انبه- Mango

انبه گیاهی است درختی، همیشه سبز با تاج پوشش گسترده و مدور و برگ های کشیده و باریک، گل های کوچک به رنگ زرد- قرمز به شکل خوشه هایی متشکل از ۳۰۰ گل خودبارور که در برخی موارد نیز از طریق گرده افشانی متقاطع بارور می شوند. گرده گل ها دارای ترکیبات حساسیت زای مانگیفرول و مانگیفرون هستند. میوه انبه نسبتاً بزرگ دارای تعدادی هسته با پوستی به رنگ زرد- سبز است.پوست انبه به خاطر داشتن روغن های فرار حساسیت زا است و هنگام استفاده نباید روغن پوست با گوشت تماس پیدا کند. میوه انبه از ۶ هزار سال پیش توسط هندیان شناخته شده بود و تکثیر آن نیز دست کم از ۴۰۰ سال پیش به طور جدی در این کشور آغاز شد و بعدها توسط انگلیسی ها به اروپا و توسط سیاحان از هند به برزیل و ایالات متحده برده شد. درخت زیبا و همیشه سبز انبه در ایران نیز در استان های هرمزگان و بلوچستان کاشته می شود. هم اکنون سالانه در حدود ۲۳۹۰۰ تن انبه در سرتاسر جهان تولید می شود که هند به تنهایی بیش از نیمی از کل انبه جهان را تولید می کند. میوه انبه سرشار از ویتامین A، تیامین، ریبوفلاوین و مقادیری نیز نیاسین، کلسیم، فسفر و آهن است. از میوه انبه شربت، مربا، کنسرو، مارمالاد، ژله، ترشی، سس، چاشنی و غذای کودک تهیه می شود. از مغز هسته نیز در تهیه خوراک دام و طیور و از چوب درخت آن در ساخت قاب پنجره، ابزار کشاورزی، الوار، جعبه و... استفاده می شود. پوست درخت انبه حاوی ۱۶ تا ۲۵ درصد تنین است که از آن در صنعت دباغی بهره می گیرند، گل های خشک شده انبه مقادیر قابل توجهی تنین دارند و در تهیه دارو برای درمان دندان درد، اسهال، خونریزی رحمی و برونشیت و از جوشانده برگ ها برای درمان اسهال، تب، درد های قفسه سینه، دیابت، فشار خون و... استفاده می شود.

منبع : علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند