داستان لس‌آنجلس - L.A.STORY

سال تولید : ۱۹۹۱
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : دانیل ملنیک و مایکل راچمیل
کارگردان : مایک جکسن
فیلمنامه‌نویس : استیو مارتین
فیلمبردار : اندرو دان
آهنگساز(موسیقی متن) : پیتر ملنیک
هنرپیشگان : استیو مارتین، ویکتوریا تنانت، ریچارد ا. گرانت، ماریلو هنر، سارا جسیکا پارکر، سوزان فاریستال و کوین پولاک
نوع فیلم : رنگی، ۹۵ دقیقه


ـ ̎هریس ک. تلمیکر̎ (مارتین)، مجری شاد و شنگول برنامهٔ هواشناسی تلویزیون است که به خاطر آفتابی بودن همیشگی آن ایالت، حرف زیادی در زمینهٔ تغییرات جوی نمی‌تواند بگوید و بنابراین لابه‌لای برنامه‌اش جوک تعریف می‌کند و مردم را می‌خنداند. او زندگی‌اش را با گشت‌زدن در موزه‌ها و رفت و آمد با آدم‌های سرشناس کالیفرنیا می‌گذراند. اما ̎تلیمکر̎ را از کار اخراج می‌کنند و در این بین مردم او می‌پرد ̎ترودی̎ (هنر)، محبوبه‌اش، به او بی‌وفایی می‌کند. او پس از قطع رابطه با ̎ترودی̎ از یکی از علایم الکترونیک بزرگراه، مشاورت می‌طلبد. علامت جاده‌ به او توصیه می‌کند که با ̎سندی̎ (پارکر)، فروشنده‌‌ای که در فروشگاهی ملاقات کرده، تماس بگیرد. این رابطهٔ روحیهٔ شاد و سبکبال ̎تلمیکر̎ را به او بر می‌گرداند. اما از طرف دیگر، پی می‌برد که در واقع به ̎سارا ̎ (تنانت) علاقمند شده که روزنامه‌نگاری است انگلیسی که ̎توبا ̎ می‌نوازد و به کالیفرنیا آمده تا مقاله‌ای در باب سبک زندگی لس آنجلسی بنویسد.
ـ اصولاً خیلی مهم نیست که فیلم‌های مارتین خوب یا بد هستند؛ نکته این است که برخی از نوع بازی و در مواقعی که خودش فیلمنامهٔ کارهایش را می‌نویسد، از نوع شوخی‌نویسی او، خوششان می‌آید و برخی خوششان نمی‌آید. برای همین هم بین منتقدان تا سینماروهای عادی همیشه در مورد فیلمهای مارتین اختلاف نظرهای اساسی وجود داشته است. داستان لس‌آنجلس اما فارغ از این نظریه، فیلمی متعال و در برخی لحظات کاملاً شگفت‌انگیز است. برخورد مارتین با پدیده‌ای به نام لس‌آنجلس و اصلاً زندگی در ایالت کالیفرنیا، یک برخورد کاملاً موشکافانه و جذاب است. مارتین در هر جا که توانسته با مظاهر زندگی لس‌آنجلسی شوخی کرده و گاه قدری در برخی جزئیات دقت کرده که فیلم می‌تواند به عنوان یک اثر کامل دربارهٔ زندگی یک گروه اجتماعی مورد تحقیق قرار بگیرد. زنان، مردان، بچه‌ها و حتی پیرزن‌ها و پیرمردها در نوع برخورد طبقهٔ اجتماعی‌شان کاملاً درست خلق شده‌اند و مارتین در مقام فیلمنامه‌نویس تا آنجا که توانسته سعی کرده برای آدمهایش شناسنامه داشته باشد. همهٔ اینها البته در لفافهٔ یک طنز پر هیاهو و شلوغ شکل‌ یافته و همین باعث می‌شود که فیلم به هیچ‌وجه باعث خستگی تماشاگر نشود.