زندگی نامه استاد سیدجلال الدین میری آشتیانی

استاد سیدجلال الدین میری آشتیانی در سال ۱۳۰۴ خورشیدی در قصبه آشتیان از توابع سلطان آباد اراك در خانواده ای كاملاً متدین و مذهبی، چشم به جهان گشود.
سیدجلال در سن پنج سالگی راهی مكتب خانه شد و قرآن را در مكتب خانه مادربزرگ خود فراگرفت و تا اندازه ای با نگارش فارسی آشنایی پیدا كرد و با ورود به دبستان به دلیل هوش و ذكاوت و نیز توانایی خواندن و نوشتن، از همان آغاز به كلاس سوم هدایت شدو تا پایان كلاس ششم و گرفتن گواهی دوره ابتدایی در دبستان خاقانی روستای آشتیان، درس خواند. سپس به مكتب خانه بازگشته و دروس مرسوم را به سبك و سیاق سنتی فراگرفت. كتاب گلستان سعدی و كلیله و دمنه و نصاب الصبیان (ترجمه لغات عربی به فارسی به صورت منظم) و تاریخ معجم و جامع المقدمات، مجموعه علم صرف و نحو و قسمتی از دره نادری و نیز بخش هایی از كتاب شرح سیوطی ابن مالك (تا باب مبتدا و خبر) را در همان مكتب خانه فراگرفت.
استاد در سال ۱۳۲۳ خورشیدی رهسپار قم شد. وی در قم، كتاب شرح جامی و باقیمانده سیوطی را فراگرفت. در این مرحله از تحصیل كتاب های سطح فقه و اصول را همچون شرح لمعه (فقه) و قوانین (اصول فقه) و رسائل (اصول فقه) و مكاسب (فقه) و كفایه (اصول فقه) را به اتمام رساند. شرح مطالع در منطق و شوارق در كلام را نیز گذراند. همچنین شرح منظومه حكیم ملاهادی سبزواری (در فلسفه) و مكاسب شیخ اعظم انصاری (در فقه) را در محضر مرحوم حاج شیخ مهدی مازندرانی امیركلاهی آموخت و تا اواخر الهیات منظومه و قسمت زیادی از شوارق، و بعد هم قسمتی از امور عامه اسفار را نزد آن مرحوم فراگرفت.
آشتیانی پس از اتمام سطح، وارد خارج فقه و اصول شده و در محضر استاد آیت الله حاج آقا حسین طباطبایی بروجردی به مدت ۸ سال حضور یافت و مدت یك سال در محضر آقا سیدمحمدتقی خوانساری (قده) حاضر شد.
استاد آشتیانی سپس به نجف رفت و در مدت دو سال (۱۳۳۶-۱۳۳۷) اقامت خود در آن جا از دروس مرحوم آقاسیدمحسن حكیم و استادآقا سیدعبدالهادی شیرازی استفاده كرد، اما به دلیل كسالت به قم بازگشت و مدت ۸ سال به حوزه تدریس فلسفه و تفسیر قرآن كریم و اصول فقه حاج سیدمحمدحسین طباطبایی تبریزی حاضر شد و الهیات كتاب شفای شیخ الرئیس و الهیات بالمعنی الاخص اسفار و امور عامه این كتاب را به انضمام قریب به یك دوره اصول فقه و قسمتی از تفسیر قرآن را خدمت آن فقیه گرانقدر قرائت كرد.
سپس آشتیانی یك سال به قزوین اقامت كرد و از محضر آیت الله سیدابوالحسن رفیعی قزوینی بهره گرفت و دوباره به قم بازگشت.
سیدجلال الدین آشتیانی پس از فراگیری و تكمیل فلسفه و عرفان نظری در حدود سال ۱۳۳۶ سعی كرد تا وارد دانشگاه تهران شود. اما احساس منافسه و رقابت علمی برخی از استادان دانشگاه باعث شد تا استاد از دانشگاه بازماند.
در سال ۱۳۳۸ خورشیدی، استاد آشتیانی با ارائه رساله خود در مبحث وجود با عنوان هستی از نظر فلسفه و عرفان، به عضویت هیأت علمی دانشگاه پذیرفته شد و از اول مهرماه همان سال تدریس خود را در دانشكده الهیات و معارف اسلامی مشهد در رشته فلسفه و تصوف آغاز كرد.
در سال ۱۳۳۹ خورشیدی، آشتیانی به عضویت در انجمن تألیف و ترجمه دانشگاه فردوسی مشهد درآمد. استاد آشتیانی اغلب از كم توجهی به علم و اندیشه آن هم در مراكز مهم علمی كشور رنج می برد و در هر فرصت و مجالی كه فراهم می آمد به سران و تصمیم گیران هم درد را و هم درمان را بیان می كرد. استاد آشتیانی برای احیای فلسفه و عرفان اسلامی به بازسازی و زنده كردن متون فلسفی و عرفانی می پردازد و ده ها اثر فلسفی و عرفانی از اكابر مدرسان و محققان چهار قرن اخیر را در اختیار دانش پژوهان قرار می دهد و با گذشت كمتر از دو سال در خردادماه ۱۳۴۰ خورشیدی، رتبه دانشیاری را از آن خود كرده و پس از نزدیك به هفت سال كار علمی و تدریس در دانشگاه به عنوان مربی و دانشیار و در آذرماه ۱۳۴۵ به درجه استادی ارتقا یافت.
با ترفیع درجه و تصاحب درجه استادی، دامنه تعلیم و تدریس استاد گسترده تر شد. استاد پس از ۳۷ سال تدریس در دانشگاه فردوسی، در آبان ماه ۱۳۷۵ به اجبار بازنشسته شد.
استاد سیدجلال الدین آشتیانی در سال ۱۳۸۴ دار فانی را وداع گفت و به عالم باقی شتافت.

حمید محمدی
پی نوشت
برای اطلاع بیشتر مراجعه شود به: كتاب شریعه شهود ‎/ سرگذشت استاد سیدجلال الدین میری آشتیانی ‎/ حسن جمشیدی

منبع : روزنامه ایران