نظری درباره مسافرخانه سعادت

چهکندی نژاد برای کتاب شعرش جایزه اول شورای کتاب کودک را هرگز یادم نمی رود بویژه آن قطعه ای که می گفت : دریافت کرد .
بیایید ساده تر سخن بگوییم
آن گونه که ابر با باران سخن می گوید
پروانه با گل
آن روز برای من نقطه عطفی شد چرا که بارها و بارها در زندگی با این قطعه شعر رودر رو مواجه شدم .
این روزها که هر بعد از ظهر برای دیدن سریال " مسافرخانه سعادت " لحظه شماری می کنم باز هم شعر برایم تکرار می شود و باز هم به اعجاز ساده سخن گفتن و ساده رفتار کردن ایمان پیدا می کنم . .
"مسافرخانه سعادت " نیز مانند " نیمکت " در یک فضای محدود مکانی و بی اغراق نا محدود زمانی سیر می کند . به همراه بازیگران توانای دیگری که همگی آنقدر نقش خود را باور دارند که گاه یادمان می رود آن مرد داش مشتی امروز همان فرهنگی باکلاس دیروز است.
و مسائل ساده و معمولی زندگی با زبانی بسیار خودمانی و بی ادعا آنچنان بیننده از خودش نمی پرسد چرا صاحب مسافرخانه اذری است و خواهرش جنوبی ؟ درگیر می کند آنقدر فضای مجموعه محکم و بی نقص است که هر گز تکراری بودن و کوچک بودن لوکیشن و بعضی دیالوگها خسته کننده نیست.
مثلا در دیالوگی که صاحب مسافرخانه مانند ترجیع بند تکرار می کند :
صبحانه هم داریم..... نان کره عسل جمعه ها هم اگر حوصله کنم عدسی داریم
وبقدری با مهارت و بی تردید بیان می شود که مزه نان گرم و کره و عسل را در دهان احساس می توان کرد .همه چیز کرامت دارد. بی شک از امروز واژه مسافرخانه در ذهنمان دگرگون شده است . عدسی چه مقامی پیدا می کند .
در این مجموعه با شعار و پند و نصیحت بمباران نمی شوی خوا هر صا حب مسافرخانه که نماد همدری و پاکیزکی است هرگز شعار نمی دهد که من از دروغ بیزارم . اما بارها و بارها دیده ایم که چقدر ظریف از دروغ گفتن سرباز می زند حتی ا گر به ضرر برادر باشد ( در ماجرای آقای گلمکانی ) یا حتی حاضر به گفتن دروغ مصلحت آمیز هم نیست شما که جنوب هستی در شمال چه می کنی ( ماجرای استاد و مانا آنجا استاد می پرسد هستید اینجا چه می کنید و او می گوید قسمت است دیگر )
کلام اینکه طنین روح شاهزاده دانمارکی شکسپیر در سریال به ما یاد آور میشود .
" من اینک آینه ای روبرویت می گذارم "
در پس هر دری که در مسافر خانه سعادت برویمان گشوده می شود آینه ای روبرویمان می بینیم.
شاید بتوان گفت همه چیز در جای خود مانند قطعات پازل چیده می شوند و پس از پایان بیننده چه حظی می برد از این تصویر ی که بی شک خودش هم د ر چیدمانش سهیم می داند . کسی چه می داند شاید مسافر خانه سعادت نمونه آماری کو چکی از یک
ایران ایده آل است که همه در کنار هم به گرمی و سعادت زندگی می کنندچه تمهیدزیبایی است وقتی پسرک شیرین زبان واکسی از مسافر خانه چی درخواست می کند
آنجا را به هتل تبدیل نکند.
آقای سعادت می پرسد چرا ؟
می گوید چون هم مسافر دارد هم خانه و هم سعادت .
انعکاسی از سه مشخصه بارز و آرزوی هر ایرانی
مهمانوازی ، امنیت و خوشبختی.

پوران لک