چیزی دربارهٔ مری هست - theres something about mary

سال تولید : ۱۹۹۸
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : فرانک بدور، مایکل استاین‌برگ، چارلز ب. وسلر و برادلی تامس
کارگردان : پیتر فارلی و بابی فارلی
فیلمنامه‌نویس : اد دکتر، جان استراوس، پیتر فارلی و بابی فارلی، برمبنای داستانی نوشته دکتر و استراوس
فیلمبردار : مارک اروین
آهنگساز(موسیقی متن) : جاناتان ریچمن
هنرپیشگان : کامرون دیاز، مت دیلن، بن استیلر، لی اوانز، کریس الیوت و لین شای.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۹ دقیقه.


وقتی ̎مری جنسن̎ (دیاز)، دختر رویائی تمام بچه‌های دانشکده از ̎تد استرومان̎ (استیلر) دعوت می‌کند تا در جشن فارغ‌التحصیلی او را همراهی کند، ̎تد̎ از فرط خوشحالی در آسمان‌ها پرواز می‌کند و فکر می‌کند آن روز سرنوشتش رقم خواهد خورد؛ اما بر اثر بروز یک حادثهٔ احمقانه همه خیال‌هایش نقش بر آب می‌شود. پس از سال‌ها، ̎تد̎ وقتی به آن‌ ماجرا فکر می‌کند، آزرده می‌شود؛ تا این‌که وسوسهٔ دیدن دوبارهٔ ̎مری̎ باعث می‌شود او از یک کارآگاه مخفی به‌نام ̎پت هیلی̎ (دیلن) بخواهد تا دربارهٔ ̎مری̎ تحقیق کند و بگوید که در حال حاضر او چگونه زندگی می‌کند. ̎پت̎ پس از تحقیقاتش به ̎تد̎ می‌گوید ̎مری̎ در حال حاضر زن چاق و بی‌دست و پائی است که چهار بچه دارد. البته این به هیچ وجه واقعیت ندارد، زیرا ̎کارآگاه پت هیلی̎ نیز دل در گروی ̎مری̎ بسته است. دیگر تردیدی وجود ندارد، چیزی دربارهٔ ̎مری̎ هست...
● غافل‌گیر کننده‌ترین وجه نمایش این کمدی موقعیت بی‌وقفهٔ برادران فارلی این بود که هم تماشاگران از آن استقبال کردند و هم نظر منتقدان بسیاری را جلب کرد. ایدهٔ فیلم، آدم‌هائی جورواجور و هر کدام به نوعی ناجور که به دختری جذاب دل بسته‌اند، بسیار هوشمندانه و مفرح پرورده شده است. تماشاگر می‌داند که دیاز می‌تواند ناخواسته چنین فتنه‌آی را به راه اندازد، ولی فیلم افسون ̎مری̎ را چنان بی‌تأکید می‌گستراند که موقعیت نهائی گرد آمدن دل‌باختگان، مایهٔ شگفتی می‌شود (و تازه آن‌گاه نام فیلم به تمامی توجیه می‌شود). برگ برنده فیلم این است که کلک‌ها را آرام آرام رو می‌کند و نشان می‌دهد که هرکس به نوعی ̎عشق̎ را به شائبه و ریا آلوده است (و به این ترتیب سزاواری ̎مری̎ را از دست داده است). کمتر فیلم معاصری فاصله رمانس محجوب تا فارس بی‌پروا را چنین مطمئن و سریع طی کرده است. از این حیث چیزی دربارهٔ مری هست هجویه‌ای بر کمدی رمانتیک‌های رایج این سال‌هاست که تا حد شالوده‌شکنی اجزای معنائی تشکیل دهنده این کمدی‌ها هم ـ از جمله در خلال عنوان‌بندی پایانی ـ پیش می‌رود. این دنیائی است که در آن ذهن عاشق نمی‌تواند به راهی جزء صحنه‌سازی و دغل‌بازی بیندیشد و پیش‌بینی‌های حساب‌گرانه، جائی برای بیان روراست احساسات باقی نمی‌گذارد. چیزی دربارهٔ مری هست نشانهٔ فاصله‌ای است که یک فیلم ظاهراً متعارف می‌تواند از فریبندگی و نزاکت چه بسا دروغین هالیوود بگیرد. چند تا از شوخی‌های فیلم، در فراتر رفتن از سلیقه مرسوم مثال‌زدنی‌اند. دیاز به‌هیچ عنوان عروسکی نمی‌نماید و سر و وضع استیلر، دیلن و سایرین خود منبع تفریح و شوخی است. استیلر بدقوارهٔ بخش آغازین فیلم با آن دندان‌های بیرون‌زده و مد موی دههٔ ۱۹۷۰، واقعاً تماشائی است. نکتهٔ خوشایند، استعداد غیر مترقبه‌ای است که دیلن در کمدی نشان می‌دهد. اجراء ترانه عنوان‌بندی در فواصل فیلم به‌عنوان تفسیری بر روایت، تداعی‌گر کت‌بالو (الیوت سیلوراستاین، ۱۹۶۵) است.