رفتاری خارج از عرف بین المللی

فدراسیون فوتبال ایران از برانكو ایوانكوویچ به فیفا شكایت كرده است. تاریخی كه فدراسیون فوتبال شكایت نامه رسمی خود را به فیفا ارسال كرده به روز هشتم تیرماه برمی گردد. یعنی در روزهایی كه افكار عمومی موضعی كاملا مخالف با تیم ملی فوتبال و افرادی مثل برانكو داشت و هر حركتی در تضاد با منافع شخصیت هایی مانند برانكو با استقبال روبه رو می شد. البته در همان هنگام كیومرث هاشمی سرپرست فدراسیون فوتبال كه همیشه سعی می كند روی خط اعتدال قدم بردارد این خبر را تكذیب كرده بود.
تكذیبیه او البته فقط یك امتناع شخصی بیشتر نبوده است و حالا با این وضعیت این سئوال مطرح می شود كه در صورت مخالفت هاشمی چگونه این شكایت نامه به فیفا رسیده و به جریان افتاده است. اتفاقی كه برخلاف گفته های هاشمی، داریوش مصطفوی از ابتدا موافق آن بود و خود او این ماجرا را به عنوان اولین نفر پیش كشید و دبیركل فدراسیونی كه بعضی ها ادعا می كردند در تمام سیاست های فعلی نادیده گرفته می شود حالا در این دعوا پررنگ ترین نقش را ایفا كرده است. یك دعوای حقوقی ظاهرا بی فایده كه نه تنها شاید رای آن به سود صادر نشود كه حیثیت و آبروی ما را هم تا حدودی زیر سئوال می برد.
بهانه فدراسیون در این شكایت این است كه چرا بعد از این كه آقای ایوانكوویچ را از سمت خود خلع كرده ایم، ایشان دوباره به كارش ادامه نداده است در خبر خبرگزاری ایسنا نوشته شده است: «قرارداد دو ساله برانكو پیش از حضور در جام ملت های آسیا ۲۰۰۴، در حالی منعقد شد كه این قرارداد تا دهم مهرماه سال ۸۵ اعتبار دارد و برانكو موظف بوده كه برای مشخص شدن تكلیف زمان باقی مانده قراردادش به تهران سفر كند.» فدراسیون اما در حالی انتظار داشته كه در این مدت برانكو را در تهران ببیند كه معلوم نیست در این صورت ایوانكوویچ در صورت اقامت در تهران چه خواسته و مطالباتی را باید برآورده می كرده است و به غیر از اینكه در هتل گلشهر بنشیند و روزها را سپری كند چه كاری از او ساخته بود.
تیم ملی كه سرمربی جدید خود را شناخته بود و در قرارداد برانكو نیز مسئولیتی به جز هدایت تیم ملی فوتبال ایران قید نشده بود. بنابراین با احتساب این موارد معلوم نیست فدراسیون از بودن سرمربی معزول تیم ملی چه سودی می برده كه حالا شكایت او را به فیفا تحویل داده است.
چیزی كه می تواند اعتبار ما را بیش از پیش در نزد سران فیفا مخدوش كند. به هر حال كاری كه برانكو كرده چیزی در عرف بین المللی است و او جدا از قواعد فعلی حرفه مربیگری كاری نكرده است. در تمام دنیا هر مربی چندی پیش از اتمام رسمی قراردادش و با معرفی جانشین خود دیگر پی گیر قرارداد خود نمی ماند. این مسئله البته در مورد برانكو بیشتر به نفع او است تا ما. چرا كه ما بعد از جام جهانی حقوق این مربی را نداده ایم.
ماه های خرداد، تیر و مرداد این شخص پرداخت نشده و دستمزد شهریورماه او نیز پرداخت نخواهد شد. البته به این علت كه ما پیش دستی كرده ایم و البته شكایت خود را از این مربی مطرح كرده ایم فعلا ایوانكوویچ متهم است نه ما و در حال حاضر او است كه باید از بار این اتهام حقوقی خارج شود. چنان كه كمیته انضباطی فیفا به این مربی اهل كروات اولتیماتوم داده كه تا چهارده شهریور پنج سپتامبر تكلیفش را با فدراسیون فوتبال ایران مشخص كند. هشداری كه البته با توجه به اقامت برانكو در شهر لندن تا به امروز بی نتیجه مانده است.
البته ماجرای این شكایت كه به اینجا رسیده كیومرث هاشمی امروز این شكایت نامه را تایید می كند و حرف هایی خلاف ادعای اولیه خود می زند. او گفته است برانكو تا مهر سال جاری با فدراسیون فوتبال قرار داشته و ما براساس وظیفه قانونی و شرعی خود شكایتی علیه برانكو به فیفا ارسال كردیم. هاشمی می گوید كه دلیل این كار این بوده كه فدراسیون از پول بیت المال هزینه كرده و او باید برای مشخص شدن وضعیت خود به تهران می آمد.
با خواندن دلایل شكایت از زبان سرپرست فدراسیون این سئوال اما به ذهن می رسد كه منظور از «مشخص شدن وضعیت» چیست مگر غیر از این بوده كه یك نفر جدید را در همین سمت او معرفی كرده اند تازه بماند كه به قول فخرالدین بگوویچ هنوز پاداش های راهیابی به جام جهانی به آنها داده نشده است. درگیری های فوتبال ما در این موارد جز آبروریزی چیزی در بر ندارد. یك كم قواعد حرفه ای را رعایت كنیم.

منبع : روزنامه شرق