فرانسه، پیروز و امیدوار...

با توجه به نتایج به‌دست آمده در گروه چهارم مسابقات مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۰۶، هم‌اینک فرانسه در شرایطی قرار داد که همراه با سوئیس از شانس حضور در آلمان برخوردار است. به‌گونه‌ای که اگر در دیدارش با این کشور ـ کمتر از یک ماه دیگر در شهر برن ـ حتی به تساوی نیز دست یابد، راه صعود برایش هموار خواهد شد.چه بسا که نه، بدون‌ تردید، پس از قرعه‌کشی دیدارهای مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۰۶، هنگامی که فرانسه با جمهوری ایرلند، سوئیس و اسرائیل، در کنار قبرس و جزایر فارو هم‌گروه شد، این باور جان گرفت که به غیر از روی کین و یارانش، دیگر حاضرین در این گروه، حریفانی چندان دشوار برای تیم ملی این کشور نخواهند بود، در حالی که در عمل دیدیم که در جریان مسابقات مقدماتی جام‌جهانی، دومه‌نش و شاگردانش به غیر از پیروزی‌های قابل انتظار مقابل قبرس و جزایر فارو، در رویاروئی با سوئیس و اسرائیل نیز درست مانند بازی رفت با ایرلندجنوبی در ورزشگاه ”استادوفرانس“ شهر پاریس از کسب ۳ امتیاز عاجز ماندند، اما این بار و پس از ۲ پیروزی پی در پی ـ مقابل ساحل عاج و جزایر فارو ـ تیم ملی فرانسه توانست در دوبلین آن هم در شرایطی که افزون بر ۵۰ سال بود مقابل ایرلندی‌ها صاحب پیروزی نشده بود، به یکی از ۳ امتیازهای بسیار حساس و به‌گونه‌ای تعیین کننده دست یابد.
فرانسه در حالی با تک گل آنری در دقیقه ۶۸، میزبان سختکوش و خشن را که از سوی بیش از ۳۰ هزار تماشاگر تمام و کمال متعصب همراهی می‌شد، شکست داد که ۲ حریف دیگر یعنی سوئیس و اسرائیل با پیروزی مقابل قبرس و جزایر فارو، هر کدام صاحب ۳ امتیاز قابل انتظار شدند تا در راه رسیدن به آلمان، همچنان نسبت به آینده امیدوار باشند.پس از این پیروزی بسیار باارزش، دومه‌نش در حالی که نمی‌توانست سرخوشی خود را از نیجه به‌دست آمده پنهان کند و در شرایطی که نمی‌خواست آن را نیز تمام و کمال به حساب ستارگان تازه وارد خود به‌ویژه زیدان واریز نماید، بر این باور بود که برگشت آنها، به انگیزه دیگر شاگردانش برای بهتر بازی کردن افزوده است؛ ضمن اینکه با حضور این ۳ نفر، همدلی و وحدت روحی و تاکتیکی تیمش نیز، بیش از پیش بالا رفته است.پس از پیروزی مقابل ایرلند‌جنوبی و در کنار خوشحالی فرانسوی‌ها که امید صعود به جام‌جهانی ۲۰۰۶ را نیز نزد آنها زیاد کرده است، بحث و نظر در ارتباط با حضور دوباره زیدان، ماکلله و تورام در ترکیب تیم ملی فوتبال فرانسه و نقش این ۳ نفر در کسب چنین نتیجه‌ای هم، جای خود را باز کرده است.گروهی بر این باورند که با نگاهی به عملکرد فرانسه در دیدارهای گذشته ـ ۶ بازی‌ای که قبل از حضور زیدان، ماکلله و تورام انجام گرفت ـ درمی‌یابیم حتی مقابل ۲ تیم ضعیف قبرس و جزایر فارو نیز که با پیروزی کار را تمام کرد، از تکنیک تمام‌عیار مرتبط با یکی از بهترین تیم‌های دنیا، فاصله زیاد داشت به‌ویژه در میانه زمین، از منظر دفاعی و هجومی، در هر ۲ زمینه از کارآئی قابل قبولی برخوردار نبوده است تا جائی که در بازی رفت مقابل ایرلندجنوبی در پاریس، میزبان با خوش‌شانسی از قبول یک شکست تلخ خانگی فرار کرد؛ یا اینکه در دیدار با سوئیس، باز هم در پاریس، با وجود خلق چند فرصت مناسب برای گلزنی، اما در مجموع از توان تغییر نتیجه مساوی بدون گل، بی‌بهره بود.این گروه، در کنار ارائه نظریات خود مبنی بر تأثیر بدون چون و چرای بازگشت ستارگان عصر طلائی فوتبال فرانسه، برای اثبات ادعای خود به جریان ۳ بازی اخیر این تیم مقابل ساج عاج، جزایر فارو و ایرلندجنوبی اشاره می‌کنند که چگونه میانه میدان فرانسه، با حضور زیدان و ماکلله، دوباره صاحب ارزش‌های تاکتیکی ـ دفاعی و هجومی ـ و هنرهای انفرادی شد، به‌گونه‌ای که بازیکنانی چون ویه‌را، مالودا و دوراسو نیز با قرار گرفتن کنار این ۲، بیش از پیش توانائی‌های خود را نشان دادند.از سوی دیگر، گروهی که به هیچ روی، تأثیر حضور دوباره این بازیکنان را انکار نمی‌کنند، می‌گویند نباید و نمی‌توان، کسب نتایج خوب به‌دست آمده در بازی‌های اخیر را تنها از منظر توانائی‌های تازه‌واردها ارزیابی کرد؛ چرا که فوتبال فرانسه، هم‌اینک صاحب نسلی است که نه تنها در لیگ این کشور، هنر و توانائی‌های انفرادی و گروهی خود را به رخ می‌کشند ـ به‌طور نمونه می‌توان از کوپه دروازه‌بان لیون نام برد که در نبود بارتز، به‌گونه‌ای کار کرده است (به‌ویژه در دوبلین) که حضور دوباره ملی‌پوش باسابقه فرانسه را در دروازه تیم ملی با تردید روبه‌رو کرده است، یا مالودا و دوراسو که در خط میانی لیون و پاری‌سن‌ژرمن عالی کار می‌کنند ـ بلکه در لیگ‌های معتبر اروپا از لیگ برتر و سری A گرفته تا لالیگا و بوندس‌لیگا نیز در زمره بهترین‌ها به حساب می‌آیند که در این میان در ۲ بازی انجام شده مقابل جزایر فارو و ایرلند، بازیکنانی چون سیسه، مالودا، دوراسو، ویه‌را، ویلتورد، آنری، سانیول و گالاس در به‌دست آمدن نتایج امیدوارکننده، نقش و سهم بالائی داشتند.به هر حال و در کنار چنین حرف و حدیث‌هائی که وجود دارد، دو واقعیت غیرقابل انکار خودنمائی می‌کند؛ از یک سو با آمدن زیدان، ماکلله و تورام شرایط تاکتیکی تیم ملی فرانسه با برخورداری از تجربیات ارزنده سال‌های طلائی حضور این بازیکنان در سطح بین‌المللی و بهره‌گیری از هنر ذاتی آنها، دگرگون شده و خود را به تراز گذشته خود، تا حدودی نزدیک کرده است. از طرف دیگر، با توجه به حضور این نام‌های بزرگ که هر کدام در باشگاه‌های درجه اول جهات توپ می‌زنند، نمی‌توان و نباید از اثرات روحی به‌وجود آمده نه تنها در بین بازیکنان خودی ـ برای نشان دادن توانائی‌های بالقوه ـ که نزد یاران حریفان نیز سخن نگفت. در واقع هنگامی که بازیکنانی با نام و نشان زیدان، ماکلله و تورام، در ترکیب تیمی قرار می‌گیرند از همان آغاز بازی، بخشی از توان روحی، جسمی و تاکتیکی حریف به خنثی کردن آنها معطوف می‌شود ـ واقعیتی که در دیدار با ایرلندجنوبی به روشنی دیده شد ـ خصوصیتی که در نقطه مقابل برای مربی نیز فرصتی را پدید می‌آورد تا تفکرات تاکتیکی و تکنیکی خود را بهتر از پیش به اجراء بگذارد.
آنری، دوبلین را به آتش کشید!
در دیدار با ایرلندجنوبی، دومه‌نش در غیاب سیسه که مصدوم بود، سیلوین ویلتورد را روانه میدان کرده بود، ضمن اینکه برخلاف بازی با جزایر فارو، مالودا در زمین حضور نداشت و به‌جای او، دوراسو در کنار زیدان، ماکلله و ویه‌را توپ می‌زد. اگرچه با توجه به درخشش ملی‌پوش تیم لیون در دیدار با جزایر فارو، بیرون ماندن او، کمی غیرمنتظره به نظر می‌رسید؛ اما دومه‌نش با این تفکر که دوراسو، از منظر حفظ توپ و ایجاد زمینه تهاجمی، بهتر از مالودا کار می‌کند، دست به چنین تغییری زده بود که در عمل نیز ناموفق نشان نداد.ایرلندی‌ها که با توجه به بازی خوب خود در دیدار رفت در پاریس و همچنین اتکا بر افسانه تسخیرناپذیری‌شان در دوبلین، به کسب ۳ امتیاز مسابقه بسیار دلخوش و امیدوار بودند، کار را با شیوه و سیاق ویژه خود یعنی دست یازیدن به خشونت‌های ذاتی ـ به‌عنوان نماد چنین شیوه‌ای می‌توان و باید به رفتارهای روی کین اشاره کرد ـ از یک سو و سرعت بخشیدن به بازی، کشاندن توپ به کناره‌ها و نفوذ از میانه دفاع حریف برای گلزنی، آغاز کردند و در این رهگذر، ۴۵ دقیقه اول بازی به غیر از یکی، دو چشمه از فرانسوی‌ها ـ از جمله ضربه عالی زیدان با واکنش به همان میزان عالی گیون به کرنر رفت ـ در اختیار آنها بود که یک بار نیز تیر دروازه به یاری کوپه آمد، با این وجود و با تمامی درخششی که از خود نشان دادند دست‌کم یک گل دریافت کردند.در نیمه دوم، فرانسوی‌ها به خود آمدند و در میانه میدان با وجود خشونت زیادی که از سوی ایرلندی‌ها برقرار بود، نبض کار را در دست گرفتند؛ ضمن اینکه کوپه به‌ویژه در کنترل توپ‌های هوائی ـ ویژگی ایرلندی‌ها ـ بسیار موفق عمل می‌کرد تا میزبان در گشودن دروازه ناتوان بماند.نقطه اوج و عطف بازی هنگامی رخ داد که تیه‌ری آنری، مهاجمی که در دیدار با جزایر فارو، به اندازه انگشتان دو دست، فرصت از دست داد و مقابل ایرلند تا دقیقه ۶۸ هرگز امکان خودنمائی به‌دست نیاورده بود، شرایط و سرنوشت بازی را به یکباره عوض کرد.در این رهگذر و پس از اینکه ارسال بلند کوپه، نزدیک محوطه جریمه ایرلند، زیر پای ویلتورد قرار گرفت، با چرخشی عالی، آن را برای آنری فرستاد ـ به گفته مهاجم آرسنال و چه بسا از سر شکسته نفسی با اندکی شانس این کار صورت گرفت ـ و آنری هم که به مانند تشنه‌ای در پی آب می‌دوید نیز با یک نیم چرخش و استفاده از فاصله‌ای که میان مدافعان ایرلند ایجاد شده بود، با یک ضربه خشک و سهمگین، دروازه ”شی گیون“ را نشانه رفت و ملی‌پوش نیوکاسل با تمام تلاشی که کرد، نتوانست از ورود توپ به گوشه چپ دروازه‌اش جلوگیری کند. از این لحظه به بعد، فرانسوی‌ها که تجربه از دست دادن پیروزی مقابل اسرائیل را داشتند، با وجود افزایش خشونت ایرلندی‌ها و تلاش آنها برای جبران مافات، به کنترل بازی پرداختند و با آمدن مالودا به زمین، کشاندن بازی به کناره‌ها، بازی شدت بیشتری به خود گرفت تا سرانجام دژ به ظاهر تسخیرناپذیر ایرلندی‌ها در دوبلین، توسط فرانسوی‌ها فتح شود و دومه‌نش و شاگردانش با کسب این ۳ امتیاز آن هم در خانه حریف و با توجه به ۲ دیداری که پیش‌رو دارند، با امیدواری راهی پاریس شوند.
۲ دیدار دیگر و بسیاری اما و اگرهای باقی مانده
با توجه به بازی‌های انجام شده در گروه ۴، هم‌اینک سوئیس و فرانسه، هر ۲ با ۱۶ امتیاز در صدر جدول قرار دارند که در این رهگذر، سوئیس به‌خاطر تفاضل گل بهتر ـ ۱۱ مقابل ۸ ـ بالاتر از فرانسه نشسته است.
از طرف دیگر، ایرلندجنوبی که قبل از بازی‌ با فرانسه، صاحب ۱۳ امتیاز و مکان دوم جدول بود، در حال حاضر و در قیاس با ۳ تیم دیگر مدعی ـ سوئیس، فرانسه و اسرائیل ـ با نزول به رده چهارم جدول، از شرایط بدی برخوردار است؛ ضمن اینکه اسرائیل با انجام یک بازی بیشتر، ۱۵ امتیاز دارد که در صورت پیروزی در آخرین دیدارش با جزایر فارو ـ که به احتمال ۹۵ درصد چنین می‌شود ـ با رسیدن به عدد ۱۸، تنها می‌تواند به کسب مقام دوم و امکان حضور در دیدارهای ”پلی‌آف“ امیدوار باشد، در حالی که فرانسه در آخرین بازی‌اش با قبرس در پاریس ـ بدون در نظر داشتن حساب احتمالات ـ صاحب ۳ امتیاز ممکن خواهد بود که به تبع آن ۱۹ امتیازی می‌شود.با توجه به دیدارهای باقی مانده، سوئیس ۱۶ امتیازی جدا از رویاروئی با فرانسه، بازی دشواری را نیز با ایرلندجنوبی در دوبلین پیش‌رو دارد، ایرلندی که پس از شکست مقابل فرانسه و قبل از دیدار با سوئیس، می‌تواند روی ۳ امتیاز مسابقه با قبرس حساب باز کند.نهایت اینکه، فرانسه با کسب ۲ پیروزی پی در پی، به یکباره از انتهای چاه ناامیدی، به پشت دیوار نه چندان بلند صعود به جام‌جهانی ۲۰۰۶، رسیده است.در این رهگذر، به غیر از پیروزی مقابل سوئیس که کار را تمام کند، فرانسه با تک تساوی در ”برن“ و ۳ امتیازی که از بازی با قبرس به‌دست خواهد آورد، با مجموع ۲۰ امتیاز از بخت بلندی برای حضور در آلمان برخوردار می‌شود؛ چرا که در صورت تساوی با سوئیس، این تیم با ۱۷ امتیاز راهی دوبلین می‌شود تا با ایرلندجنوبی ۱۶ امتیازی ـ با احتساب ۳ امتیاز دیدار با قبرس ـ بر سر صعود، دیداری خونین را برگزار کند که تساوی یا پیروزی ایرلندی‌ها، به صعود فرانسه می‌انجامد و در صورت پیروزی سوئیس، آنگاه فرانسه و این کشور، هر دو ۲۰ امتیازی خواهند شد.البته ناگفته نماند، تمام این حساب و کتاب‌ها، هنگامی درست از کار درمی‌آید که فرانسه در دیدار با سوئیس در شهر برن، پیروز میدان نباشد؛ چرا که اگر دومه‌نش و شاگردانش در بازی‌ای که در کمتر از یک ماه بعد با سوئیس برگزار می‌کنند به مانند رویاروئی با ایرلندجنوبی ۳ امتیاز را در جیب خود بگذارند، به‌عنوان تیم اول گروه ۴ مجوز حضور در جام‌جهانی ۲۰۰۶ را دریافت خواهند کرد.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی