بررسی ۶ ساله صدمات عضوی مصدومین گروه های مین روب سپاه در بیمارستان بقیه اله الاعظم «عج» و راه های کاهش آسیب آن

● مقدمه:
موارد ارجاع مصدومین حوادث انفجاری ناشی از مین در مناطق جنگی به بیمارستان بقیه اله الاعظم«عج» منجر به طراحی و اجرای این تحقیق شد.
● مواد و روش کار:
در یک مطالعه گذشته نگر ۶ ساله از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۲ مصدومین حوادث انفجاری مین گروه های تفحص که به بیمارستان بقیه اله الاعظم«عج» ارجاع و بستری شده اند، از نظر صدمات عضوی و شدت عوارض مورد بررسی قرار گرفتند. سپس راه های عملی جلوگیری از آسیب های احتمالی حوادث انفجاری مین در گروه های تفحص مورد بررسی قرار گرفت و به منظور پیشگیری از آسیب های ناشی از آن راه کارهایی ارایه شد.
● نتایج:
۳۴ مجروح با میانگین سنی ۳۲ سال بعد از اقدامات اولیه درمانی در مکان سانحه در مدت ۲۴ الی ۴۸ ساعت به اورژانس بیمارستان بقیه اله الاعظم ارجاع و بستری شدند. در این مطالعه ۷۵ درصد مصدومین به صورت مولتی تروما و بیشترین آسیب عضوی ناحیه صورت، چشم ها بوده که جدی ترین آسیب آن نابینایی یا کم بینایی شدید می باشد. سپس سایر اندام ها که جدی ترین آسیب، قطع اندام فوقانی یا کم کاری شدید اندام تحتانی می باشد.
● بحث:
بیشترین آسیب ناحیه صورت و صدمات چشمی آن که شایع ترین و جدی ترین آسیب عضوی مجروحین می باشد به علت ترکش های کوچک یا شن ریزه های حاصل از انفجار می باشد. پس از آن اندام های فوقانی به علت ترکش های اصلی و ماده منفجره می باشد و اندام های تحتانی به علت شعاع انفجاری دچار آسیب کمتری می باشند. طبق بررسی های به عمل آمده و وسایل حفاظتی موجود، استفاده از کلاه و ماسک صورت و محافظ دست ها می تواند فرد را در مقابل ۲۴۰ گرم T.N.T در فاصله ۳۰ سانتی متری محافظت کند و شاهد آسیب های جدی چشم ها و اندام های فوقانی نخواهیم بود. لذا، بایستی دو اصل سرلوحه کار گروه تفحص در میدان مین باشد: یکی اجتناب از قرار گرفتن در موقعیت انفجاری و دوم استفاده از وسایل حفاظت کننده صورت و اندام های فوقانی.

اصغر اخوان
مسعود ثقفی نیا

منبع : پایگاه اطلاعات علمی