قدرت اخلاق

اخلاق، اساس و پایه پیشرفت است در واقع برای سفر معنوی قدم اول اخلاقیات است، اگر زندگی را با اخلاقیات همراه نكنیم، پوچ خواهد شد، امروزه انسان ها می خواهند به طور معجزه وار اخلاق خود را عوض كنند، این غیرممكن است، تقوی لازمه این سفر معنوی است.
اخلاق یعنی تكیه كردن به حقیقت، عشق، نیكی، حس وظیفه، آرامش، عدم خشونت و مقدرات الهی، همان طور كه استنباط می كنیم این مقوله ها، ارزش هایی انسانی هستند كه در واقع عمق آموزش های مذاهب را تشكیل می دهند، متكی بودن به اخلاق نشانگر این است كه الوهیت را در خود و در دیگران قبول داریم و بدین طریق برای دیگران ارزش قائلیم. پیروی از اخلاق پیش از اطاعت از قواعد اجتماعی است. رعایت اخلاق است كه انسان را می سازد و به سوی خدا رهسپار می كند.
اخلاق به عنوان وظیفه معنوی و دینی به این معنی نیست كه فقط از قواعد روزمره زندگی پیروی كنیم، بلكه پیروی از اخلاق راه درست برای شكوفایی است. ارنست همینگوی می گوید: اخلاق آن است كه به شما حالی خوش عطا كند، آنچه شما را ناراحت می كند عدم درستكاری است.
چگونه می توانیم خصلت های خوب داشته باشیم؟
درس های اولیه اخلاق این است كه دروغ نگوییم، دزدی نكنیم، به دیگران آزار نرسانیم و اگر این كارها را انجام دهیم بازتاب های سریع خواهند داشت. كردار غلط منجر به درد و رنج می شود، ارتكاب گناه تجربه خطرناكی است، غم انگیزترین قسمت داستان این است كه علی رغم این همه گرفتاری هایی كه می بینیم و می شنویم باز دست در آتش می كنیم و می سوزیم، انسان امروزی همه چیز را می بیند و می شنود ولی باز گرفتار درد و رنج می شود و سقوط می كند چرا كه هنوز به باطن خویش واقف نشده است، انسانی كه این اصل را نادیده می گیرد تجربه خطرناكی را كه نتیجه آن جز درد و رنج و پشیمانی نیست به دست می آورد.
اساس معنویت عطش درست زندگی كردن است، كسانی كه دارای این نیرو هستند و حس تشخیص دارند خیلی كم اند، كسی به نزدیكی مرگ فكر نمی كند، اما مرگ هر لحظه ممكن است فرا برسد و تمام دارایی های مادی ما را بگیرد، آنچه كه مرگ برای ما بر جا می گذارد خصایل خوب است، ارزش زندگی ما با بصیرت اخلاقی سنجیده می شود نه با دارایی ما.
فكر نكنید كسانی كه با زرق و برق و تشریفات فراوان نیایش خدا را به جا می آورند افراد خداپرستی هستند؛ هر كس كه در راه معنوی گام برمی دارد به آنچه می گوید عمل می كند با رنج دیگران ناراحت می شود و با خوشی آنها خوشحال، او سرسپرده واقعی است.
اخلاقی كه تكیه به وجدان درست كند خود راه معنوی درست است، پیروی از یك راه درست، پیشرفت معنویت است و ما را به خدا نزدیكتر می كند، نیكوكار باشید ولی به دنبال نتیجه و ثمره آن نباشید. اگر برای امور خیریه ای كه انجام داده اید مورد قدردانی واقع نشدید شكوه و شكایت نكنید. ثمره چه خوب و چه بد از آن خود شماست، بنابراین بهترین راه آزاد شدن از عواقب عمل و عكس العمل ندیده گرفتن نتیجه و انجام دادن به خاطر نفس عمل است. ایثار و فداكاری و تظاهر و خودنمایی بیگانه است، ایثار در واقع ترویج روح و جان است. آن گنجینه ای كه باید در سكوت و انزوا به دنبالش گشت، حكما می دانند چگونه آن را حفظ و در عمیق ترین گوشه های جانشان از آن محافظت كنند، جان تنها رفیق و خدا تنها مشاور آنهاست.
درحقیقت، قلب انسان بهترین راهنمای اوست، زمان نیز استاد بزرگی است، كیهان پهناور كتابی عالی برای همگان است، فقط یك دوست واقعی وجود دارد و آن خداست. لازم است، اهمیت زمان را تشخیص دهید، زمان بسیاری از اعمال ما را در زندگی تعیین می كند، زمان استادی بزرگ است. جهان كتابی بزرگ است. وقتی آنچه را در جهان روی می دهد با دقت مطالعه كنیم می توانیم درس های ارزنده بیاموزیم. خداوند بهترین و شكست ناپذیرترین دوست بشر در همه زمان هاست، همه دوستان دیگر به زمان خدمت می كنند، انسان ها با باور دوستان موقت خود زندگیشان را هدر می دهند. بهترین دوست شما در قلبتان حضور دارد و ساكن آن است قلب شما وطن شماست.
راه توسعه و پرورش نیروی اخلاقی، عشق بدون نفس است، ما وقتی پی ببریم الوهیتی كه در ما است در دیگران نیز وجود دارد از ارتكاب اعمال خودخواهانه جلوگیری خواهیم كرد. ما با گسترش این بینش كه روح الهی در وجود همه هست به جایی می رسیم كه دیگر به كسی آسیب نمی زنیم و به دیگران آزار نمی رسانیم. عشق اساس حفظ و نگهداری و رشد جامعه است.
شما می توانید اخلاق را پرورش دهید، اخلاق را باید با عشق عاری از نفس، عدالت و نظم و قانون اجتماعی تدوین كرد، غذای ما، عشق است، اگر عشق نزد انسان ارزشش را از دست بدهد، ملت ها ضعیف می شوند و عالم بشریت از بین می رود.
انسان عشق را باید به خاطر خود عشق بپروراند. اگر چنین رفتار كنید كل جامعه خوشبخت خواهد بود و در نتیجه شاهد چنان وجودی خواهیم بود كه هیچ عصر پیشینی نظیر آن را ندیده است، شادی و آرامش در اشیای بیرونی نیست بلكه در درون خود شماست و به دلیل نادانی است كه این كیفیات در بیرون جست وجو می شوند، در جهانی كه امروز یا فردا باید آن را ترك كرد باید زود بیدار شوید، عصاره و جوهر هر چیز را بشناسید، حقیقت لایزال عشق را كه خداست تجربه كنید و حقیقت را پذیرا باشید و مابقی را رها كنید تا زمانی كه اشتیاقات دنیوی وجود دارد از غم و پریشانی رهایی نیست.
عشق و عاشق و معشوق هر سه یگانه و واحدند، بدون عشق، عاشق نمی تواند وجود داشته باشد، حتی اگر عشق و عاشق هر دو وجود داشته باشند بدون معشوق، عشق عملكردی نخواهد داشت، در هر سه مورد عشق اساسی است.
عشق همانا خدا و خدا همانا عشق است. آنجا كه عشق حضور دارد خداوند متجلی می شود، به افراد بیشتری عشق بورزید و عشق خود را به آنان بیفزایید. عشق را به خدمت تبدیل كنید و خدمت را عبادت بدانید. عشق و ایثار دو ایده آل مهم در زندگی هستند به همه عشق بورزید حتی به كسانی كه از آنها نفرت دارید و این شاخص سرسپردگی و خلوص شماست.
معصومه زمانی - فریده صیادی

منبع : روزنامه همشهری