پنجشنبه, ۹ آذر, ۱۴۰۲ / 30 November, 2023
مجله ویستا
جمال‌الدین فیروزآبادی شیرازی
جنسیت: مرد
نام پدر: ابو اسحاق ابراهیم‌بن علی‌بن یوسف
تولد و وفات: (۳۹۳ -۴۷۶) قمری
محل تولد: ایران - فارس - فیروز‌آباد
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه اصولی شافعی ، محدث ، متکلم ، مدرس ، عارف و شاعر
از ابو عبدالله بیضاوی و عبدالوهاب‌بن رامین در شیراز و از خرزی در بصره فقه آموخت. در ۴۱۵ ق به بغداد رفت و در آنجا ساکن و ملازم قاضی ابو طیب طبری شد و از او بهره‌ها برد تا در فقه سرآمد شد. او از ابو علی حسن‌بن شاذان و ابوبکر احمد برقانی و محمدبن عبیدالله خرجوشی حدیث شنید. آنگاه در بغداد و همدان و نیشابور حدیث گفت. او مرجع دانش‌پژوهان و مفتی امت در زمان خود بود و توانمندی او در جدل و مناظره مشهور همگان. ابوبکر خطیب بغدادی و ابوالولید باجی و حمیدی و اسماعیل ابن سمرقندی و ابو بدر کرخی و زاهد یوسف‌بن ایوب و ابو نصر احمدبن محمد طوسی و ابوالحسن‌بن عبدالسلام احمدبن سهل مسجدی و ابوبکر فارمذی و شیب‌بن حسین بروجردی از وی حدیث شنیدند. احمدبن نصربن حمّان همدانی آخرین کسی است که از وی روایت کرده است. فیروزآبادی معاصر امام‌الحرمین و ابوالقاسم قشیری بود. خواجه نظام‌الملک وزیر مدرسه نظامیۀ بغداد را در ۴۵۹ برای وی بنا کرد و او اولین مدرس آنجا بود. وی در بغداد درگذشت و خلیفه مقتدای عباسی بر پیکر او نماز خواند و در باب ابرز دفن شد. به روایتی او مدفون در شیراز است. از آثار وی: "التنبیه فی فروع‌الشافعیهٔ" و "المهذب فی‌الفروع" ، در فقه شافعی که از کتاب‌های مهم در این زمینه است؛ "طبقات‌الفقهاء"؛ "اللمع" و "شرح‌اللمع" ، در اصول فقه؛ "المعونهٔ فی‌الجدل"؛ "التبصرهٔ"؛ "الملخص" یا "التلخیص"؛ "النکت فی علم‌الجدل"؛ "تذکرهٔالمسئولین فی‌الخلاف بین‌الحنفی و الشافعی"؛ "الطب‌الروحانی".
نام پدر: ابو اسحاق ابراهیم‌بن علی‌بن یوسف
تولد و وفات: (۳۹۳ -۴۷۶) قمری
محل تولد: ایران - فارس - فیروز‌آباد
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه اصولی شافعی ، محدث ، متکلم ، مدرس ، عارف و شاعر
از ابو عبدالله بیضاوی و عبدالوهاب‌بن رامین در شیراز و از خرزی در بصره فقه آموخت. در ۴۱۵ ق به بغداد رفت و در آنجا ساکن و ملازم قاضی ابو طیب طبری شد و از او بهره‌ها برد تا در فقه سرآمد شد. او از ابو علی حسن‌بن شاذان و ابوبکر احمد برقانی و محمدبن عبیدالله خرجوشی حدیث شنید. آنگاه در بغداد و همدان و نیشابور حدیث گفت. او مرجع دانش‌پژوهان و مفتی امت در زمان خود بود و توانمندی او در جدل و مناظره مشهور همگان. ابوبکر خطیب بغدادی و ابوالولید باجی و حمیدی و اسماعیل ابن سمرقندی و ابو بدر کرخی و زاهد یوسف‌بن ایوب و ابو نصر احمدبن محمد طوسی و ابوالحسن‌بن عبدالسلام احمدبن سهل مسجدی و ابوبکر فارمذی و شیب‌بن حسین بروجردی از وی حدیث شنیدند. احمدبن نصربن حمّان همدانی آخرین کسی است که از وی روایت کرده است. فیروزآبادی معاصر امام‌الحرمین و ابوالقاسم قشیری بود. خواجه نظام‌الملک وزیر مدرسه نظامیۀ بغداد را در ۴۵۹ برای وی بنا کرد و او اولین مدرس آنجا بود. وی در بغداد درگذشت و خلیفه مقتدای عباسی بر پیکر او نماز خواند و در باب ابرز دفن شد. به روایتی او مدفون در شیراز است. از آثار وی: "التنبیه فی فروع‌الشافعیهٔ" و "المهذب فی‌الفروع" ، در فقه شافعی که از کتاب‌های مهم در این زمینه است؛ "طبقات‌الفقهاء"؛ "اللمع" و "شرح‌اللمع" ، در اصول فقه؛ "المعونهٔ فی‌الجدل"؛ "التبصرهٔ"؛ "الملخص" یا "التلخیص"؛ "النکت فی علم‌الجدل"؛ "تذکرهٔالمسئولین فی‌الخلاف بین‌الحنفی و الشافعی"؛ "الطب‌الروحانی".
منبع : مطالب ارسالی
همچنین مشاهده کنید
