لباس‌های ویژه پیامبر(ص)

كلاه، عمامه، دستار و عرقچین گرچه پوشاننده «بدن» نیست ولی در ردیف جامه به شمار می آید. از سنت های اسلامی پوشاندن سر است چه هنگام عبادت و نماز چه در مواقع دیگر.
پوشش پیامبراكرم(ص) برای سر خود، اغلب «عمامه» بود هنگام خطبه و جهاد به تناسب شرایط با چیزی سر را می پوشاند. گاهی هم سر برهنه بود. به روایت امام صادق(ع) پیامبر اسلام عرقچین و كلاه سفید راه راه می پوشید و در هنگام جنگ عرقچین برسر می گذاشت كه دو گوش داشت و روی گوش ها را می پوشاند.(۱)در مواقع دیگر از زیر عمامه عرقچین هم برسر می پوشید.(۲)
البته گاهی عمامه بدون كلاه برسر می نهاد یا كلاه بدون عمامه می پوشید.(۳) عمامه سیاهی داشت كه برسر می پیچید و با آن نماز می خواند.(۴)
اگر استفاده از دستمال و حوله را برای خشك كردن دست و صورت هنگام وضو وارد بحث پوشش لباس كنیم بد نیست بدانیم كه رسول خدا(ص) حوله های متعددی داشت با نام های مختلف و كاربردهای گوناگون كه به مراعات بهداشت و نظافت و نظم هم مربوط می شد. دستمال و حوله ای داشت كه پس از وضو چهره خود را با آن خشك می كرد و اگر حوله و دستمالی همراه نداشت با گوشه لباس خود صورت را خشك می كرد.(۵)
آراستگی آن حضرت به خصوص هنگام حضور در جمع مسلمانان در مسجد و برای خطبه و نماز گوشه دیگری از سیره او را نشان می دهد. لباس نماز جمعه وی مخصوص بود.(۶)
در بعضی روایات نیز آمده كه غیر از لباسی كه در روزهای غیرجمعه می پوشید دو جامه مخصوص برای جمعه داشت.(۷)
● آداب لباس پوشی
گرچه لباس پوشیدن كاری ساده و روزمره و عادی است ولی روش سیره اولیای دین در این زمینه ها هم برای ما مهم است.
پیامبراكرم(ص) هرگاه لباس و پیراهن می پوشید ابتدا سمت راست را برتن می كرد و هرگاه جامه از تن درمی آورد، از سمت چپ شروع می كرد.(۸)
گاهی بی آنكه جامه دیگری برتن كند روپوشی را بر اندام خود می افكند. و دو طرف آن را بین دو شانه خود گره می زد و چه در خانه یا بیرون یا هنگام نماز بر جنازه ها، با همان حالت نماز می گزارد. گاهی نیز در یك لباس گشاد، نماز می خواند. دو عدد جامه برد بافته شده داشت كه آن ها را تنها درحال نماز می پوشید، امت خویش را به «نظافت» دستور داد و تشویق می كرد.
آن حضرت انجام كار را با دست راست و شروع از سمت راست را در همه كارهایش دوست داشت و نیز در پوشیدن جامه و كفش در شانه كردن موی.(۹)
لباسی كه می خرید اگر آستین آن بیش از اندازه بود مقدار اضافی را می برید و نمی گذاشت لبه آن را هم بدوزند و به همان حال می پوشید.

جواد محدثی
پی نوشت ها :
۱- مكارم الاخلاق، ص.۱۲۰
۲- سنن النبی، ص۱۲۲، محجه البیضاء، ج۴، ص.۱۴۳
۳- بحارالانوار، ج۱۶، ص.۲۵۰
۴- سنن النبی، ص.۱۲۵
۵- مكارم الاخلاق، ص.۳۶
۶- بحارالانوار، ج۱۶، ص.۲۲۷
۷- همان، ص۲۵۱، سنن النبی، ص.۱۲۱
۸- سنن النبی، ص.۱۲۳
۹- بحارالانوار، ج۱۶، ص.۲۳۷

منبع : روزنامه کیهان