سه شنبه, ۲۸ فروردین, ۱۴۰۳ / 16 April, 2024
مجله ویستا

نوارهای آندرسن - The Anderson Tapes


نوارهای آندرسن - The Anderson Tapes
سال تولید : ۱۹۷۱
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : رابرت م. ویتمن
کارگردان : سیدنی لومت
فیلمنامه‌نویس : فرانک پی‌یرسن، برمبنای رمانی نوشته لارنس ساندرز
فیلمبردار : آرتور آورنیتس
آهنگساز(موسیقی متن) : کویینسی جونز
هنرپیشگان : شان کانری، دایان کانن، مارتین بالسام، رالف میکر، ریچارد ب. شول، آلن کینگ، کریستوفر واکن، وال ایوری، دیک ویلیامز و گارت موریس.
نوع فیلم : رنگی، ۹۹ دقیقه.


نیویورک. «دوک آندرسن» (کانری) پس از ده‌سال حبس از زندان آزاد می‌شود و به سراغ محبوبه سابقش، «اینگرید اورلی» (کانن) در آپارتمان لوکس او می‌رود، در حالی که محبوب حسود او، «ورنر» (شول) بدون اطلاع «اینگرید»، در آپارتمان او، میکروفن مخفی کار گذاشته است. «آندرسن» برای سرقت از کل ساختمان نقشه می‌کشد و شروع به انتخاب گروهش می‌کند: «تامی هاسکینز» (بالسام)، دلال عتیقه که یک سازمان دولتی که به فعالیت‌های او مشکوک است، مکالمات تلفنی‌اش را کنترل می‌کند؛ «دِکید» (واکن)، زندانی سابق که اداره موادمخدر، کارهای او را تحت نظر دارد و بالاخره «اسپنسر» (ویلیامز)، راننده کامیون سیاه‌پوست که به خاطر فعالیت‌های سیاسی‌اش، تحت کنترل است، هر کدام از سازمان‌های مختلف تجسسی، جداگانه بر روی هر یک از این افراد تحقیق می‌کنند، به جزء «آندرسن». «آندرسن» برای حمایت مالی به سراغ رئیس مافیا، «پت آنجلو» (کینگ) می‌رود و قبول می‌کند تا یکی از افراد او به‌نام «ساکس پارلی» (ایوری) را در گروهش راه دهد و قبول می‌کند تا یکی از افراد او به‌نام «ساکس پارلی» (ایوری) را در گروهش راه دهد و حین سرقت، سر به نیستش کند. در تعطیلی روز کارگر، گروه وارد ساختمان می‌شود، مستأجران را حبس و آپارتمان‌ها را غارت می‌کنند. اما یکی از پسران ساختمان که نیمه فلج است و در رخت‌خوابش مانده، باعث می‌شود تا نیروهای پلیس باخبر شوند و ساختمان را محاصره کنند. اعضای گروه یا کشته یا دستگیر می‌شوند. «آندرسن» نیز تیر می‌خورد. وقتی خبر سرقت پخش می‌شود، گروه‌های مختلف تجسسی، تصمیم می‌گیرند تمامی سرنخ‌های مربوط به «آندرسن» را از روی نوارهای‌شان پاک کنند.
* فیلمی محکم و خوش‌ساخت و نمونه‌ای موفق از تریلرهای درباره یک عملیات دقیق و طراحی شده. کانری در نقشی جدا از «جیمز باند» درخشان است و موسیقی جونز مثل دیگر آثار دهه 1970 او شنیدنی است. اینجا برای نخستین بار واکن در یک نقش کامل بر روی پرده ظاهر می‌شود.


همچنین مشاهده کنید