تاچه زمانی خواب آلودگی راننده جان مسافران را تهدید کند؟

درپی واژگونی دو اتوبوس مسافربری درهفته گذشته و کشته و مجروح شدن بیش از ۶۰ مسافر بازهم علت آن خواب آلودگی راننده اعلام شد سوال این است تاکی باید اهمال راننده جان عده زیادی را تهدید کند، آیا وقت آن نرسیده که ناجا وسیستم قضایی قاطعانه تر با علت این حوادث هولناک برخورد کنند.
براساس گزارش پایگاه اطلاع رسانی پلیس " یک دستگاه اتوبوس مسافربری که روز پنجشنبه گذشته از زاهدان به سمت تهران در حرکت بود، بر اثر خواب‌آلودگی راننده در کیلومتر ۱۳ محور مهریز ـ انار واژگون شد و ۳۷ تن در این حادثه زخمی شدند. "
این درحالی است که واژگونی یک دستگاه اتوبوس دیگر نیز در اتوبان قم ـ تهران درهفته گذشته براساس اعلام منابع رسمی ۳۲ نفر کشته به جای گذاشت .
درپی وقوع اولین حادثه، فرمانده پلیس راه کشور از تشکیل کمیسیون فوق‌العاده ماده ۱۲ آیین‌نامه حمل بار و مسافر خبر داد که به واسطه آن پروانه فعالیت شرکت مسافربری" میهن نور یزد" به علت عدم رعایت نظامات دولتی و استفاده نکردن از مدیر فنی به مدت یکسال لغو شد .
البته در این کمیسیون تاکید شد که در مدت یاد شده از ادامه فعالیت این شرکت جلوگیری به عمل خواهد آمد.
با توجه به ضرورت استفاده از دو راننده در اتوبوس های بین شهری این سووال پیش می آید که دلیل ادامه مسیر توسط راننده ای که دچار خواب آلودگی شده است چه بوده است ؟
براساس اعلام وزرات کشور خسارات ناشی از حوادث جاده ای در سال ۸۶ رقم هشت هزار میلیارد
تومان اعلام شد که این مبلغ به میزان چهار درصد تولید ناخالص داخلی است.
درسال گذشته و بنابر اعلام رییس پلیس راهور کشور تقریبا روزانه حدود ۲۰ میلیارد تومان هزینه خسارات ناشی از تصادفات رانندگی در کشور است که این رقم معادل هفت هزار میلیارد تومان در سال خواهد بود.
این گزارش می افزاید ۷۰ درصد جان باختگان ناشی از تصادفات رانندگی سرپرست خانوار هستند.
به این ارقام باید ارقام مرتبط با میزان معلولیت احتمالی افرادجان بدر برده از تصافات ، خسارات اقتصادی و اجتماعی تحمیل شده به خانواده ها و درکل به جامعه و نهادهای بهداشتی و سلامتی نیز
را افزود.
آمارهای ارائه شده توسط سرهنگ حسین علی شاهی رییس مرکز کنترل ترافیک پلیس راه کشور حاکی است هر ساله ۲۰ تا ۳۰ هزار نفر درتصادفات جاده ای جان می بازند.
باید این حقیقت را درک کرد که وقوع تصادفات هولناک جاده ای که درآن حتی گروههایی از دانش آموزان ودانشجویان نیز قرار داشتندبه معنی تهدید شدید ظرفیت نیروی انسانی نخبه جامعه است.
حقیقت این است که یک تصادف جاده ای گروهی که درآن دهها نفر کشته و زخمی می شوند با بسیاری از تصادفات معمول شهری قابل قیاس نیست و میزان خسارات وارده دراین بخش بسیار بالاتر است.
چندی پیش مسوولان راهنمایی و رانندگی بر کنترل بیشتر بر روی رانندگان وسایل نقلیه عمومی تاکید کرده و امکان سوء استفاده برخی مالکان خودروهای عمومی در استفاده از راننده کمتر و ایجاد انگیزه مالی برای یک راننده به منظور طی مسیرهای طولانی را در حد پایینی اعلام کرده بودند .
در همین رابطه سردار"محمد رویانیان " رییس پلیس راهنمایی و رانندگی کشور ‌ نصب دستگاه GPS یا مکان یاب را تحول بزرگی در جلوگیری از بروز حوادث رانندگی اعلام کرده و گفت : دیگر اجازه نمی دهیم این ارابه های آهنین مردم بیگناه را به کام مرگ بکشند .
وقوع چنین حوادثی نشان می دهد که به رغم تمام تلاش و دلسوزیهای پلیس در زمینه کاهش تلفات جاده ای اما ظاهرا این تلاش ها در زمینه از بین بردن علت تصادفات جاده ای هنوزکاملا پاسخ نداده و نیاز است تمامی بخش های فرهنگی ،قضایی و اجرایی برای جلوگیری از وقوع چنین حوادثی دریک برنامه جامع کشوری و هماهنگ وبا تعامل گسترده آنچه در توان دارند را به کار گیرند؟
تجربه نشان می دهد در جاده های کشوربویژه در ایام تعطیلات فعالیت های گسترده پلیس مانع از بروز تخلفات و حوادث هولناک شده است.
اما چگونه راننده ای به خود اجازه می دهد که امنیت جانی دهها مسافر را که به او داده شده با کمترین غفلت خود به خطر بیاندازد و آیا دیگر نهادهای قانونی و قضایی نیز دراین زمینه باید سکوت کنند؟
آیا شرکتها ی اتوبوسرانی نباید مسوولیت کامل تصادفات رانندگان خود را درقبال حفظ امنیت جانی مسافران برعهده بگیرند ؟ آیا رانندگان وسایل نقلیه جمعی نباید با نظارت و بدون نظارت به خود جرات تخلف از قانون و یا به خطر انداختن جان دیگران را ندهند؟
آیا مسافر بیگناه که جان خود را به دست فردی به نام راننده سپرده چه حمایتی دراین زمینه می شود؟
بی شک برخورد قاطعانه پلیس وسیستم قضایی با این گونه حوادث می تواند عامل موثری درکاهش ویا ازبین بردن این گونه حوادث باشد.
نظارت بر کارکرد شرکت های اتوبوسرانی نیز باید از نظر حقوقی و قانونی با مداقه بیشتری درنظر بگیرد .
درخاتمه باید گفت به نظر می رسد دراین زمینه دخالت "مدعی العموم" به منظور رعایت امنیت جانی افراد و جلوگیری از تحمیل صدمات جدی اقتصادی و اجتماعی بر جامعه درسفرهای جاده ای از موضوعاتی است که مغفول مانده و امید است سیستم قضایی نیز با تمام توان تمهیدات لازم برای جلوگیری و یا کاهش وقوع چنین حوادث هولناکی را فراهم سازد.

منبع : خبرگزاری جمهوری اسلامی ـ ایرنا