جشن های آب

نسیم نوروز، اقوام آریایی را به فردایی بهتر فرا می خواند و آنها با آغاز فروردین بهار را جشن می گرفته¬اند.
نوروز جشن همبستگی تمدن و فرهنگ با طبیعت و شادی است كه بنابر افسانه ها از زمان جمشید در سراسر ایران زمین برگزار می شده است.
در كتاب «جشن های آب» هاشم رضی پژوهشگر فرهنگ ایران باستان، مراسم، سنت ها و باورهای ایرانی را در جشن های كهن نوروز بررسی می كند.
ایرانیان با سرودها و موسیقی های نیك آهنگ سفره ای از مهربانی می گسترانده اند و با لباس های نو به استقبال روزهای نو و اندیشه های نو می¬رفته¬اند.
آنها با پاشیدن آب و همچنین با سپردن سبزه ها به رودها طلب باران و روزی
می كردند كه این رسم فرخنده تا امروز رایج است.
روایت داستانی رسم هایی چون نوروز خوانی، جشن عروسك های باران ،میر نوروزی و بهار جشن از بخشهای خواندنی این كتاب است.
زیبایی های جشن های نوروز از صبح دل انگیز نیشابور تا غروب سحرآمیز هرات، از رسم آب پاشیدن بر زمین در هند تا رسم سفره ی نوروزی در پاكستان نشانی از همبستگی اقوام آریایی در سراسر فلات ایران دارد.
همچنین گستره ی نوروز تا گرانادای اسپانیا جلوه ای امید بخش از پویایی فرهنگی پارسیان و علاقه آنها به تبادل اندیشه و تمدن است.
با «جشن های آب» می توان نور روشنی و امید و آگاهی را به سالیان گذشته تاباند و نوروزی زیبا از آگاهی پدید آورد.

منبع : کانون ادبیات ایران