بهار می شود!

سیاوش کسرایی شاعر برجسته ای بود. بهاریه و چند شعر بلند و کوتاه او درباره برخی داستان های حماسی مانند آرش کمانگیر و نیز برخی پدیده های طبیعت مانند "غزل برای درخت" و "با دماوند خاموش" نشان دهنده آن است که از چه روح لطیف و نگاه متفاوتی برخوردار بوده است. کسرایی در سال ۱۳۰۵ به دنیا آمد و درسال۱۳۷۵ از دنیا رخت بر بست.
بهار می شود!
یکی دو روز دیگر از پگاه
چو چشم باز می کنی
زمانه زیر و رو
زمینه پرنگار می شود
زمین شکاف می خورد
به دشت سبزه می زند
هر آنچه مانده بود زیر خاک
هر آنچه خفته بود زیر برف
جوان و شسته رفته آشکار می شود
به تاج کوه
زگرمی نگاه آفتاب
بلور برف آب می شود
دهان دره ها
پر از سرود چشمه سار می شود
نسیم هرزه پو
ز روی لاله های کوه
کنار لانه های کبک
فراز خارهای هفت رنگ
نفس زنان و خسته می رسد
غریق موج کشتزار می شود
در آسمان
گروه گله های ابر
ز هر کناره می رسد
به هر کرانه می دود
به روی جلگه ها غبار می شود
در این بهار آه ...!
چه یادها
چه حرف های نا تمام
دل پر آرزو
چو شاخ پر شکوفه باردار می شود
نگار من
امید نوبهار من
لبی به خنده باز کن
ببین چگونه از گلی
خزان باغ ما بهار می شود

منبع : نشریه امواج برتر