لاغری مفرط با ریشه روانی

بیماری بی اشتهایی عصبی یا ANOREXIA NERVOSA از امراض حاد و بسیارجدی است كه در صورت عدم درمان، افسردگی شدید، انزوای فراوان در پی دارد. همان قدر كه اضافه وزن زیان بار و گاه خطرناك است، كاهش شدید وزن و نامتعادل شدن بدن هم می تواند به خطرات جدی بیانجامدANOREXIA NERVOSA . اغلب یك بیماری زنانه است. بیماری ANOREXIA NERVOSA كه لاغری مفرط با ریشه روانی است، به شكل های گوناگون بروز می كند. وقتی بیمار به شدت وزن كم می كند و هنگامی كه برای افزایش وزن بی رویه به دارو پناه می برد و یا زمانی كه بی دلیل از داروهای كاهش وزن استفاده می كند و هنگامی كه به اندازه كافی غذا نمی خورد و یا با غذا بازی می كند، هنگامی كه دچار بی اشتهایی بدون علت است و اوقاتی كه در سه دوره متوالی، خونریزی قاعدگی اش قطع می شود و یا به شكلی كاملاً افراطی به وزن كردن آنچه می خواهد بخورد می پردازد، دچار این بیماری شده و یا در آستانه مبتلا شدن به آن است.
دختران یا زنانی كه تجربه های بدی همچون تحقیر، سركوب یا تجاوز را در دوران كودكی و نوجوانی از سر گذرانده اند، یا زنانی كه ژن ابتلا به این بیماری را دارند، بیشتر در معرض خطر هستند. شیوه آموزش دوران خردسالی نیز در شكل گرفتن اندیشه هایی كه به این بیماری می انجامد، تأثیر فراوان دارد. بسیاری از خانواده ها و به ویژه مادران از كودكی بدی های افزایش وزن و اهمیت برخورداری از اندام متناسب را به گونه ای افراطی به فرزندان دختر خود یادآوری می كنند.
زیاده روی و افراط در این گونه یادآوری ها باعث می شود كه تعداد بسیار زیادی از این گونه دختران ، اعتماد به نفس خود را از دست بدهند و همواره حس كنند كه چاق هستند، حتی به رغم برخورداری از وزن و اندامی متناسب.
زنانی كه به این بیماری مبتلا هستند احساس زشتی می كنند، عزت نفس ندارند و از غذا خوردن بیزار و در هراس هستند. معمولاً این گونه بیماران تمایلی به غذا خوردن در حضور دیگران ندارند. بعضی از آنان در طول روز چندین بار خود را وزن می كنند و با وسواسی بس افراطی حس می كنند كه باید لاغرتر باشند و به همین دلیل ساعات طولانی گرسنگی را تحمل می كنند. این گونه افراد، تمایل زیادی به جلب توجه و محبت دیگران احساس می كنند و همین احساس هم باعث پرداختن بیش از حد به مقوله كاهش وزن در آنان منجر می گردد.
برخی از افراد گرفتار این بیماری، با خوردن غذا احساس گناه می كنند و گاه دچار عذاب وجدان می شوند و برخی دیگر با تمام وجود به ورزش های افراطی می پردازند. باید این نكته را در نظر داشت كه تمایل و یا اقدام به خودكشی از نشانه های پیشرفت شدید این بیماری است. دیده شده كه زنان حامله گرفتار این بیماری، با این روند به خود و جنین آسیب های جبران ناپذیری وارد می كنند. این گونه افراد تمایلی به ماندن در اندام مادرگونه ندارند و همین امر آنان را از خوردن غذاهای مغذی و مورد نیاز بازمی دارد. معمولاً درمان اضطراب و افسردگی می تواند دروازه ای برای عبور به سمت سلامتی این گونه بیماران باشد. این بیماری هر چند به سختی ولی قابل درمان است، اما به حمایت نزدیكان و آشنایان و البته كسانی كه مورد توجه و علاقه او هستند، نیاز فراوان دارد.
به عبارت دیگر، پشتیبانی عاطفی از زنان و دختران دچار این بیماری، مهمترین عامل در كمك به بهبودی حال آنان است.
كسانی كه گرفتار بیماری های روانی یا بیماری های جسمی هستند كه ریشه روحی دارد، غالباً منكر وضع غیرعادی و ناسالم خود می شوند و یا درك درستی از علت اصلی آن ندارند. همین امر خود بر وخامت بیماری می افزاید و از این رو واقعاً به كمك نیاز دارند.
در برخی موارد، افراد مبتلا به این بیماری حتی به بستری شدن نیاز پیدا می كنند، اما خوشبختانه با تمهیدات درمانی معمولاً می توان این بیماری را از بین برد.

منبع : تبیان