نگاهی به خانه دوم نسل جدید

با وجود اینکه امروزه شبکه‌های اجتماعی و دنیای مجازی به مفاهیم نسبتا جا افتاده‌ای تبدیل شده است، هنوز هم در صورتی که با یک نسخه سه‌بعدی یا به اصطلاح آواتار خودتان در یک دنیای مجازی به گشت‌وگذار بپردازید، عده‌ای از مردم با تردید به شما می‌نگرند که این امر خاطره هراس فناورانه روزهای نخستین اینترنت را زنده می‌کند.
اما چنین نگرشی به دو دلیل تغییر می‌کند: در وهله نخست بسیاری از کودکان به دنیاهای مجازی راه پیدا کرده‌اند و به این ترتیب پای پدر و مادرها هم به این شبکه‌های اجتماعی گرافیکی برای نظارت به فعالیت‌های سه بعدی فرزندانشان باز شده است. از سوی دیگر در حال حاضر شبکه‌های اجتماعی و دنیاهای مجازی به پایگاه کاربری شلوغ و گسترده‌ای دست یافته‌اند.
شرکت مشاوره‌ای وب Kzero تاکنون بیش از ۳۰ دنیای مجازی را شناسایی کرده است که کودکان ۸ تا ۱۳ ساله را مخاطب اصلی خود قرار داده‌اند. این در حالی است که بیش از ۵ دنیای مجازی دیگر مخصوص کودکان زیر ۸ سال فعالیت می‌کند.
تعداد اعضای برخی از این سایت‌ها آنچنان زیاد است که حتی از جمعیت بسیاری از کشورهای دنیا بیش‌تر است. برای مثال می‌توان شبکه‌های اجتماعی Habbo Hotel با بیش از ۱۰۰ میلیون عضو، Neopet’s با ۴۵ میلیون عضو و Disney’s Club penguin با ۲۰ میلیون عضو اشاره کرد.
اما شبکه‌های اجتماعی با دامنه کاربری وسیع‌تر از جمله Second Life یا وب‌سایت چینی hipihi.com را نباید از قلم انداخت.
شرکت Kzero تعداد کاربران فعال دنیاهای مجازی را در تمام نقاط جهان حدود ۱۰۰ میلیون نفر تخمین می‌زند.
اما دومین دلیل تغییر دیدگاه مردم نسبت به پایگاه‌های اجتماعی آنلاین، تحول سریع و دایمی دنیاهای مجازی است. مدیریت دنیاهای مجازی کار ساده‌ای است. علاوه بر این دنیاهای مجازی به جای ساختن یک فضای تخیلی کهکشانی یا تاریخی مثل قرون وسطی، دنیای واقعی را تقلید می‌کنند و به همین دلیل مردم راحت‌تر با آنها ارتباط برقرار می‌کنند. مثلا برخی از دنیاهای مجازی مانند amazingworlds.com یا Twinity که یک شبکه مجازی نوپای آلمانی است، مدل سه‌بعدی شهرهای بزرگی مانند لندن، نیویورک یا سنگاپور را بازسازی می‌کنند.
مثلا شما می‌توانید یک آپارتمان در شهر برلین دنیای مجازی Twinity برای خود دست و پا کنید و اطلاعات و محتوای رسانه‌ای مختلف را درست مثل خانه خودتان به آن منتقل کنید. مثلا در یک اتاق مجازی، تصاویر ویدیویی یوتیوب به نمایش درمی‌آید و در اتاق مجاور، عکس‌های پروفایل‌تان در Flickr را مرور کنید. همچنین می‌توانید از طریق یک صفحه نمایش مجازی به سایت‌های خبری گوناگون مثل گاردین سربزنید و یک روزنامه واقعی را درون یک دنیای مجازی مطالعه کنید.
اما هدف از تمام اینها چیست؟ زندگی در دنیاهای مجازی برای نسل آینده به بخشی تفکیک‌ناپذیر از زندگی تبدیل خواهد شد، در حالی که در این شبکه‌های مجازی به تماشای فیلم و گوش دادن به موسیقی می‌پردازند و با دوستان‌شان چت می‌کنند. همچنین اگر دنیاهای مجازی پاتوق آینده جوانان خواهد بود، سر و کله هر برند و رسانه‌ای از جمله روزنامه‌ها در این شبکه‌ها پیدا خواهد شد.
علاوه بر این احتمالا جنبه‌های وسیع‌تری از زندگی مردم در دنیای واقعی در دنیاهای مجازی منعکس خواهد شد. برای مثال شاهد مراکز خرید بزرگی از جمله themall.tv در دنیاهای مجازی مثل Second Life خواهیم بود که ادعا می‌کند محصولات بیش از ۵۰۰ برند مختلف را به فروش می‌رساند.
این همان ایده‌ای است که فیلیپ رزه‌دال (Philip Rosedale)، موسس دنیای مجازی Second Life از آن به عنوان «حضور» یا «جادوی» دنیاهای مجازی یاد می‌کند. شما می‌توانید پابه‌پای هزاران نفر در فروشگاه آنلاین آمازون به جست‌وجو و خرید محصولات مختلف بپردازید، اما در واقع تنها هستید و نمی‌توانید با هیچ کدام از مشتریان گفت‌وگو کنید.
به گفته رزه دال دنیاهای مجازی با مدل‌های کاربری گوناگون در حال گسترش است. در حالی که بسیاری از قابلیت‌ها و ویژگی‌های جذاب شبکه‌های اجتماعی مانند Facebook می‌تواند به موبایل راه پیدا کند، ولی به راحتی نمی‌توانند عناصر جادویی دنیاهای مجازی که موجب رونق بالای آنها شده است را به دست آورند.
آزادی عمل جالب توجه Second Life که هر کار ریز و درشتی را برای کاربران ممکن می‌سازد، جایگاه آن را به عنوان محبوب‌ترین و خلاق‌ترین دنیای مجازی تثبیت می‌کند. اما در عین حال پیچیده‌ترین آنها است. روزه دال اذعان می‌کند که آشنایی با تنظیمات و پیچ‌وخم‌های Second Life ممکن است یک روز تمام یا حتی یک هفته وقت بگیرد.
اما این دنیای مجازی به همه کاربران از جمله افراد مسن امکان شرکت کردن را می‌دهد. به لطف ناشناخته بودن آواتارها در second Life، هیچکس نمی‌تواند به سن یا هویت شما پی ببرد. Second Life گذرگاهی برای تلاقی نسل‌های گوناگون است.
روزه دال امیدوار است مردم کشورهای در حال توسعه از طریق مراکز ارایه خدمات اینترنتی مثل کافی‌نت‌ها قادر باشند وارد دنیای Second Life شوند، با واحد پولی این دنیا به نام دلار لیندن به طور مجازی به تجارت بپردازند و پول مجازی خود را به پول واقعی تبدیل کنند و به این ترتیب منبع درآمد جدیدی کسب کنند.
دنیاهای مجازی در آغاز راه هستند که می‌توانند در دوران رکود اقتصادی و نگرانی‌های جهانی حول گرم شدن کره زمین، محل زندگی امنی برای ساکنان آن باشند.

ترجمه: ارسلان شهلا

منبع : روزنامه فناوران