بگذارید پدر «هامون» را در کنار شما ببیند

با نمایش فیلم سینمایی «هامون» ساخته «داریوش مهرجویی»، پس از هفت روز از درگذشت زنده یاد «خسرو شکیبایی;» دوباره «حمید هامون» در قاب سینما نقش بست.
در این نشست که توسط انجمن منتقدان و نویسندگان سینما در خانه سینما برگزار شد، «محمدرضا صدر»، «امیر پوریا» و «جابر قاسمعلی» از بازیگری «خسرو شکیبایی» گفتند. «محمدرضا صدر» با بیان اینکه نقد یک فیلم در جمع افرادی که عاشقانه آنرا دوست دارند; بسیار تفاوت دارد، ادامه داد: اولین باری که فیلم «هامون» را دیدم، آن را نپسندیدم و حتی مطالب تندی نیز درباره آن نوشتم اما بعدها براساس شوق مردم آن را بارها و بارها تماشا کردم و نظرم درباره فیلم تغییر کرد.
او «هامون» را بعنوان اولین فیلمی که پس از انقلاب، «عشق» را به تصویر کشیده; معرفی کرد و گفت: در این فیلم رابطه زن و مرد براساس عشق و نفرت توام است و رابطه مبهمی به تصویر کشیده می شود که می توان آن را از زوایای متعددی مورد بررسی قرار داد.
این منتقد همچنین عنوان کرد: درسینمای ایران تصویری که از روشنفکر ارائه می شود، معمولا حالت منفی دارد و مضمون روشنفکر در سینمای ایران بحث جالبی است. در «هامون» نیز شاهد نوعی بی قراری هستیم و امروز پس از بازگشت ۲۰ سال از ساخت این فیلم احساس می شود، این بی قراری در میان اهل کتاب گسترش یافته است و گویی این فیلم زبان حال طبقه اهل فرهنگ است. او با اشاره به بازی خسرو شکیبایی در فیلم «هامون»، گفت: شخصیت شکیبایی در «هامون» به گونه ای نبود که بتوان آن را نوعی تیپ دانست و نقش او از معدود نقش هایی است که تبدیل به تیپ نشد، چراکه هیچگاه کسی موفق نشد; فیلمنامه ای با ساختار پیچیده فیلمنامه این فیلم را به نگارش درآورد.
این منتقد، در ادامه از عملکرد رسانه ملی پس از درگذشت «خسرو شکیبایی» انتقاد کرد و گفت: در این روزها تلویزیون حتی چند کلیپ هم آماده نکرد و این مسئله نشان دهنده آنست که قدر هیچ چیز را نمی دانیم. به گزارش ایسنا، «امیر پوریا» دیگر منتقد سینما هم اظهار کرد: خلق شخصیت «هامون» به قدر کافی برای سینمای ایران استثنایی است و حتی می توان گفت بازیگری در سینمای ایران به دو بخش قبل و بعد از «هامون» تقسیم می شود البته ممکن است قبل از «هامون» نیز عده ای نقش های مشابه ای را ایفا کرده باشند، اما اکثر این نقش ها کوتاه بوده و محدود به یک یا چند سکانس خاص می شد. او در ادامه، صدا و اجرای زنده یاد «خسرو شکیبایی» و متن فیلمنامه فیلم «هامون» را از موارد استثنایی سینمای ایران دانست و نریشن های نیمه تمام و جمله های ناقص را از ویژگی های این فیلم خواند.
این منتقد، همچنین عنوان کرد: گاه گفته می شود که بازی برخی از بازیگران حالت تکرار به خود گرفته است اما از نظر من چنین عقیده ای به دلیل شناخت ضعیف ما از شکل های بازیگری است و یکی از کلیشه هایی که امروزه گریبان نقد را گرفته نشناختن تفاوت هاست و اینکه انتظار می رود بازیگر نقش های کاملا متعدد و متفاوتی را بازی کند به نوعی نشناختن تفاوت هاست چرا که هر بازیگری خصوصیات فیزیکی و شخصیتی خاصی دارد که با آنها جلوه می کند.
«جابر قاسمعلی» فیلمنامه نویس سینما هم در این نشست عنوان کرد: گاه فیلمنامه این فیلم را همانند فال حافظ بصورت تصادفی باز می کنم و آنها را مورد بررسی قرار می دهم و معتقدم برای تمامی افرادی که قصد دارند درحرفه فیلمنامه نویسی موفقیتی کسب کنند، خواندن چندین باره این فیلمنامه ضروری است. او در ادامه این فیلم را مخصوص طبقه روشنفکر جامعه دانست و موضوع خاص این فیلم و ساختار خاص آن را از ویژگی های این فیلم برشمرد و گفت: نوع شخصیت «هامون» و بازی درخشان «خسرو شکیبایی» به گونه ای است که آن را برای مخاطب بسیار دلپذیر می سازد و به نظر من هامون، شکیبایی است و شکیبایی; هامون و مخاطبین هامون، هامون. همچنین قرار بود خانواده زنده یاد «خسرو شکیبایی» در این مراسم حضور داشته باشند، اما به دلیل شرایط نامساعد روحی موفق به حضور نشدند و «پوریا شکیبایی» پسر این هنرمند در متن یادداشتی به برگزارکنندگان این برنامه نوشت:
به نام خالق خسرو به نام خسرو خوبان
همراهان عزیز پدرم; دوستان با وفای قلم به دست، اهل فکر و اندیشه، یارانی که همین یک ماه پیش به پدرم لبخندی هدیه کردید و دلش را شاد (آن جایزه را که هنوز به یاد دارید)، امروز قرار بود بیایم تا چشم در چشم دوستانی بیندازم که پدرم را تنها نگذاشتند. فکر می کردم می توانم بیایم، فکر می کردم توانش را دارم اما هر روز که می گذرد جای خالی پدر را بیشتر حس می کنم. بگذارید من در اندیشه ام به پدر فکر کنم و او را در لابلای خاطرات پرشمارم سیر ببینم و امروز پدر برروی صندلی های خالی در کنار شما بنشیند و یک بار دیگر هامون را با شما ببیند. غیبت من را که تصمیم داشتم عصر را در کنار شما باشم به بزرگواری عزت و عظمت قلمتان ببخشید و مطمئن خواهم بود درک خواهید کرد; بعد از هفتمین روز پرواز پدر چه حالی برای آدم ایجاد می شود.»

منبع : روزنامه ابتکار