هراس "اسرائیل" از اسلامی شدن جنگ

تنها شكست نظامی رژیم صهیونیستی در حمله به لبنان این رژیم را غافلگیر نكرد، بلكه قدرت فائقه حزب الله در مقابله با ماشین جنگی صهیونیست ها هرگز به خیال هیچ كدام از رهبران آن ها خطور نكرده بود، مسأله ای كه برخی از این رهبران صهیونیست آن را دور جدیدی از نبرد دانستند كه «اسلامی شدن جنگ» از نشانه های بارز آن است و دولتمردان یهود هم آن را تهدیدی جدی برای موجودیت "اسرائیل" قلمداد كردند. (۱)
تسیفی لیونی وزیر امور خارجه دولت عبری در دیدارش با سفرای خارجی در تل آویو آشكارا و شفاف در این خصوص اظهار نگرانی كرد. روزنامه های عبری كه اظهارات لیونی در این نشست را منتشر كرده بودند، به نقل از وی نوشتند كه لیونی هشدار داده بود در صورت ادامه «مظاهر اسلامی شدن منازعه» خطر بزرگی دولت "اسرائیل" را تهدید خواهد كرد. وی تاكید كرده بود كه افزایش روحیه و ایمان و یقین فلسطینیان و لبنانی ها از نشانه های این خطر در صورت اسلامی شدن منازعه خاورمیانه است كه همزمان با آن قدرت بازدارندگی "اسرائیل" متلاشی می شود و تاثیر خود را از دست می دهد ؛ قدرتی كه متكی به توازن قدرت نظامی به نفع دشمن صهیونیستی است.
در واقع خلاصه پیامی كه وزیر امور خارجه دولت عبری می خواست آن را به سفرای خارجی برساند، این است: همه كشورهای جهان باید در مهار جنبش های اسلامی تلاش كنند ؛ جنبش هایی كه موفق شده اند كه جنگ با اسرائیل را جنگ رژیم صهیونیستی با اسلام معرفی كنند و توانسته اند جوامع عربی و مسلمان را نسبت به این امر قانع كنند كه باید با نگاه اسلامی به جنگ با "اسرائیل" نگریست و علاوه بر آن این جنبش ها توانسته اند كه جریان های قومی و ملی عربی را به در پیش گرفتن نگاه اسلامی در تعامل با قضیه فلسطین سوق دهند.
این اطلاعات در گزارش مهمی آمده بود كه صالح النعامی خبرنگار سایت اسلام اون لاین در غزه آن را تهیه كرده بود و در تاریخ ۱۰/۸/۲۰۰۶ این سایت منشر شد.
در این گزارش نظرات برخی پژوهشگران صهیونیست كه معتقدند مقاومت اسلامی در فلسطین و لبنان دولت عبری را به تحلیل برده، آمده است. بنا به اظهارات این تحلیل گران صهیونیست نبرد كنونی مسلمانان سنی و شیعه را با هم در مقابل "اسرائیل" متحد ساخته است، اما آنچه « اسلام سنی» می نامند، بزرگ ترین خطر برای دولت عبری می دانند. پروفسور اوزی عراد رئیس سابق بخش مطالعات سازمان موساد و رئیس كنونی مركز مطالعاتی هرتزیلیا ـ مهم ترین مركز مطالعاتی در "اسرائیل" ـ می گوید كه «اسلام سنی» برای موجودیت دولت عبری بسیار خطرناك است. وی علت این مسأله ای را چنین بیان می كند كه كشورهای مهم عربی مجاور رژیم صهیونیستی سنی مذهب هستند و در نتیجه رسیدن جنبش های اسلامی به قدرت در این كشورها به معنای افزایش تهدیدات علیه موجودیت رژیم صهیونیستی به گونه ای است كه نمی توان عواقب آن را پیش بینی كرد. (۲)
اما تیدی كولیك شهردار سابق قدس اشغالی در بستر بیماری عاجزانه از طریق رادیو "اسرائیل" از رهبران آن خواست كه از هیچ تلاشی برای جلوگیری از اسلامی شدن نبرد دریغ نكنند. وی در ادامه خاطر نشان می كند كه حتی اگر این كار به بهای دادن امتیاز به طرف های میانه رو عربی در منطقه تمام شود، باید جلوی رشد اسلامی شدن نبرد را گرفت. كولیك با صدای گرفته گذشته را مثال می زند و هشدار می دهد كه احتمال دارد تاریخ دوباره تكرار شود و رهبر دیگری در میان مسلمانان ظهور كند و بار دیگر قدس را به آن ها باز گرداند.
از سوی دیگر، كارمی گیلون رئیس سابق سازمان اطلاعات داخلی "شاباك" فراخوان برخی شخصیت های صهیونیست برای جلوگیری از رشد اسلامی شدن جنگ را به باد تمسخر می گیرد و می گوید كه به هیچ وجه نمی توان جلوی این پدیده را گرفت. وی علت چنین مسأله ای را در این می داند كه تمامی رهبران این جنگ از نظر عرب ها اسلام گرا هستند. در نهایت گیلون توصیه می كند كه باید تلاش های لازم را برای ممانعت از "اسلامی شدن جنگ" مبذول داشت و سعی كرد كه این امر را به مرزهایی كه دولت اشغالگر صهیونیستی بتواند در آن به حیات خود ادامه دهد، منحصر ساخت. اما وی مانند دیگر تحلیل گران صهیونیست معتقد است كه این مسأله اقتضا می كند كه دولت صهیونیستی امتیازاتی را به طرف های "میانه رو" عربی به خصوص در فلسطین و لبنان بدهد تا از این طریق راه را به روی اسلام گراها ببندد و از تاثیرات آن ها بر روند درگیری و منازعه بكاهد.
جاكی كوخی یك كشور عربی سوریه را مثال می زند كه به اعتقاد وی سازش سیاسی با آن وضعیت "اسرائیل" را بهبود می بخشد. كوخی سوریه كلید آرامش و امنیت در دو جبهه فلسطین و لبنان را در دمشق پایتخت می داند. وی معتقد است كه سازش سیاسی با سوریه راه را بر جنبش حماس و حزب الله می بندد و به این جنبش ها اجازه مانور بیش تری را نمی دهد. وی بر این باور است كه چنین امری می طلبد كه "اسرائیل" بهای لازم را به سوریه بپردازد تا وی را به امضای سازش سیاسی با این رژیم متقاعد كند.
كوخی رهبران و تصمیم گیران دولت صهیونیستی را از به كار بردن گزینه قدرت بر حذر می دارد و می گوید:«ارتش اسرائیل این جنگ را با شدت و آتش باری سنگین آغاز كرد و در پایان مانند سگ دمش را میان پاهایش گذاشته و شكست خورده بازگشت.»
تحلیل گران صهیونیست یكی از مهم ترین دلایل ناتوانی دولت عبری در مقابل اسلام گرایان در لبنان و فلسطین را سست شدن پایه های ارزش ها در رژیم صهیونیستی می داند. آریه شفیط می گوید كه غرق شدن جامعه صهیونیست در لذات دنیوی آن را فاسد ساخته و باعث شده است كه در مقابل اسلام گرایان شكست بخورد. شفیط معتقد است كه فساد جامعه صهیونیستی و سلطه منفعت طلبان و كسانی كه به منافع طایفه ای و شخصی اهمیت می دهند، بر رژیم صهیونیستی باعث شده است كه چند صد مسلمان مومن " این رژیم دارای ارتش قدرتمند را به چالش بكشند و با اتحاد و یكدلی آن را متزلزل بسازند. وی می افزاید:«ارتش كوچكی از انسان های مومن اما فرمانبردار و با عزمی راسخ به ما می گوید كه دمكراسی شما فاسد است و علاقه ما (صهیونیست ها) مانند غربی ها به لذات دنیوی صحیح نیست و این كه جامعه دوستدار دنیا در خاورمیانه دیندار هیچ قدرتی ندارد.» (۳)
نكته جالب اینجاست كه نخبگان "اسرائیل" نسبت به خطرات «افزایش رویكرد مسلمانان به سلاح ایمان» در مقاومت علیه اشغالگران ابراز نگرانی می كنند. این در حالی است كه "اسرائیل" به شكل غیر عادی از اندیشه ها و آموزه های دینی برای توجیه اشغال سرزمین ها و آواره كردن فلسطینیان و غارت اموال آن ها و حتی قلع و قمع شان بهره برداری می كند. رهبران دینی یهود در فتواهای خود این گونه از آموزه های دینی برای بسیج كردن صهیونیست ها استفاده می كنند و سیاستمداران نیز از آن استقبال می كنند و لائیك ها هم از آن تا زمانی كه به حفظ دولت عبری كمك می كند، سود می برند. این همان چیزی است كه اسرائیل شاحال فعال مشهور حقوق بشر رژیم صهیونیستی در تحقیق خود درباره ترانسفر در اندیشه صهیونیسم از آن سخن می گوید. وی برای اثبات این مطلب به این ضرب المثل رایج در "اسرائیل" استناد می كند كه «می گوید علی رغم این كه ملحدان یهود به وجود خدا ایمان ندارند، اما معتقدند كه سرزمین فلسطین را به یهودیان بخشیده است.»
گفتنی است كه در این خصوص خاخام ایلی عمار خاخام اعظم شهر صفد واقع در شمال فلسطین اشغالی (مرجع بسیار مهم و نامزد عهده دار شدن منصف خاخام اعظم دولت عبری) در جریان دیدار دان حالوتس از این شهر پس از سه روز از آغاز جنگ علیه لبنان فتوایی به امضای تعدادی از خاخام های بزرگ رژیم صهیونیستی را تقدیم وی كرد. در این فتوا آمده است كه ارتش صهیونیستی می تواند مجتمع های غیرنظامی را بمباران كند و غیرنظامیان را در صورتی كه عملیات های نظامی اقتضا كند، بكشد.
این تنها فتوایی نیست كه در این خصوص صادر شده است، بلكه یكی از هزاران فتوایی است كه قتل غیرنظامیان را جایز می داند. در سال گذشته هم «مردخای الیاهو» خاخام اعظم سابق و از مهم ترین مراجع دینی در اسرائیل با صدور فتوایی خواستار نابودی فلسطینیان به صورت كامل شد. وی در این فتوای خود آورده است كه این امر تنها فتوای یك خاخام نیست، بلكه فریضه ای است كه خداوند یهودیان را مأمور به انجام آن كرده است.
اسرائیل شاحاك در تحقیق خود به این مسأله اشاره كرده و می گوید:«فریضه مقدس مقدم بر همه فرایض است. فریضه مقدس یعنی نابودی هر ملتی غیر از یهودیان كه در سرزمین مقدس زندگی می كند. تورات و همه نوشته های مقدس این مسأله را مطرح كرده و توجه خاصی به كشتار غیر یهودیان در سرزمین "اسرائیل" دارند و این امر در همه تفسیرهای مهم تورات نیز آمده است.»
یك هفته پس از فتوای خاخام مردخای الیاهو كه مورد توجه گسترده رسانه های صهیونیستی قرار گرفت و در میان همه معابد و كنست ها در اسرائیل توزیع شد، یكی دیگر از خاخام های مهم دولت عبری فتوای دیگری صادر كرد و به موجب آن سرقت محصولات كشاورزی فلسطینیان را برای مقلدین خود در یكی از شهرك های یهودی در شمال كرانه باختری جایز دانست. وی در این فتوا گفته است كه فلسطینیان چون غیر یهودی هستند، بنابراین سرقت اموال و دارایی های آن ها مباح است. عملا نیز مقلدان وی به این فتوا عمل كرده و محصولات كشاورزی فلسطینیان را به سرقت بردند. حتی فراتر از آن هم دوف لیئور خاخام اعظم شهرك كریات اربع فتوایی صادر كرد كه به موجب آن خوراندن سم به احشام و ریختن آن در چاه های كشاورزان فلسطینی جایز دانسته شده و مقلدان این خاخام نیز در عمل به این فتوا هیچ كوتاهی ای نكردند. (۴)
می بینید كه چگونه "اسرائیل" تا این اندازه از احساسات دینی برای پیشبرد طرح های شیطانی خود و بسیج كردن یهودیان علیه مسلمانان و عرب ها سود می جوید، این در حالی است كه نسبت به استفاده مسلمانان از سلاح ایمان در مقابله با اشغالگران و زورگویی آن ها اظهار نگرانی می كند. در این میان نیز بر كسی پنهان نیست كه برخی افراد به اصطلاح روشنفكر از عرب ها می خواهند به بهانه سیاسی نشدن دین، آن را از سیاست جدا كنند.
از جمله دلایلی كه صاحبان این رای ارائه می دهند این كه :«پیروزی بزرگ برای اسرائیل زمانی محقق می شود كه این جنگ رنگ و بوی دینی به خود گیرد.» (الأهرام ۱۵/۸/۲۰۰۶) البته این دلیل پوچ و بی پایه و اساسی است كه اظهارات وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی و تحلیل های پژوهشگران صهیونیست عكس آن را نشان می دهد.
همین ترس و واهمه صهیونیست ها از سلاح ایمان مسلمانان نشان از ضعف آنان دارد و در صورت استفاده مسلمانان از این سلاح صهیونیست ها شكست خواهند خورد.
ما اگر نسبت به صاحبان چنین اندیشه هایی حسن ظن داشته باشیم، می گوییم كه آن ها دچار كج فهمی شده اند و مفاهیم را خلط می كنند و قادر به تشخیص میان مقوله استفاده از دین برای تحمیل آموزه ها به زور و اعلان جنگ علیه عقاید دیگران و مقوله در پیش گرفتن منهج عقیدتی برای تحقق دستاوردی ملی و انقلابی برای امت نیستند. اولین مقوله اصلا مطرح نیست نه تنها به خاطر این كه شرع اسلام از آن نهی كرده است (لا اكراه فی الدین) بلكه به این خاطر كه این مقوله از نتایج عصر انحطاط است، اما مقوله دوم قابل قبول و امر مثبتی است كه باید به آن عمل كرد. این مقوله ایمان دینی را در كنار احساس میهن پرستی و قومی قرار می دهد و به خاطر تاثیر و كاركردی كه سلاح ایمان در دفاع از میهن دارد، استفاده از آن ضروری است.
این مقوله موفقیت آمیز بودن خود را در پایداری و شجاعت حزب الله نشان داد. همین سلاح ایمان بود كه در جنگ لبنان صهیونیست ها را ترساند و وحشت و ترس را در قلب و جان آن ها انداخت.
نگرانی و هراس صهیونیست ها و حامیان آن ها از به اهتزار درآمدن پرچم جهاد (همه مسلمانان) در كنار بیرق های نیروهای مقاومت در مقابله با سیاست های توسعه طلبانه صهیونیسم را درك می كنیم، اما نگرانی و ترس روشنفكران ما از سلاح ایمان و جهاد در نبرد آزادیبخش و آبادانی كشورهای اسلامی قابل درك نیست. البته بر كسی پوشیده نیست كه برخی نخبگان عرب ـ به خصوص حكام ـ تسلیم این گونه افكار و اندیشه ها شده اند و سلاح ایمان را تهدیدی جدی می دانند و معتقدند كه باید با آن برخورد شدیدی داشت، این افراد هرگز به فكر استفاده از این سلاح برای باز پس گرفتن عزت و كرامت امت نیستند.

نویسنده : فهمی هویدی
منبع:مركز اطلاع رسانی فلسطین

منبع : خبرگزاری فارس