در جای مرگبار - ON DEADLY GROUND

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : برادران وارنر
کارگردان : استیون سیگال
فیلمنامه‌نویس : اد هوروویتس و رابین راسین
فیلمبردار : ریک ویت
آهنگساز(موسیقی متن) : بازیل پولدوریس
هنرپیشگان : سیگال، مایکل کین، جون چن، جان مک‌گینلی، ر. لی ارمی، شاری شاتوک، بیلی باب تورنتن، ریچارد هامیلتن
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۱ دقیقه


ـ آلاسکا. ̎مایکل جنینگز̎ (کین)، رئیس یک کمپانی نفتی و دستیار گره‌گشایش، ̎فارست تفت̎ (سیگال) به سر یک چاه نفتی شعله‌ور می‌روند و ̎تفت̎ با استفاده از مواد منفجره، آتشش را خاموش می‌کند. ̎هیو̎ (هامیلتن)، رفیق قدیمی ̎تفت̎ او را متهم می‌کند که خود را به ̎جنینگز̎ و کمپانی‌اش فروخته است. بعدتر ̎تفت̎ در دعوائی که در کافه‌ای رخ می‌دهد، از یک بومی آلاسکائی در برابر آدمی قلدر دفاع می‌کند. در این فاصله ̎جنینگز̎ فیلمی تبلیغاتی تهیه می‌کند و در آن بر دغدغه‌های محیط زیستی کمپانی نقتی‌اش تأکید می‌کند. خبر می‌رسد که دکل‌های حفاری و پالایشگاه باید در عرض سیزده روز به کار بیفتند و گرنه مالکیت منابع نفتی در اختیار بومی‌ها قرار می‌گیرد. ̎تفت̎ پی می‌برد اگر دکل‌ها با همان آلات و ابزار کهنه و فرسوده مورد استفاده قرار گیرند، یک فاجعهٔ محیط زیستی پدید خواهند آورند. ̎مک گرودر̎ (مک گینلی) یکی دیگر از مزدوران ̎جنینگز̎ برای به دست آوردن فایلی کامپیوتری که حاوی جزئیات اقدامات غیرقانونی کمپانی است، ̎هیو̎ را شکنجه می‌دهد و می‌کشد. در یک کنفرانس مطبوعاتی، بومی‌های آلاسکائی ̎جنینگز̎ را مورد پرسش قرار می‌دهند و ̎ماسو̎ (چن)، دختر رئیس یک قبیلهٔ آلاسکائی به رویش نفت می‌پاشد. ̎جنینگز̎، ̎تفت̎ را راضی می‌کند تا در تعمیر یکی از پست‌های فرعی به او کمک کند. وقتی ̎تفت̎ با هلی‌کوپتر سر می‌رسد، جسد ̎هیو̎ را در محوطهٔ پالایشگاه می‌بیند ولی جسد با بمبی از راه دور منفجر می‌شود. بومی‌های آلاسکائی، ̎تفت̎ را نجات می‌دهند و رئیس قبیله و ̎ماسو̎ ، بر زخم‌هایش مرهم می‌گذارند و رئیس قبیله در باب قدرت طبیعیت برای او حرف می‌زند.
ـ استیون سیگال از محیط زیست محافظت می‌کند. اینکه یک بازیگر اکشن کار هالیوودی در دفاع از محیط زیست داد سخت بدهد، شاید فقط برای تماشاگران زیر پنج سال پذیرفتنی باشد. اینجا سیگال، هم در بازیگری و هم در کارگردانی، می‌خواهد پا جای پای تام لافلین (در سری فیلم‌های بیلی جک ...) بگذارد که نمی‌تواند. سیگال نه استعداد لافلین را در بازیگری (منظور انجام حرکات رزمی نیست) دارد و نه قابلیت او را در کارگردانی (که یک قصهٔ ساده را سر راست روایت کند). و نتیجه در تمام جنبه‌ها فاجعه است، به خصوص در تمام صحنه‌های کین، این خبیث فیلم به قدری ناراحت به نظر می‌آید که همدلی تماشاگر را جلب می‌کند.