از عزاداری تا <مملکت داری!>

اظهارات اخیر دکتر محمود احمدی‌نژاد در خصوص نحوه برگزاری عزاداری‌ها که نوعی ابراز اطمینان نسبت به صلا‌حیت مردم برای تشخیص روش های صحیح عزاداری بود به صورت کلی قابل قبول است، اما بیان آن درشرایط فعلی وتوسط رئیس جمهور، ایرادهای متعدد شکلی و محتوایی دارد و می تواند موجب پیامدهای منفی بسیاری گردد. نخستین اشکال، زمان طرح دیدگاه‌های احمدی نژاد است. زیرا نخستین ‌هشدارها درمورد تعیین برخی چارچوب‌ها برای اجرای مراسم عزاداری، ازحدود ۲ ماه پیش بیان شد و اگر رئیس‌جمهور نسبت به این موضوع ایرادی داشت بایستی درنخستین روزها واکنش نشان می‌داد. اما در این موضوع نیز رفتار احمدی‌نژاد،‌دقیقا مانند برخورد او با موضوع <مبارزه با بد حجابی> و به طور کلی <طرح امنیت اجتماعی> بود. در موضوع مبارزه با بدحجابی، فرماندهان انتظامی از اوایل بهار سال گذشته (سال ۸۵) عزم خود را برای تشدید مبارزه با بدحجابان اعلا‌م کردند، اما نخستین واکنش رئیس جمهور و اعلا‌م مخالفت او با برخوردهای فیزیکی در موضوعات فرهنگی، در پنجمین روز ازاجرای طرح (اوایل اردیبهشت ماه ۸۵) بیان گردید. در سال جاری نیز پس ازماه‌ها بحث رسانه‌ای و شروع اقدامات علنی نیروی انتظامی، ‌سخنگوی دولت و یک مشاور رئیس‌جمهور، مخالفت احمدی نژاد با برخی اقدامات انجام شده را اعلا‌م کردند. البته فعلا‌ بحث برسر حدود اختیارات رئیس‌جمهور در این خصوص نیست، اما اگر رئیس جمهور برای خود دراین زمینه وظیفه‌ای قائل بوده و هست، نباید اعمال اختیار و انجام وظیفه خود را آن قدر به تاخیر بیندازد که از آغاز اقدامات اجرائی، ماهها بگذرد و ابلا‌غ مواضع رئیس جمهور توسط همکاران او به زمانی موکول شود که به گفته فرماندهان انتظامی ، ماهها از بررسی موضوع در حضور رئیس‌جمهور گذشته است!
در موضوع< طرح امنیت اجتماعی> و نیز هشدارها و دستورالعمل‌های نیروی انتظامی به هیات‌های عزاداری، ‌اگر حق با رئیس‌جمهور باشد،‌تاخیر او در اعلا‌م مواضع باعث انجام اقدامات غیرضروری وگاه خسارت بار، درفاصله زمانی میان آغاز طرح‌های مورد نظرتا اعلا‌م مواضع رئیس‌جمهور می‌شود و اگر حق به جانب دستگاه‌ها و افرادی ‌باشد که رئیس جمهور مواضع آنها را نمی‌پسندد، اعلا‌م علنی مخالفت با آن اقدامات، ‌موجب سردرگمی مردم ، لوث شدن مسئولیت‌ها و نهایتا سست شدن مبانی قانون گرایی واجرای قانون درکشور می‌گردد. البته در موضوع اخیر - روش انجام عزاداری- علا‌وه بر نیروی انتظامی، بسیاری از علما و صاحب‌نظران مسائل مذهبی نیز در ماههای اخیر هشدارهایی داده‌اند که سخنان مبهم رئیس جمهور می تواند تاثیر آن هشدارهای عالمانه و صحیح را نیزکاهش دهد وعده‌ای را به پیگیری روش‌های نه چندان پسندیده و بعضا وهن آلود خود درعزاداری‌ها، تشویق نماید. به عنوان نمونه می‌توان به حادثه ناخوشایند اصفهان و درگیری اخیر گروهی از قمه‌زنان با پلیس اشاره کرد.
آقای احمدی‌نژاد، خواهان عدم دخالت ارکان حکومت درعزاداری‌های مردم شده است. زیرا به اعتقاد او صدها سال است که مردم عزاداری می‌کنند و از سوی دیگر مردم خوب می‌فهمند که چگونه باید از این مراسم برای رسیدن به هدف خود بهره‌برداری نمایند. البته این سخن درست است. اما آیا همین دیدگاه درسایرامور زندگی مردم نیز مورد توجه قرار می‌گیرد؟ آیا شعور مردم ایران، ‌فقط برای شناختن روش عزاداری کافی است و یا به نظر رئیس‌جمهور، ‌آگاهی مردم ایران برای رسیدن آنها به سایرمقاصد و برنامه‌ها نیز کافی و قابل اعتماد است؟ سوال دیگری که می توان مطرح کرد این است که آیا فقط دخالت درعزاداری مردم قبیح است و یا در سایر اموری هم مردم که می‌توانند وظایف خودرا انجام دهند وحقوق خویش را استیفا نمایند، دخالت دستگاههای حکومتی، به جای تاثیر مثبت، خسارت بار خواهد بود؟
دولت آقای احمدی‌نژاد در بیست ماه گذشته ‌با آزمون اجرای اصل ۴۴ به عنوان مهمترین گام در راستای واگذاری امور به مردم مواجه بوده است. دراین مدت ‌دولت نهم دو بودجه تقدیم مجلس نموده است. به گفته رئیس کمیسیون ویژه اصل ۴۴ - که از یاران وحامیان احمدی‌نژاد می‌باشد- در بودجه سال ۸۶ هیچ نشانه‌ای از اصل ۴۴ وجود نداشت و به ادعای بعضی از نمایندگان مجلس،همین نگرانی درمورد بودجه سال ۸۷ نیز احساس می‌شود. رئیس جمهور که به خاطر دخالت بعضی افراد ودستگاه‌ها در<عزاداری > مردم به خروش میآید، آیا بهتر نیست که به خاطر کوتاهی بعضی همراهان خود درواگذاری سایر امور مردم به خودشان نیز برآشوبد و<مملکت داری> بهینه‌را به همکاران خویش بیاموزد؟
آقای رئیس‌جمهور، سابقه صدها ساله عزاداری مردم را، دلیل‌کافی برای عدم دخالت دستگاه‌های حکومتی دراین موضوع دانسته است. امادولت او در موضوعاتی مانند قرض‌الحسنه،‌ اقداماتی انجام داد که اعتراض گروهی ازنمایندگان مجلس وتعدادی از فعالا‌ن سرشناس اقتصادی را به دنبال داشت و به ادعای آنها تنها نتیجه ‌این‌اقدامات، دولتی کردن <قرض‌الحسنه> خواهد بود. این درحالی است که قرض‌الحسنه نیز یک موضوع کاملا‌ مردمی با سابقه صدها ساله است و دخالت دولت درآن می‌تواند جنبه‌های مردمی آن را تضعیف نماید.
البته این موضوع تنها یک مثال است که میزان پایبندی بعضی مسئولا‌ن به عدم دخالت در موضوعـــــــــات مردمی را آشکار می‌سازد. اما مسائل بسیار مهمتری نیز وجود دارد که رفتار احمدی‌نژاد می تواند میزان پافشاری او به دیدگاه ابراز شده درخصوص آگاهی مردم را به نمایش بگذارد. یکی ازمهمترین عرصه‌ها که نشانه‌ای آشکار از <ایمان به شعور و آگاهی مردم> و تـسـری دیـدگـــــــــاه <مـردم بـاوری> رئـیـس جمهـــــور در همه عرصه های <مملکت داری> است، ‌همین روزها در برابر قضاوت افکار عمومی قرار دارد. چند روز دیگر، لیست کاندیداهای <تایید صلا‌حیت شده توسط هیات‌های اجرائی> مشخص خواهد شد. اگر این هیات‌ها - که زیر نظردولت فعالیت می‌کنند- همانند رئیس جمهور به قدرت تشخیص وشعور مردم ایمان داشته باشند، قاعدتا تنها به <رد صلا‌حیت> کسانی مبادرت خواهند کرد که دلا‌یل محکم قانونی برای <عدم صلا‌حیت> آنها وجود داشته باشد.
وزارت کشور و هیات‌های اجرائی، لا‌بد موضع‌گیری چند ماه قبل رئیس‌جمهور را به یاد دارند که اعلا‌م کرد درصورت برگزاری انتخابات آزاد در هرنقطه از دنیا - حتی آمریکا- مردم به انسان‌های آزاده و انقلا‌بی رای خواهند داد. راستی اگر هیات‌های اجرائی و برخی ناظران انتخاباتی، به گونه‌ای عمل کنند که مفهوم آن ،‌عدم باور به قدرت تشخیص مردم باشد، آیا رئیس‌جمهور همانطور که به خاطر دست کم گرفتن آگاهی مردم در عزاداری، به صورت علنی اعتراض کرد، حاضر است مخالفت خود با این موضوع را نیز به صورت علنی اعلا‌م کند؟
و سخن آخر نیز یک سوال از رئیس جمهور است: آیا به نظر او همه وظایف رسمی دولت و رئیس جمهور برای <مملکت‌داری> بهتر به خوبی انجام شده که او اکنون بر کرسی نصیحت سایر دستگاه‌ها و افراد نشسته و آنها را به خاطر برخی توصیه‌ها یا اقدامات در موضوع عزاداری، مورد انتقاد قرار می‌دهد؟
الـبته همین سوال را می‌تــــــوان از بعضی دستگاههـــــــا و نهادها پرسید که در یکی دوماهه اخیر درمورد روش عزاداری در هیات‌های مذهبی و دستجات به آنها هشدار داده‌اند. آیا ایـــــن دستگاهها، سایر وظایف حکومتی و رسمی خود را به صورت دقیق به نتیجه رسانده‌اند که اکنون با ورود به موضوع عزاداری و روش‌های انجام آن ،‌موجب اعتراض رئیس جمهور شده‌اند؟

منبع : روزنامه آفتاب یزد