارد: پس از اشک‌های تلخ پترا فون کانت (1972) و ازدواج ماریا براون (1978)، و پس از لی‌لی مارلین (1980) و لولا (1981)، حالا نوبت به ورونیکا فوس رسیده، تراژدی ستاره سابق استودیوهای اوفا در دهه 1950. فیلم‌نامه بر مبنای زندگی سی‌بیله اشمیتس نوشته شده. بازیگری که در دهه 1950 و در شرایطی مشابه شرایط داستان، خودکشی کرد؛ اما هدف فیلم - مثل فیلم قبلی فاس‌بیندر، لوما - برملا کردن شرایط دوران پس از جنگ جهانی دومِ آلمان و سال‌های بازسازی است. خیلی از آلمانی‌ها در آن سال‌ها اعتماد به نفس‌شان را دوباره به دست آوردند، با این همه روشن‌فکران هم نسل فاس بیندر با نفرت و بیزاری از آن دوران یاد می‌کنند. نتیجه‌گیری داستان این است که کسی که در میان چرخ‌دنده‌های اجتماع گرفتار شد، راه نجاتی ندارد؛ و امروز هم شرایط به همین گونه است.