بسکتبال اصفهان در هزار توی مشکلات داخلی ـرانده شدگان

واقعیت این است كه شهرستان های تابعه اصفهان در برهه یی از زمان كاملاً مطرح بودند و «برو _ بیایی» داشتند اما با سیاستی كه بر بسكتبال اصفهان حاكم شد، آنها متوقف شدند و زمانی كه مربیان دیدند كار كردن فایده ندارد و بازیكنان به این نكته رسیدند كه دستشان را كسی نمی بیند آنها هم سیاست بی خیالی را پیش گرفتند. بعضی ها در انزوا رفتند و عده یی دیگر كوچ كردند و جمع دیگر وقتی دیدند در برنامه ریزی كلان استان، جایی ندارند و صدای اعتراضشان را هم كسی نمی شنود ترجیح دادند در سكوت زندگی كنند و دست از رقابت كشیدند و اینطور بود كه همه بسكتبال اصفهان خلاصه شد در نام ها و تك ستاره های اصفهان و همان داستان تكراری ...
در خواب زمستانی ركود فعالیت شهرستان های اصفهان، حتی مواردی گزارش شده كه شهرستان ها تمرینات معمولی برای علاقه مندان نداشتند. شاید برای خیلی ها خنده دار باشد كه بعضی بازیكنان شهرستان برای تمرینات فردی در شهرستان از مربیان خود توپ قرض می گرفتند یعنی در شهر محل اقامت آنها، هیأت حتی توپ نداشت و یا مربی كه از دانشگاه محل تدریس خود برای تمرین تیم مینی بسكتبال شهرش توپ به امانت می برد. نداشتن امكانات بخشی از درد دل های استان ها است، آنچه بیشتر دردآور است نبود نگاه مثبت به حمایتی از آنها است به طوری كه این شهرستان ها خود را مطرود شده در استان می بینند.
شك ندارم كمتر كسی (البته جدای از قدیمی های بسكتبال) باور كند كه فلاورجان چه استعدادهای نابی دارد. ۲۰ سال پیش وقتی تیم ملی پاكستان برای بازیهای تداركاتی به ایران آمده بود در فلاورجان و در مقابل تیم منتخب این شهرستان كوچك كارش به تساوی كشید، نسل جوان یادش می آید كه تیم ملی بسكتبال همین چند سال پیش تقاضای انجام بازی دوستانه از این شهرستان داشت اما همین فلاورجان كه بازیكنانی هم به تیم های ملی بسكتبال تقدیم كرده در حسرت داشتن یك توپ است، سهمی كه این شهرستان خوشنام از بودجه سالانه بسكتبال كشور دارد فكر می كنید چقدر است؟ تا سال های قبل ۵۰-۶۰ هزار تومان و امسال ۲۰۰ هزار تومان!
بهنام كیانی ۷ سال است كه رییس هیأت بسكتبال این شهر است. او كه می گوید در چند وقت اخیر خیلی خوب توانسته دوباره چرخ بسكتبال را در منطقه به حركت در بیاورد درباره نامهربانی هایی كه به آنها رفته اینطور حرف می زند: «۷ سال است رییس هیأتم، بعد از رفت و آمد خیلی زیاد توانستم از هیأت فقط چند تا توپ پلاستیكی بگیرم كه به درد تمرین هم نمی خورند چه برسد برای مسابقه. هر قدر هم مشكلاتمان را گفتیم كه كفپوش می خواهیم و حلقه نداریم هیأت اصلاً توجهی نكرد. ما با همكاری معاون اداره تربیت بدنی شهرمان سالن را تجهیز كردیم. هیأت بسكتبال در این مدت حتی برای سركشی به اینجا نیامده، سر كشی بماند. من چندین بار درخواست كردم برای ما كلاس مربیگری و داوری بگذارند به من جواب دادند كه بیا ثبت نام كن، نفری ۲۰-۱۵ هزار تومان پول بگیر آن وقت ما می آییم كلاستان را برگزار می كنیم. به طور كلی می توانم بگویم كه ما از خدمات هیأت بسكتبال استان محروم بودیم. من به عنوان مسؤول هیأت فقط در جلسات سالانه رییس هیأت را می دیدم و با اینكه مرتب مشكلاتم را مطرح می كردم اما اصلاً ترتیب اثر نمی دادند.»«شهرضا» در یك قدمی اصفهان است اما در سه سال اخیر به دلیل اختلافات داخلی بسكتبال شهر تعطیل شد و كسی نبود كه به اختلافات قبیله یی پایان بدهد حتی هیأت بسكتبال استان یكی از مسؤولان این شهر كه نمی خواهد اسمی از او برده بشود وضعیت بسكتبال را در شهرضا اینطور توصیف می كند: «هیأت بسكتبال زودتر می توانست به ما كمك كند اما این اختلافات با كمك اداره كل تربیت بدنی مان تمام شد.»
از آخرین باری كه رییس هیأت بسكتبال استان به شهرضا رفته ۳ سال می گذرد. در طول این مدت حتی برای بازدید هم فرصت نشده كه بزرگی به این شهر قدم بگذارد، بزرگان بسكتبال این شهر در سیاستگذاری و برنامه ریزی شركت ندارند، این شهر امكانات ندارد و استان بی خیال این مسائل است: «رییس هیأت اصلاً این طرف ها پیدایش نمی شود، ۶-۵ سال پیش كه اینجا بازی بود یك بار آمدند و حدوداً ۳ سال پیش كلاس مربیگری داشتیم كه دوباره ایشان را دیدیم، شاید برای جمع كردن هزینه آمدند و شاید حق مأموریتی داشتند وگرنه بعد از آن هیچ كس حالی از ما نپرسیده. اما الان كه دم انتخابات است ۱۰۰ هزار تومان به ما كمك كردند كه برویم به نفع شان رأی بدهیم و چند تا هم توپ پلاستیكی كه به درد تمرین تیم منتخب نمی خورد به ما دادند، اما تا قبل از این ما كه كمك عمده یی ندیدیم. هیچ كس به ما توجهی نمی كند. اما حالا كه دم انتخابات است برایمان جلسات هفتگی می گذارند، كه همه اش سرگرمی است، می خواهند رأی جمع كنند.»یكی از مشكلاتی كه شهرستان های اصفهان در حرف هایشان به آن اشاره می كنند نداشتن سهم در سیاستگذاری و برنامه ریزی در استان است. محمدرضا اخوان دبیر سابق هیأت نجف آباد كه به خاطر اختلافات ریشه یی با رییس هیأت بسكتبال استان كنار كشیده و حالا در آموزش و پرورش كار می كند در این باره می گوید: بسكتبال اصفهان با مدیریتی كه دارد در حق همه شهرستان ها ظلم كرده است. یك بار در جلسه قرعه كشی مسابقات به آقای شهامت گفتیم ۱۵۰ كیلومتر ما را كشاندید كه بازیها را قرعه كشی كنید، خودتان یك نفری این كار را می كردید، چرا از ما نمی پرسید نظرتان درباره برگزاری مسابقه ها چیه؟ ایشان با بداخلاقی پرسید: خب نظراتان چیه. من گفتم این روش برگزاری درست نیست. و بحث بالا گرفت و من گفتم شما رییس هیأت استان هستید ما باید با كمیته شهرستان ها در ارتباط باشیم اصلاً چنین كمیته یی وجود دارد؟ جوابی نداشت كه بدهد. بعدها كه من را برای كمیته شهرستان ها پیشنهاد كرده بودند شهامت گفت:« هر كس دیگر را غیر از اخوان بگذارید. «ایشان كاری كردند كه هیچ جا بسكتبال نداشته باشد. من ۱۵ سال كار اجرایی كردم. از رییس هیأت گرفته تا دبیر، داور و مربی اما یك بار ندیدم ایشان بیایند نجف آباد، در حالی كه به ما می گویند اگر شهرستان ها نتیجه نگرفتند از كم كاری خودشان بوده اما می دانید واقعیت چیه؟ اگر قرار باشد به شهرستان ها بها بدهند بعد از ۳ سال قول می دهم شهرضا جای ذوب آهن را بگیرد. آن وقت آقایان دیگر نمی توانند مبالغ بیلیونی به جیب بزنند. اگر اصفهان به روزی افتاده كه از شهرهای دیگر بازیكن می گیرد دلیلش همین آقایان هستند. مگر برای شهرستان ها چه كردند. سالی یك بار فاكس می زنند برای مسابقه های رده های پایه آن هم در سه یا چهار روز تمامش می كنند و خداحافظ تا سال دیگر. ما از كمك های هیأت هم بی نصیب بودیم. یك بار در یكی از جلسات به ایشان گفتم یعنی در این ۱۵ سال لایق یك توپ پلاستیكی هم نبودیم ...»
وجود فولاد در مباركه همه را به این اشتباه می اندازد كه ورزشكاران این شهرستان وضع شان توپ است اما ایرانپور رییس هیأت بسكتبال این شهر می گوید كه با وجود این سرمایه ملی با چه مشكلاتی روبرو است: «۷ سال است رییس هیأت هستم. كلاً در این ۷ سال ۱۵ توپ پلاستیكی ۴-۳ هزار تومانی به ما دادند كه بعد از یك جلسه تمرین دیگر قابل استفاده نیستند و كمك مالی كه پارسال ۸۰ هزار تومان بود و امسال ۲۰۰ هزار تومان، پولی كه حتی كرایه مینی بوس برای بردن بچه ها به مسابقات در اصفهان هم نمی شود. ما بازیكن خوب زیاد داریم اما هیچوقت هیأت نامه به ما ننوشت كه برای تیم منتخب استان از آنها استفاده كند، دو سه تا بازیكن متولد ۶۸ و ۷۰ داریم با قد ۱۸۵ و ،۱۹۰ طوری كه وقتی می رویم مسابقات تیم های روی آنها اعتراض می نویسند.»از كاشان كه زمانی یكی از مدعیان مطرح بسكتبال در استان بوده تا حالا كه تقاضا كرده از این استان جدا بشود بگیرید و سراغ تك تك شهرستان ها بروید. همه می گویند كه در طول این همه سال ها چرا به انزوا كشیده شده اند و چرا شبحی از یك اسم را یدك می كشند. شهرستان ها خود را رانده شدگانی می بینند كه در برزخ روشن شدن تكلیفشان منتظر برگزاری انتخابات رییس جدید هیأت بسكتبال استان هستند

منبع : خبرگزاری ایپنا