آبخازیا، نقطه تقابل‌

وقتی نیروهای گرجی در حدود یک ماه قبل کامیون نظامی متعلق به ارتش روسیه که در حال حمل مایحتاج نیروهای حافظ صلح روسیه در آبخازیا بود را توقیف کردند کاملا مشخص بود باید منتظر تشدید بحران بین مسکو و تفلیس بود.
این حادثه موجب شد دیمیتری مدودف، رئیس‌جمهور روسیه و میخائیل ساآکاشویلی ، همتای گرجی او همان شب در گفتگوی تلفنی نه چندان دوستانه‌ای که مملو از جملات تهدیدآمیز البته در شکلی دیپلماتیک و مودبانه بود خواستار حل و فصل بحران آبخازیا شوند بی‌آن که راهکاری در این زمینه پیشنهاد شود.
گرجی‌ها ادعا دارد روس‌ها به دنبال الحاق آبخازیا و اوستیای جنوبی، استان‌های شورشی و استقلال‌طلب گرجستان به خاک خود هستند و به همین جهت به نیروهای حافظ صلح روسیه که در این دو استان مستقر شده‌اند را به دیده نیروهای اشغالگر می‌نگرند که در راستای اهداف نهایی روس‌ها در این منطقه استقرار یافته‌اند.
نیروهای گرجی هر از چند گاهی دهکده‌های مرزی اوستیای جنوبی و آبخازیا را گلوله‌باران می‌کنند و روس‌ها برای تحت‌نظر گرفتن واحدهای نظامی گرجستان و به‌رخ کشیدن برتری نظامی خود هواپیمای جنگی شناسایی را به آسمان گرجستان می‌فرستند.
اوستیای‌جنوبی که در سال ۱۹۹۲ و پس از درگیری‌های خونین با گرجی‌ها عملا از گرجستان استقلال یافت و از آن زمان تاکنون به شکلی مستقل اداره می‌شود طی سال‌های اخیر به وضعیتی باثبات رسیده است اما گویی التهاب در آبخازیا پایانی ندارد.
اوستیای ‌جنوبی و همچنین آبخازیا که حدفاصل مرزهای روسیه و گرجستان قرار دارند برای حل مشکل هویتی شهروندان خود از روسیه گذرنامه می‌گیرند و در عمل به قلمرو روسیه پیوسته‌اند.
روسیه با حمایت از اوستیای ‌جنوبی و آبخازیا هدف گوشمالی دادن گرجستان که مصر به پیوستن به ناتو است و همچنین حمایت از روس ‌تبارهای ساکن این دو منطقه را دنبال می‌کند.
مسکو با حمایت از روس‌تبارها حس ملی‌گرایی شهروندان خود را تقویت می‌کند و با اعمال فشار به تفلیس به زمامداران گرجی یادآوری می‌کند با حرکت در مسیر الحاق به ناتو با مشکلات زیادی مواجه خواهند شد.
زمامداران کرملین به خوبی می‌دانند ایالات‌متحده با جدیت تمام به دنبال افزایش حضور خود در کشورهای قفقاز به عنوان منطقه‌ای استراتژیک و گلوگاه عبور نفت و گاز حوزه‌های انرژی شمال خزر است.
مناقشه بر سر اوستیای ‌جنوبی با توجه به قدرت غالب روس‌ها جز از طریق میانجی‌گری بین‌المللی حل‌شدنی نیست اما به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها در کنار حمایت از الحاق گرجستان به ناتو با هدف بین‌المللی کردن بحران گرجستان- روسیه با حرکت در جهت تقویت ارتش ۳۷ هزار نفری گرجستان به دنبال اعمال فشار به مسکو هستند.
اجرای برنامه‌های آموزشی در عمل تاثیری بر شرایط جاری منطقه که در آن وزنه به شکل آشکاری به سمت روس‌ها متمایل است، نخواهد داشت و بیشتر اقدامی تبلیغی است.

امیر نادری‌

منبع : روزنامه جام‌جم