سود ۱۸ درصدی بازار سکه

اگر از سال ۱۳۶۴، از میان گزینه‌های سرمایه‌گذاری، بازار سکه را انتخاب کرده‌اید، با وجود فرازونشیب‌های فراوان این بازار، تا ۱۵ آبان‌ماه سال ۱۳۸۶، به طور متوسط ۱۷/۱۸ درصد سود کرده‌اید.
سکه در طول ۲۳ سال گذشته اگرچه گاهی زیان‌های ۵ درصدی به صاحبان خود تحمیل کرده است اما بیشتر مایه سود بوده است تا زیان.
نمودار قیمت سکه تمام بهار آزادی طرح قدیم از سال ۱۳۶۴ تاکنون نوسان‌های سینوسی داشته اما شیب نوسان‌های منفی آن هیچ‌گاه با صعود اعداد نمودار برابری نکرده است.
در طول ۲۳ سال گذشته، که اقتصاد ایران فرازونشیب‌های فراوانی را پشت سر گذاشته است، سرمایه‌گذاران بازار سکه سود ۸۴ درصدی را هم تجربه کرده‌‌اند، در حالی که بیشترین زیانی که متحمل شده‌اند، به طور متوسط ۶ درصد بوده است. اگرچه اقبال عمومی به بازار سکه گاهی کمرنگ شده و گاهی بسیار پررنگ نشان داده است اما بازدهی متوسط ۱۸ درصدی نشان می‌دهد سکه همواره گزینه مناسبی برای سرمایه‌گذاری به شمار می‌رفته است.
بررسی روند قیمت‌ها که اطلاعات و آمار آن از نماگرهای بانک مرکزی استخراج شده است، نشان می‌دهد قیمت سکه از رقم ۴ هزار و ۴۱۸ تومان در سال ۱۳۶۴، به ۱۷۷ هزار و ۱۶۱ تومان در سال ۱۳۸۶ رسیده است. نوسان میان این دو عدد، از سرمایه‌گذاری معتدلی حکایت دارد. این طور نیست؟
‌● سکه در میدان جنگ
نظریه‌ای وجود دارد که می‌گوید: «ارزش کالاهای سرمایه‌ای قابل حمل، زمانی که بحران‌ها جدی می‌شود، بیشتر از کالاهای سرمایه‌ای غیرقابل حمل، افزایش می‌یابد.»
شاید به همین دلیل بوده است که قیمت سکه در سال ۱۳۶۴ با ۱۵/۴۷ درصد رشد مواجه شده و پس از آن، رشد ۱۲/۷۳ درصدی را هم تجربه کرده است.
در نموداری که مشاهده می‌کنید، شاهد قطع روند افزایشی قیمت سکه در سال ۱۳۶۷ هستید. یعنی سالی که زمزمه‌هایی در مورد پایان جنگ و پذیرش قطعنامه صلح توسط طرفین درگیر به گوش رسید. ایران سرانجام قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفت تا گذشته از ایجاد تغییرات بنیادین در فضای سیاسی و امنیتی، دریچه‌های جدیدی هم به روی اقتصاد ایران باز شود.
پس از آن بازار سکه برای نخستین‌بار پس از انقلاب نوسان منفی را تجربه کرد. شاید سرمایه‌ها راه‌های دیگری به غیر از بازار سکه یافته بودند؛ بازارهایی که بوی سود کلان از آنها استشمام می‌شد.
روند منفی و رکود بازار سکه پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸، عمری به اندازه دولت اول هاشمی‌رفسنجانی داشت اما پس از آن و زمانی که سیاست‌های پولی و بانکی دستخوش تحولات تازه‌ای شد، برق سکه در میان دیگر فرصت‌های سرمایه‌گذاری درخشید تا افزایش قیمت‌ها در این بازار، رکوردی شگفت بر جای گذارد؛ رکوردی که بعدها نه در دولت محمد خاتمی و نه در دولت احمدی‌نژاد، دست نخورده باقی ماند.
آنها که در سال ۱۳۷۲ یک قطعه سکه بهار آزادی (طرح قدیم) را به قیمت ۱۶ هزار و ۴۳۷ تومان خریده بودند، در سال ۱۳۷۲، ۸۴ درصد و در سال ۷۴، ۴۴ درصد سود کردند؛ سودی که تا آن زمان تکرار نشده بود.
در سال ۱۳۷۵ و همزمان با داغ شدن فضای انتخاباتی که با بروز ابهاماتی در فضای سیاسی ایران همراه بود، سکه با ۶ درصد افت، بیشترین میزان کاهش قیمت را در سال‌های پس از انقلاب تجربه کرد. تجربه‌ای که بعدها نیز تکرار نشد تا پرونده بیشترین افزایش و بیشترین کاهش قیمت سکه با بسته شدن پرونده دولت هاشمی، به نام سازندگی بسته شود.
یک سال پس از آن و زمانی که قیمت نفت به پایین‌ترین حد رسیده بود، سکه در میان دیگر فرصت‌‌های کم‌رنگ سرمایه‌گذاری درخشید و در سال ۱۳۷۷، ۴/۱۶ درصد و پس از آن ۳۰ درصد سود نصیب صاحبان خود کرد.
در سال ۱۳۷۹ باز هم شاهد کند شدن روند افزایش قیمت سکه بودیم و این روند تا سال ۱۳۸۱ که اقبال، مجددا به بازار طلایی آن بازگشت، ادامه یافت.
در سال ۱۳۸۱، سکه فقط چند گام جلوتر از نرخ تورم حرکت کرد. حرکتی آرام اما مطمئن، که تا سال ۱۳۸۵ ادامه داشت. پس از آن اما با روی کار آمدن دولتی که اقتصاددانان، آن را ریسک سوم هر بازار می‌دانند، بازار سهام رو به افول نهاد تا بار دیگر سکه در آسمان سرمایه‌گذاری ایران بدرخشد. درخششی که برق آن همزمان با افزایش قیمت‌های جهانی، می‌رود تا چشم دیگر فرصت‌های سرمایه‌گذاری را کور کند.

منبع : شهروند امروز