نوشداروی سبز

● نحوه مصرف : خوردن چای سبز به‌طور متعادل مفید است. برای تازه و معطر ماندن چای سبز بهتر است آن را در ظرفی تیره ریخته و در کابینتی به دور از نور و رطوبت قرار دهید. برای هر نفر، یک قاشق مرباخوری چای سبز را در قوری ریخته و به ازای هر قاشق، یک لیوان آب و دمای ۸۰ درجه (از آب جوش کمی‌خنک‌تر) به آن اضافه کرده در قوری را گذشته و پس از شش تا هفت دقیقه می‌توانید آن را مصرف کنید. یادآوری این نکته ضروری است که چای سبز مانند چای سیاه احتیاجی به دم کردن ندارد.
گیاه چای، گل بزرگی است که برگ‌های همیشه سبزی دارد. چای سبز بومی‌چین است و در آن کشور بیش از پنج هزار سال سابقه مصرف دارد. چای سبز، مانند چای سیاه و چای اولانگ، از گیاه چای، موسوم به «کامیلیا سیننسیس» به‌دست می‌آید. این گیاه، یک بوته همیشه سبز بومی‌جنوب و جنوب شرق قاره آسیا است که امروزه در سراسر مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر جهان یافت می‌شود. این چای‌ها، هر سه از یک گیاه به‌دست می‌آیند اما تفاوت‌شان در چگونگی استحصال‌شان است. چای سبز برخلاف چای سیاه و اولانگ، تخمیر نمی‌شود. بنابراین اجزای اصلی و فعال آن دست نخورده در گیاه باقی می‌مانند. غنچه برگ و برگ‌های جوان بهترین بخش چای سبز هستند. چای حاوی کافئین، آلکالوئیدهای پورین، تئوفیلین و تئوبرومین است. اما فعال‌ترین ترکیبات موجود در آن عبارت است از پلی‌فنول‌ها که بسیاری از خواص درمانی و پیشگیرانه ناشی از وجود آنها است.
● پیشگیری و درمان سرطان
چای سبز حاوی مواد ترکیبی به ‌نام فیتوکمیکال و پلی‌فنول است که ‌این ترکیب‌ها نوعی آنتی‌اکسیدان محسوب می‌شوند. آنتی‌اکسیدان قابلیت مبارزه با سلول‌های سرطانی را دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که در کشورهایی که مردم هر روز چای سبز مصرف می‌کنند، ابتلا به سرطان کمتر بوده است، هر چند میان این دو هیچ رابطه علت و معلولی تایید نشده است. آثار ضدسرطانی چای سبز در موارد سرطان مجرای معده- روده‌ای، سرطان ریه و پستان بیشتر نمایان است. نوشیدن روزانه سه لیوان چای سبز (حاوی سه گرم مواد حل شدنی یا ۲۴۰ تا ۳۲۰ میلی‌گرم پلی‌فنول‌ها) یا روزانه ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلی‌گرم عصاره استاندارد چای سبز (عصاره‌ها باید حاوی ۸۰ درصد پلی‌فنول‌ها و ۵۵ درصد اپی گالوکزچین باشد) مفید است. انواع فرآورده‌های کپسولی و مایع چای سبز نیز قابل دسترسی است. بر اساس این مطالعات، با توجه به‌اینکه عنصر مس برای مصرف آهن در بیوسنتز هموگلوبین بسیار ضروری است، چای سبز می‌تواند احتمال بروز کم خونی را در افراد پایین بیاورد. در این بررسی‌ها مشخص شده است، نوشیدن ۵ تا ۶ فنجان چای سبز در روز تنها ۷ درصد از نیاز بدن به مس و ۲/۰ درصد نیاز آن به آهن را تامین می‌کند. محققان معتقدند، در حالی که چای سبز به دلیل داشتن منگنز و فلوئور یکی از منابع غذایی مهم محسوب می‌شود. به افراد سرطانی، نوشیدن دو یا سه فنجان چای سبز در روز پیشنهاد می‌شود.
● چای سبز و سلامت
اغلب فرآورده‌های چای سبز به صورت برگ خشک چای عرضه می‌شوند. البته عصاره‌های تهیه شده از برگ‌ها و غنچه برگ آن موجود است. چای سبز حاوی ۳۰۰ تا ۴۰۰ پلی‌فنول و ۵۰ تا ۱۰۰ میلی‌گرم کافئین در هر لیوان است. فرآورده‌های چای سبز عاری از کافئین دارای پلی‌فنول‌های فشرده (۶۰ تا ۸۹ درصد کل پلی‌فنول‌ها) است. برگ‌های تازه چای کمی ‌بخار داده می‌شود و سپس به سرعت در چای سبز خشکانده می‌شود. این عمل از کنش آنزیم‌ها در متلاشی کردن مواد غذایی و مغذی موجود در چای به‌نام «پلی‌فنول» که عناصر ضدسرطانی چای سبز محسوب می‌شوند، پیشگیری می‌کند.
برخی از محققان معتقدند که پلی‌فنول چای سبز حتی در مقایسه با ویتامین‌های C و E آنتی‌اکسیدان بهتری است. چای سبز برای سیستم ‌هاضمه مفید است. این گیاه رگ‌ها را تقویت و از تجمع چربی‌های زیاد در خون جلوگیری می‌کند.
این نوع چای حاوی ماده‌ای به‌نام فلورین نیز است. فلورین سبب می‌شود تا ساختار داخلی دندان‌ها محکم شود و از پوکی و فساد آنها جلوگیری می‌کند.
این نوشیدنی گیاهی، نوعی آرام بخش نیز محسوب می‌آید. با نوشیدن این چای سیستم عصبی بدن شما آرامش پیدا می‌کند.
● بیماری‌های قلبی و پارکینسون
چای سبز حاوی ماده قدرتمند و آنتی‌اکسیدان «پلی فنول» است. برخی از محققان معتقدند که این ماده در مقابل بیماری قلبی از بدن محافظت می‌کند. یکی از عوامل اصلی امراض و حمله‌های قلبی، وجود کلسترول بالا در خون انسان است. چای سبز علاوه بر تاثیر ویتامین‌های A و C، خود سبب کاهش کلسترول خون نیز می‌شود که‌این موضوع احتمال حمله قلبی و امراضی از این دست را پایین می‌آورد. یکی از عناصر فعال در چای سبز به‌اندازه آسپیرین از تجمع پلاکت‌های خونی جلوگیری می‌کند که این اثر جریان خون را بهبود می‌بخشد. چای سبز از سخت شدن رگ‌ها نیز جلوگیری می‌کند.
برخی پژوهش‌ها درباره حیوانات نشان داده بود که عصاره چای سبز می‌تواند دارای خواص محافظتی در مقابل پارکینسون باشد اما ساز و کار اصلی این محافظت روشن نشده بود. با این حال، دانشمندان آمریکایی در نشست سالانه «آکادمی‌عصب‌شناسی آمریکا» گفتند که در درک عملکرد این ساز و کار که در آن «پلی فنول» با بیماری پارکینسون مقابله می‌کند، پیشرفت‌هایی داشته‌اند. بیماری پارکینسون با از بین رفتن سلول‌های مغزی تولیدکننده «دوپامین» که حرکات بدن را کنترل می‌کند، همراه است. محققان در «کالج پزشکی بیلور» در شهر هوستون دریافتند که مواد آنتی اکسیدان موجود در چای به مبارزه با رادیکال‌های آزاد کمک می‌کنند.
رادیکال‌های آزاد به سلول‌های مغزی آسیب می‌رساند و می‌تواند در مواردی به پارکینسون منجر شود، با این حال این پژوهش تنها درباره موش انجام شده است و هرچند دارای نتایج مثبت بوده است اما دانشمندان می‌گویند اکنون باید پلی فنول را روی انسان آزمایش کرد.
کارشناسان می‌گویند موفقیت آزمایش در موش‌ها می‌تواند به آن معنی باشد که آن دسته از بیماران مبتلا به پارکینسون که چای سبز می‌نوشند یا از کپسول پلی فنول استفاده می‌کنند، احتمالا کمتر از سایرین از پیشرفت بیماری رنج می‌برند. سخنگوی انجمن بیماری پارکینسون در بریتانیا می‌گوید: «در صورت اثبات تاثیر چای سبز در جلوگیری از پارکینسون در انسان، باید میزان مصرف مورد نیاز آن مشخص شود.» او می‌افزاید: «از چای سبز به عنوان درمان استفاده نخواهد شد بلکه در کنار معالجات دارویی به کار خواهد رفت. این کار باید با مشورت پزشک معالج انجام شود.» پژوهشی جدید نشان می‌دهد که ترکیبی موسوم به اپی‌گالاکتچین گالات با علامت اختصاری (EGCG) سرعت عملی بیش از ویروس اچ.آی.وی دارد و مانع از آن می‌شود تا ویروس اچ.آی.وی به سلول‌های سیستم ایمنی بدن ملحق شود، چرا که‌این ترکیب پیش از ویروس اچ.آی.وی به سلول‌های سیستم ایمنی بدن انسان می‌رسد و جایی برای آن باقی نمی‌گذارد. مایک ویلیامسن، یکی از محققان این پژوهش در این باره می‌گوید: «تحقیقات ما نشان می‌دهد که نوشیدن چای سبز خطر ابتلا به ویروس اچ.آی.وی را کاهش داده و نیز روند گسترش بیماری ایدز را کند می‌سازد.» وی درعین حال تصریح کرد: «چای سبز تاثیری در درمان ایدز ندارد.»
ویلیامسن همچنین گفت: «درصدد هستیم تا با پژوهش‌های بیشتر دریابیم که چه مقدار از چای سبز می‌تواند در جلوگیری از ابتلای به‌ایدز موثر است.»
مشروح این پژوهش که دانشمندان آمریکایی و انگلیسی به طور مشترک آن را انجام داده‌اند، در نشریه حساسیت و ایمنی‌شناسی بالینی درج شده است.
● چای سبز و پوست
یافته‌های محققان ایرانی نشان داد که عصاره چای سبز می‌تواند به عنوان یک آنتی‌اکسیدان طبیعی در محصولات آرایشی جایگزین آنتی‌‌اکسیدان‌های تجاری متداول که گاه عوارضی در پی دارند، استفاده شود.
همچنین یافته‌های تحقیق دکتر کتایون مرتضی سمنانی، دکتر مجید سعیدی، دانشیاران دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مازندران و دکتر زهرا نوزادی، داروساز در مقایسه فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره چای سبز با آنتی ‌اکسیدان‌های تجاری در کرم هیدروکینون ۲ درصد نشان می‌دهد: عصاره چای سبز در مقایسه با سدیم متا بی‌سولفیت و بی.اچ.تی اثر آنتی اکسیدانی بیشتری داشته و با توجه به ویژگی‌های این عصاره در محافظت پوست در مقابل اشعه ماورای بنفش و کاربرد این گیاه به صورت موضعی که از گذشته برای برطرف کردن تورم به کار می‌رفته است، می‌توان به این گیاه به عنوان آنتی اکسیدان طبیعی در فرآورده‌های آرایشی بیش از پیش توجه کرد.
با توجه به عوارض متعدد گزارش شده از آنتی ‌اکسیدان‌های تجاری، در سال‌های اخیر، ‌تحقیقات روی دست‌یابی به آنتی ‌اکسیدان‌های سالم‌تر و موثرتر از منابع طبیعی متمرکز شده است.
هیدروکینون، یک ماده‌ روشن‌کننده پوست است که به سختی پایدار شده و براثر اکسیداسیون در معرض هوا به سرعت قهوه‌ای رنگ می‌شود.

منبع : روزنامه سلامت