الیزابت: عصر طلایی Elizabeth: The Golden Age

▪ کارگردان: شکار کاپور.
▪ فیلمنامه: ویلیام نیکلسون، مایکل هیرست.
▪ موسیقی: کرگ آرمسترانگ، ای. آر. رحمان.
▪ مدیر فیلمبرداری: رمی آده فاراسیان.
▪ تدوین: جیل بیلکوک.
▪ طراح صحنه: گای دیاس.
▪ بازیگران: کیت بلانشت[ملکه الیزابت اول]، جفری راش[سر فرانسیس والسینگهم]، کلایو اوئن[سر والتر رالی]، رایس ایفانس[رابرت رستون]، خوردی مولا[فیلیپ دوم شاه اسپانیا]، ابی کورنیش[بس تراکمورتون]، تام هولاندر[سر امیاس پوله]، سامانتا مورتون[مری استورات]، آنتونی کاریک[کاردینال اسپانیا]، دیوید ترلفال[دکتر جان دی]، ادی ردماین[تامس بابینگتون].
▪ ١١٤ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٧ انگلستان، فرانسه، آلمان.
▪ نام دیگر: The Golden Age، Elizabeth - L&#۰۳۹;âge d&#۰۳۹;or، Elizabeth - Das goldene Königreich.
▪ نامزد جایزه بهترین بازیگر زن از مراسم انجمن منتقدان رسانه ها، نامزد گولدن گلاب بهترین بازیگر زن، برنده جایزه بهترین طراحی صحنه از مراسم ساتلایت، نامزد جایزه بهترین بازیگر زن از مارسم اتحادیه بازیگران سینما.
▪ ژانر: زندگی نامه، درام، تاریخ.
داستان مقطعی طوفانی از زندگی الیزابت اول، یکی از بزرگ ترین ملکه های تاریخ که در فاصله سال های ١٥٥٨-١٦٠٣ قریب به ٤٥ سال بر تخت سلطنت انگلستان تکیه زد.
دوره ای که در آن مری، ملکه اسکاتلند و خویشاوند او با فیلیپ پادشاه انگلستان همداستان شده و برای از میان برداشتن او توطئه چینی کردند. اما حضور مشاوری قدرتمند چون والسینگهام در کنار الیزابت و اراده نیرومند ملکه سبب شد تا توطئه ها کشف و بی اثر شود.
ولی الیزابت مجبور بود همزمان با یکی از بزرگ ترین ماجراهای شخصی زندگی خود نیز دست و پنجه نرم کند: دل بستن به دریانورد جسور و خوش قیافه ای به نام والتر رالی که به افتخار او بخشی از قاره تازه کشف شده آمریکا را ویرجینیا نامگذاری کرده بود. مردی که دل به گرو عشق ندیمه ملکه داده و پنهانی با وی ازدواج کرد....
● چرا باید دید؟
شکار کاپور متولد ١٩٤٥ لاهور، پنجاب بازیگر، تهیه کننده و کارگردانی است که با اولین فیلمش معصوم در ١٩٨٣ به موفقیت و شهرت عظیمی در سینمای هند دست یافت. فیلم های بعدی وی نیز در محدوده سینمای هند بسیار موفق بودند و چندین جایزه از مراسم Filmfare نصیبش کردند، اما پخش جهانی ملکه راهزن ها که بر اساس سرگذشت واقعی فولان دیوی ساخته بود او را به همه منتقدان و سینما دوستان جهان شناساند. ملکه راهزن ها از سینمای رایج هند فاصله بسیار داشت، فیلمی خشن، بدون رقص و آواز و بدون هنرپیشه های مشهور بالیوود...
اما شهرت جهانی ٤ سال بعد با الیزابت در انتظارش بود. فیلمی که هم او و هم بازیگر نخست فیلمش -کیت بلانشت- را شهره عالم کرد.
با الیزابت بود که به جایزه بافتا و گولدن گلاب نزدیک شد، اما فیلم بعدیش-چهار پر- با وجود بهره مند بودن از بودجه ای ٨٠ میلیون دلاری و ستارگانی شناخته شده، یک شکست کامل و همه جانبه به دنبال داشت. شاید از این روست که بار دیگر به سراغ سکه شانس خود رفته و بعد از وقفه ای ٥ ساله بازگشته تا دنباله ای بر فیلم موفق ده سال پیش خود بسازد.
فیلم به رغم تکیه بر داستانی واقعی مانند اغلب دنباله ها بر خط موفقیت فیلم پیشین گام برمی دارد. الیزابت بار دیگر باید آزمونی سخت را همزمان در زندگی سیاسی و شخصی خویش از سر بگذراند. البته این بار سهمگین تر، چون دشمنی خارجی پادشاه اسپانیا به تاج و تخت وی نظر دارد و با ناوگان مجهز خود به سوی انگلستان به راه افتاده است.
الیزابت بر خلاف فیلم قبلی این بار در سنی است که بریدن از دل بستگی عاطفی اش به یک مرد کار چندان راحتی به نظر نمی آید و همین امر بر مهابت واقعه می افزاید. الیزابت هر چند بار دیگر موفق می شود تا با چشم پوشی از عشق به یک مرد و وقف خود در راه خدمت به میهن اش-که منجر به پیدایش دوران طلایی صلح و آرامش در انگلستان می شود- تعادلی به زندگی خویش ببخشد، اما قلب مجروحش و لقب ملکه باکره او را آزار خواهد داد.
او باقیمانده معصومیت خود را در این آزمون با پذیرش اکراه آمیز گردن زدن مری از کف می دهد، عشق را به بوته فراموشی می سپارد و تصمیم می گیرد همچون یک مرد در جمع مردان ظاهر شود[به گفته خودش با وطن اش ازدواج می کند].
فیلم با صحنه هایی همچون رقص والتر رالی با ندیمه ملکه زینت یافته که تماشاگر را به یاد قسمت پیشین خواهد انداخت، اما از رئالیسم خشن فیلم پیشین دور است.
بیشتر به فیلمی حماسی/تاریخی شباهت دارد که باید به عنوان درسی از تاریخ-در زمانه ای که کمتر کسی حوصله خوامدن کتاب های قطور تاریخ را دارد آن را دید و با یاد قسمت پیشین دل خوش کرد. هر چند تمامی عوامل موفقیت فیلم قبلی مانند بازیگران اصلی اش، بلانشت و راش را در خود داشته باشد!

امیر عزتی

منبع : موج نو