بازیهای کامپیوتری ضروری است

با شروع فصل تابستان و به دنبال آن تعطیل شدن بچه‌های مدرسه رو ، یکی از مشکلات خانواده‌ها چگونگی برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت بچه‌هایی است که امکانات تفریحی عمومی برای آنها فراهم نیست. لاجرم تعدادی از این بچه‌ها برای سرگرم کردن خود و لذت بردن از اوقات فراهم شده روی آوردن به بازی‌های کامپیوتری است. در این نوشته سعی شده تا برخی از سؤالاتی را که در ذهن بسیاری از اولیا وجود دارد مطرح و در حد توان یک مقاله کوتاه به بررسی چند و چون آن‌ها پرداخته شود.
اشکالاتی را که برخی از پدر و مادرها بر بازی‌های کامپیوتری وارد می‌کنند، ضعف بینایی ، چاقی در اثر کم تحرکی ، خمیدگی پشت درد بر اثر نشستن های متوالی و اعتیاد به این نوع بازی‌ها می‌باشد. ولی از آن جایی که همیشه همراه هر پدیده‌ای نقاط ضعف و قوت نیز خود را نشان می‌دهند. باید برای کاهش مشکلات و افزایش موارد مطلوب حد اعتدال را رعایت کنیم که این امر به عهده اولیا و نحوه برخورد آن‌ها با فرزندانشان می‌باشد.
بازی‌sims یکی از مشهورترین بازی‌های دنیای کامپیوتری است. این بازی‌ در واقع استراتژی نیست بلکه‌simulation یا شبیه‌سازی زندگی واقعی است و نسخه اول و دوم آن در برخی مدارس ابتدایی کشورهایی چون انگلستان و ایالات متحده به عنوان یک واحد درسی تدریس می‌شود.
حال چند سؤال ساده مطرح می‌شود که البته پاسخ‌های ساده‌ای هم می‌توانند داشته باشند. آیا خمیدگی پشت نمی‌تواند در اثر نشستن روی نیمکت های غیراستاندارد مدارس ایجاد شود؟ پس آیا فرزندان‌مان را از رفتن به مدرسه محروم کنیم؟ آیا چاقی در پی عدم تحرک‌های دیگر ایجاد نمی‌شود؟ آیا ضعف بینایی فقط توسط بازی‌های کامپیوتری ایجاد می‌شود؟ و آیا این موارد با رو‌های علمی به اثبات رسیده‌اند؟
آیا بدآموزی‌های موردنظر بزرگ‌ترها نمی‌توانند در جامعه و در تقابل کودکان با یکدیگر و در مدارس هم آموخته شوند پس باید آنها را در خانه زندانی کرد؟ یکی از موارد بسیار مهم در روان شناسی یادگیری و در اتولژی، توجه به دوره حساس یادگیری است که در صورت فراهم نبودن شرایط مناسب یادگیری در این زمان، این امر به خوبی انجام نشده و در زمان‌های دیگر رسیدن به سطح مطلوبی از یادگیری با اشکال مواجه خواهد بود.
آیا به جای ستیزه کردن با بازی‌های کامپیوتری نمی‌توانیم توسط همین بازی‌ها، موقعیت‌های مناسب یادگیری را برای فرزندان مان فراهم کنیم؟
بسیاری از موارد درسی و غیردرسی را می‌توان به گونه‌ای برنامه‌نویسی کرد که دانش‌آموز خود به کشف آن‌ها رسیده و لذت ببرند و از در اختیار گذاشتن جواب‌های آماده که برانگیختگی ذهنی ایجاد نمی‌کنند پرهیز کرد وهمان طور که می‌دانیم رسیدن فرد به جوابی که خود برای رسیدن به آن تلاش کرده باشد بسیار لذت بخش بوده و تلاش‌گری را در شخص تقویت می‌کند.
عدم برخورداری از تکنولوژی پیشرفته و برنامه‌سازی‌های لازم در زمینه‌ نرم افزاری نباید عامل بازدارنده در استفاده از کامپیوتر باشد و گناه کم کاری برنامه‌نویسان به گردن کودکان انداخته شود.
برنامه‌سازی‌های کارشناسی شده که از استانداردهای کافی برخوردار بوده و هماهنگ با فرهنگ ایرانی باشند می‌توانند در صورت به کار گرفته شدن در مدارس و دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی دیگر از مشکل مربیان ناکارآمد که پیامد آن می‌تواند یادگیری نادرست باشد، بکاهد. بارش فکری همان توان استفاده از راه‌های متفاوت برای حل مسأله یا مشکل است و فرد یاد می‌گیرد که برای حل مسأله فقط یک راه وجود ندارد و دست به انتخاب راه حل‌های متفاوت می‌زند تا به نتیجه مطلوب برسد.
بسیاری از بازی‌های کامپیوتری این گونه طراحی شده‌اند که فرد بازیگر روش‌های متفاوت رسیدن به هدف را امتحان کرده و در نتیجه صبر و شکیبایی را می‌آموزد و همچنین یاد می‌گیرد که باید برای حل مسأله روش‌های منطقی و اصولی را به کار بسته و با زور و استفاده از روشی واحد نمی‌تواند در همه جا موفق شود در نتیجه با تصویرسازی ذهنی راه حل‌های زیادی را از نظر گذرانده وحتی تک تک آن راه‌ها را طی می‌کند تا راه درست را بیابد و این چیزی جز تمرین صبوری نمی‌تواند باشد.
آیا به این نکته توجه کرده‌ایم که بازی‌های کامپیوتری باعث تقویت توجه انتخابی یعنی تمرکز روی یک امر و صرف‌نظر کردن از سایر موارد می‌شود که در آموزش مدرسه‌ای به این امر پرداخته نمی‌شود؟ آیا این نکته قابل اهمیت نیست که با انجام بازی‌های کامپیوتری و پیمودن مراحل مختلف آن که در مراحل پیشرفته‌تر، پیچیدگی بیش‌تری پیدا می‌کنند در نتیجه برای ادامه رشد ذهنی بیش‌تری را طلب می‌کنند که باعث رشد بینش در فرد خواهد شد؟ آیا به رشد برخی قابلیت‌های حرکتی و هماهنگی عصب و ‌عضله و هماهنگی‌های چشمی که ممکن است توسط بازی‌های کامپیوتری پرورش‌ بیش‌تری یابند توجه کرده‌ایم.

منبع : میکرو رایانه