شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا

داربی اوگیل و آدم کوچولوها - Darby O'gill And The Little People


داربی اوگیل و آدم کوچولوها - Darby O'gill And The Little People
سال تولید : ۱۹۵۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : والت دیزنی
کارگردان : رابرت استیونسن
فیلمنامه‌نویس : لارنس واتکین، برمبنای مجموعه داستانی داربی اوگیل نوشته هـ. ت. کاوانا.
فیلمبردار : وینتن هوچ.
آهنگساز(موسیقی متن) : آلیور والاس.
هنرپیشگان : آلبرت شارپ، جانت مورو، شان کانری، جیمی اودی، کیرون مور، استل وین‌وود و والتر فیتس جرالد.
نوع فیلم : رنگی، ۹۳ دقیقه.


پیرمردی، "داربی اوگیل" (شارپ)، سرایدار املاک فرماندار است. او که باید جایش را به مردی جوان بدهد فرصتی می‌خواهد تا خبر را به اطلاع دخترش، "کتی" (مونرو) برساند. همان شب "داربی" در تعقیب اسبی فراری به چاهی سقوط می‌کند و از آن‌جا وارد سرزمین آدم‌کوچولوها می‌شود. شاه سرزمین، "برایان" (اودی)، به "داربی" می‌گوید که او را به سرزمین خودشان آورده تا از زحمت توضیحات ناخوشایند به دخترش خلاص شود. "داربی" برای آدم کوچولوها ویولن می‌نوازد و جشنی برپا می‌شود. به‌زودی آدم‌کوچولوها از خانه کوهستانی خود بیرون می‌آیند و "داربی" نیز از فرصت استفاده می‌کند و خود را به خانه‌اش می‌رساند. اما "شاه برایان"، "داربی" را تعقیب می‌کند و به او ملحق می‌شود. "داربی" و "شاه برایان" شبی را به سرزمین آدم‌کوچولوها از دست داده است. "داربی" به "شاه برایان" می‌گوید اجازه رفتن به او نمی‌دهد مگر این که سه آرزوی پیرمرد را برآورده سازد. "شاه برایان"، "داربی" را گول می‌زند و دو آرزوی او را هدر می‌دهد. "داربی" نیز آرزوی سومش را با دقت بر زبان می‌آورد: سرایدار جدید، "مایکل مک‌براید" (کانری) باید با دخترش ازدواج کند...
٭ یکی از بهترین فیلم‌های زنده دیزن که بیش از بیست سال در تدارک ساختن آن بود. جلوه‌های ویژه کار (پیتر الن‌شا، یوستیس لیست و جاشوآ میدر)، فیلم‌برداری و موسیقی بسیار جالب توجه است. اما بیش از همه این‌ها کارگردانی سبک‌دار استیونسن جلب توجه می‌کند. فیلم‌ساز کهنه کار انگلیسی (نخستین فیلمش را در اوایل دهه ۱۹۳۰ ساخته بود) موفق می‌شود به این فانتزی کودکانه حس‌وحالی "واقعی" ببخشد که در سینمای هالیوود سابقه‌ای نداشت (او دیگر، تا آخر عمر، خود را وقف تولیدات کمپانی دیزنی کرد)/ با این همه، امروز دیدنی‌ترین عامل فیلم، انری در نقشی درجه دوم است که نشانی از شمایل سال‌های دهه ۱۹۶۰ او یا استعداد دهه ۱۹۷۰ او یا شکفتگی و بلوغ دو دهه اخیرش را ندارد.


همچنین مشاهده کنید