بوسهٔ مرگ - KISS OF DEATH

سال تولید : ۱۹۹۵
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : سوزان هافمن و باربت شرودر
کارگردان : شرودر
فیلمنامه‌نویس : ریچارد پرایس، بر مبنای فیلمنامهٔ سال ۱۹۴۷ بن هکت و چارلز لدرر و داستانی نوشتهٔ الزار لیپسکی
فیلمبردار : لوچانو توولی
آهنگساز(موسیقی متن) : ترور جونز
هنرپیشگان : دیوید کاروزو، نیکلاس کیج، هلن هانت، کاترین ارب، ساموئل ل. جکسن، استنلی توتچی، مایکل راپاپورت، وینگ رامس
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۱ دقیقه


ـ یک اتوموبیل دزد به نام ̎جیمی کیل‌مارتین̎ (کاروزو)، سرانجام پس از سال‌ها تحمل حبس تصمیم‌ گرفته که دیگر دزدی نکند و به راه راست برود. او با ̎بورلی̎ (هانت) ازدواج کرده و دختر کوچکی دارند. اما وقتی پسر عمویش از او تقاضای کمک می‌کند، می‌پذیرد. گرفتاری او، یک کار خلاف برای ̎لیتل جونیر̎ (کیج)، پسر گردن کلفت و دزد محله است. اما در میانهٔ کار، پلیس‌ها سر می‌رسند و تیراندازی می‌شود و ̎جیمی̎ که نمی‌خواهد گرفتار شود، باعث تیر خوردن ̎کالوین̎ (جکسن)، یکی از افسران پلیس می‌شود. او حاضر به اعتراف و لو دادن افراد نمی‌شود، بنابراین برای سه سال به زندان می‌افتد. پسر عمو به قصد کمک، ̎بورلی̎ را در تعمیرگاهش استخدام می‌کند اما خودش به دست ̎لیتل جونیر̎ به قتل می‌رسد و ̎بورلی̎ هم در یک تصادف اتوموبیل کشته می‌شود. وقتی یکی دو هفته به پایان محکومیت ̎جیمی̎ مانده، دادیار محلی، ̎فرانک زیولی̎ (تونچی) احضارش می‌کند و برای دستگیری ̎لیتل جونیر̎ از او کمک می‌خواهد و قول هر نوع همکاری و مساعدت پلیس و دستگاه قضائی را می‌دهد. ̎جیمی̎ به عنوان کمک به پلیس و در اصل برای انتقام از ̎جونیر̎، با ضبط صوت کوچکی که به خود بسته، وارد کافهٔ محل‌کار ̎جونیر̎ می‌شود و عملاً از او می‌خواهد که جزو افرادش او را استخدام کند. اما وقتی نوار را تحویل ̎زیولی̎ می‌دهد، نه فقط از سوی او کمک و همکاری نمی‌بیند، بلکه ̎زیولی̎ می‌گوید که از نفوذ و قدرت ̎جونیر̎ می‌ترسد و می‌خواهد ترقی کند. ̎جیمی̎، این‌بار با کمک ̎کالوین̎، افسر پلیسی که شب دزدی او را زخمی کرده بود، دوباره اقداماتش را شروع می‌کند و وقتی گنگسترها دختر او را می‌ربایند و تهدیدش می‌کنند، این بار وارد کافهٔ محل کار ̎جونیر̎ می‌شود، نه فقط تمام حرف‌های او را که به آدم‌کشی و خراب‌کاری اعتراف کرده، ضبط می‌کند بلکه حتی مذاکرات خودش با ̎زیولی̎ را نیز ضبط می‌کند. این بار ̎زیولی̎ را تهدید می‌کند که اگر ̎جونیر̎ را دستگیر نکند، نوار را افشا خواهد کرد. سپس با خواهر زنش که حالا با او ازدواج کرده و دخترش عازم مکزیک می‌شوند.
ـ این بازسازی فیلم معروف بوسهٔ مرگ (هنری هاتاوی، ۱۹۴۷) با همکاری ریچارد ویدمارک (در نقشی که حالا نیکلاس کیج دارد) در اصل فقط در نام و طرح بسیار خادم و ابتدائی فیلم، نقطهٔ اشتراک دارد؛ اما بی‌هیچ‌ شکی، شرودر علاقه‌مند به سینمای دههٔ ۱۹۴۰ و فیلم‌های نو آر آمریکائی قصد یک بازسازی یا ایجاد نو آر نو را داشته است. در هر حال، اگر ̎فیلم نو آر̎ نمونه‌ای دههٔ ۱۹۴۰ امریکا فضای قصه و شهر را می‌ساخت، این بازسازی جدید در ساختن این فضا موفق نیست. محیط وقوع قصه، حومهٔ پرت کنار شهر بزرگ، هرچند با آن نمای درخشان اول فیلم در می‌آید اما فضای حسی قصه به دست نمی‌آید. بنابراین خشونت و سبعیت قاتل (به خصوص در مقایسه با شخصیت پیچیده و پخته و خوب از کار در آمدهٔ وید مارک در نسخهٔ اول) با همهٔ اغراق و کوشش کیج، در متن فضا بیشتر به یک کاریکاتور یا آدم‌ بد کارتونی شبیه می‌شود تا یک شخصیت ̎کهن الگو̎ی خاص ̎فیلم نو آر̎ و فقدان هر نوع حرکت یا انگیزه یا مؤثر بودن شخصیت پلیس (که با توجه به شخصیت و فیزیک و امکانات جکسن باید چیز دلپذیری می‌شد) و به کلی منفعل بودنش، قصه عملاً از نیمه، ساکن یا کم تحرک می‌شود. ساده شدن طرح، یکی از ویژگی‌های اصلی ̎فیلم نو آر̎ را از آن می‌گیرد و آن را در حد یک زد و خورد آخر فیلم تنزل می‌دهد. با ساده‌شدن و فقدان هر نوع شخصیت‌پردازی و حتی تیپ‌سازی، فیلم جذابیت و کشش خود را از دست می‌دهد. باقی می‌ماند یک کیج، که در این شکل و شمایل بیشتر یک شخصیت کوئنتین تارانتینوئی است که از اصلش دور مانده است.