دوک‌های هازارد - THE DUKES OF HAZZARD

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : بیل گربر
کارگردان : جی چاندراسکار
فیلمنامه‌نویس : جان اوبراین، برمبنای داستانِ جاناتان ل. دیویس و اوبراین از شخصیت‌هائی خلق شده توسط گای ولدرون
فیلمبردار : لارنس شر
آهنگساز(موسیقی متن) : نیتان بار
هنرپیشگان : جانی ناکس‌ویل، شان ویلیام اسکات، آلین گرچین، استیو لم، مایکل وستن، مایکل روف، ویلی نلسن، نیکی گریفین، جاکی ماکسول، جیمز رودی م. ک. گینی و جسیکا سیمپسن
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۶ دقیقه


̎بو̎ (اسکات) و ̎لوک دوک̎ (ناکس ویل)، پسرعموهائی اهل جنوب آمریکا هستند. در بخش (منطقهٔ) هازارد، ̎بو̎ و ̎لوک̎ به عمویشان، ̎جسی̎ (نلسن) و دخترعمویشان، ̎دیزی̎ (سیمپسن) در کسب‌وکارشان (قاچاق مشروب) کمک می‌کنند و همیشه هم با ̎کلانتر راسکو پ. کولترین̎ (گینی) مشکل دارند و با بی‌احتیاطیِ تمام، رانندگی می‌کنند. ̎هاگ̎ (رنولدز)، رئیس فاسد شورای منطقه که از ̎دوک‌ها̎ متنفر است آنان را از مزرعه‌شان بیرون می‌اندازد. ̎بو̎ و ̎دوک̎ به آتلانتا می‌روند و با دوست قدیمی‌شان، ̎کتی جانسن̎ (گریفین) و رفیقش، ̎آنت̎ (ماکسول) ملاقات می‌کنند و به اتفاق می‌خواهد سر در بیاورند که چرا ̎هاگ̎ آنان را از مزرعه‌شان اخراج کرده و بعدش خیال دارد چه بلائی سرشان بیاورد. در حالی‌که ̎بیلی پریکت̎ (رودی)، قهرمان مسابقات اتوموبیل‌رانی منطقه، به شهرشان آمده تا در مسابقات رانندگی سالانهٔ ̎هازارد̎ شرکت کند، ̎بو̎ و ̎لوک̎ تصمیم می‌گیرند مزرعه‌شان را نجات دهند و نقشه‌های ̎هاگ̎ را خنثی کنند.
● پرسش فلسفی معقولانه‌ای که مطرح می‌شود این است که آیا واقعاً به یک دوک‌های هازارد سینمائی نیاز بوده؟ اگر فرض کنیم ظاهراً کسانی فکر می‌کرده‌اند چنین نیازی وجود داشته و حتماً می‌خواسته‌اند این فیلم پیش‌پاافتاده را برمبنای یک مجموعهٔ تلویزیونی (۱۹۷۹ ـ ۱۹۸۵) زشت ولی پُرطرفدار تلویزیونی بسازند، نتیجه همین است که تحویل داده‌اند: فیلمی پُرسروصدا، احمقانه و پُر از تعقیب و گریزهای اتوموبیل؛ فیلمی که کاملاً حالت یکی از اپیزودهای کش آمدهٔ همان مجموعه را دارد، که البته یک گالن یا بیشتر، حرف‌های رکیک و زننده نیز بارش کرده‌اند. کمپانی وارنر هم حتماً سودی در نمایش فیلم می‌دیده چون درست پیش از نمایش عمومی‌اش ۵/۱۷ میلیون دلار به تهیه‌کنندهٔ آن مجموعه پرداخت تا مشکلات حقوقی‌اش را حل کند. اوبراین، نویسندهٔ فیلم‌نامه، عناصری از همان مجموعهٔ تلویزیونی دههٔ ۱۹۷۰ را برداشته و آنها را به روز کرده و کارگردان فیلم هم بدلکاری‌های فراوان و سیمپسنِ خواننده را قاتی معجونش کرده است. فیلم ضمن آن‌که ̎راش‌̎هائی که در عنوان‌بندی انتهای فیلم مورد استفاده قرار داده، نشان می‌دهد که ساختن کمدی‌های بزن‌بکوب آن‌چنان هم که به نظر می‌رسد، کار ساده‌ای نبوده است.