ابن‌سینا و زیبائی‌شناسی

با بررسی تعاریفی که از زیبائی داده شده، در می‌یابیم که در تعریف زیبائی با دو دیدگاه کلی مواجهیم؛ گروهی زیبائی را امری ذهنی Subjective می‌دانند و معتقدند که زیبائی آن کیفیتی است که ذهن انسان در برابر محسوسات از خود ایجاد می‌کند و گروه دوم زیبائی را یکی از صفات عینی موجودات می‌پندارند و معتقدند که زیبائی، صفتی است که ذهن انسان به کمک قواعد و اصول معینی آن را درک می‌کند، اینها زیبائی را جزء امور عینی و بیرونی Objective برمی‌شمرند.
در هر حال، زیبائی ”محور ماهوی هنر“ است و به‌دست دادن تعریف دقیقی از آن، مقوله‌ای است که در طول تاریخ فکری بشر، پیوسته ذهن صاحب‌نظران را به‌خود مشغول کرده است.
تاریخچهٔ زیباشناسی در غرب با آراء افلاطون و به‌خصوص ارسطو که بانی این علم محسوب می‌شود، آغاز شد و پس از آن به‌وسیلهٔ فلوطین و برخی از روحانیون مسیحی از جمله سنت اگوستین و سنت توماس ادامه پیدا کرد.

دکتر زرین‌واردی

منبع : معاونت پژوهشی دانشگاه شیراز