آلمان، میزبانی که نباید دست‌کم گرفته شود

تیم ملی آلمان، میزبان رقابت‌های جام‌ جهانی به‌عنوان اولین تیم صعودکننده به جمع ۱۶ تیم پایانی معرفی شد و پیروزی در دقایق پایانی دیدار مقابل لهستان تثبیت‌کننده صعود بود.
آلمان جزو مدعیان سنتی فتح جام‌ جهانی است و در حقیقت یکی از باشخصیت‌ترین کشورها در بازی‌های جهانی است. بارها دیده شده که این تیم در بدترین شرایط خود هم به جمع ۴ تیم پایانی رسیده، درست مثل بازی‌های دور قبل که با رهبری ”رودی فولر“ سرمربی جوان خود به فینال بازی‌ها رسید و در غیاب ”بالاک“ سوپر استار تیمش مغلوب برزیل شد.
این مهم در حالی تحقق یافت که کمتر کسی شانسی برای ژرمن‌ها قائل بود، اما این تیم با یک برنامه‌ریزی صحیح و بازی هدفمند موفق شد سرانجام از مراحل اولیه عبور کرده و تا آن حد بالا بیاید. گفته می‌شود فوتبال آلمان یک فوتبال ماشینی است که روح فردی بازیکن را خنثی می‌کند و ما این مسئله را به عینه می‌بینیم. در این کشور حتی در تاریخ چندین ساله‌اش بازیکنان تکنیکی آنچنانی نمی‌بینیم. مردانی نظیر ”برایتنر“، ”لیت بارسکی“، ”هسلر“، ”مولر“ و حتی ”ماتیوس“ مردان خوش تکنیکی بودند اما مثل ستاره‌های برزیل، آرژانتین، ایتالیا، اسپانیا و حتی پرتغالی نمی‌توانند چندین بازیکن را از سر راه برداشته و تنها با اتکا به هنر فردی خویش گلزنی کنند، لذا مربیان هنر آنها را در قالب تیمی قرار می‌دهند تا بیشترین بازدهی و بهره را از آن ببرند.
در حال حاضر تیم ملی آلمان با رهبری ”یورگن کلینزمن“ سرمربی جوان خود گام به عرصه بازی‌ها گذاشته است که تاکنون با ۲ پیروزی برابر ”کاستاریکا“ و ”لهستان“ صعود خود را با کسب ۶ امتیاز مسجل کرده و قطعاً در بازی سوم برابر ”اکوادور“ که این تیم هم ناباورانه به همراه میزبان صعودش را قطعی کرد، چهره‌ دیگری از آلمانی‌ها را شاهد خواهیم بود.
”کلینزمن“ بازیکنان خوبی در اختیار دارد که تمامی آنها در بوندیس لیگا شاغل هستند و از مردان درجه اول باشگاه‌های خود به حساب می‌‌آیند. این بازیکنان به‌‌خوبی توجیه شده‌اند که در خانه به لطف حمایت برشمار هواداران و نگاه ویژه‌ای که ناخودآگاه از سوی فیفا به تیم میزبان می‌شود شانس بیشتری نسبت به دوره‌های قبل برای کسب جام دارند.
دیدار این تیم برابر ”لهستان“ کاملاً با مسابقه اول تفاوت داشت. میل و انگیزه بازیکنان برای پیروزی برابر حریفی که از نظر سیاسی هم با هم در ارتباط هستند و هر از گاهی نیز در تاریخ حیات خود دچار مشکل بوده‌اند بسیار فراوان بود و آلمان با رهبری ”بالاک“ در میانه میدان حملات وسیعی را ترتیب داد که اکثر آنها توسط دروازه‌بان جسور و شجاع حریف خنثی شد، ولی در نهایت ”اولیور نویل“ مهاجمی که در آخرین تصمیم‌گیری‌های ”کلیزمن“ جایگزین ”کورانی“ شد گل برتری را به ثمر رساند تا ورزشگاه شهر ”دورتموند“ غرق در شادی و شعف شود.
سبک بازی و نوع نگاه بازیکنان به این مسابقه و هیجان و انگیزه‌ای که برای پیروزی داشتند و تماشاگران را به تشویق بیشتر وادار می‌کرد و این مسئله کمک کرد تا آلمان به پیشروی خود ادامه داده و تا آخرین لحظات دست از تلاش برندارد و سرانجام هم نتیجه لازم را کسب کند.
نکته جالب اینکه در طول تمام دقایق بازی از نمایش احساسی و تک‌روی‌های بازیکنان خبری نبود و تمام نفرات طبق برنامه از پیش تعیین شده و تحت تاکتیک مربیان خود تلاش خود را ادامه دادند تا سرانجام با دست پر از این میدان خارج شودند.
آلمان تیمی نیست که با روند منفی بازی تاکتیک و انسجام خود را از دست بدهد. این تیم در خط دفاعی و در حقیقت ساختار دفاع تیمی مشکلاتی دارد که بر هیچ کس پوشیده نیست، اما فاکتورهای مهم و بزرگی را در اختیار دارد که باعث می‌شود باز هم این تیم را در حد مدعی بزرگ قهرمانی بدانیم.
دست‌ کم گرفتن این تیم در هر شرایطی اشتباه است. تصور بازیکنان و تعصبی که نسبت به پیراهن و بازی‌های ملی دارند منحصر به فرد است. در این مجموعه هنوز توانائی تعدادی از بازیکنان نظیر ”بالاک“، و ”پودولسکی“ و حتی ”اشتایگر“ در جریان این دیدارها تبلور نیافته که اگر آنها سریعاً به مرز آمادگی ایده‌آل برسند و نمایش واقعی خود را بروز دهند، قدرت تهاجمی این تیم تا حد زیادی افزایش می‌یابد ضمن اینکه ضعف‌های دفاعی هم تحت‌الشعاع این مسئله کاهش یافته و زیاد به چشم نمی‌آید. در هر حال بازی‌های آلمان را با دید احترام دنبال می‌کنیم و معتقد هستیم که این تیم همیشه و در همه حال از جمله مدعیان سنتی فتح جام است که حالا بازیکنان در حضور ”بکن باوئر“ تماشاگر ویژه اکثر بازی‌ها و مسئول برگزاری بازی‌ها که قیصر فوتبال ژرمن‌ها لقب گرفته دوست ندارند با سرافکندگی و ناراحتی میدان مسابقه را ترک کنند.

سجاد پورقناد
سحر شهاب

منبع : روزنامه ابرار ورزشی