مدیریت کریدوری! یا مدیریت کر و فری!

نوعی مدیریت را، چنانکه افتد و دانی، چنان است که گرد و خاکی به پا می کند و تورنادوئی چشم افسا راه می اندازد تا خلق خدا، که مسیر این طوفان را پی می گیرند، به مرکز آن برسند و دریابند که این همه قوت و خروش جز از قطب عالم مدیریت، جناب مدیر برنخیزد. در اینجا شما از دود به آتش و از اثر به موثر پی می برید. وقتی می بینید که در کریدور سازمان غوغائی به پاست و جمع مستان در حرکتند و ستاره سهیلی چند قدم جلوست و دیگران بدنبال او، یقین می کنید که پای مدیری در میان است! و این کر و فر از اوست:
کارکنان گفتند ما فعال ‏تر!
آن مدیران را چو باشد کر و فر!
در این نحله از مدیریت، مدیران را با ملاقات های تک نفره با کارکنان و شنیدن درد و حرف آنها به صورت چهره به چهره (فیس تو فیس!) راهی نیست. ملاقات فله ای است و افراد با تمام قد و قامت سر پا هستند و معمولا در محیطی باز مثل راهروها و بویژه در جوار راه پله ها! رخ می دهد، آن هم به گونه ای که مدیر ـ همچون معلمی که تنها یک شب از شاگردان باسوادتر! است ـ چند قدم از کارکنان فاصله دارد و بدن به جلو و سر به عقب (ملاقات از نوع فیس افشانی!) است و آنچه در همهمه صداها از سوی کارکنان شنیده می شود این است که: ما باید با شما صحبت کنیم! و پایان یافتن این صحنه و این نوع مدیریت، به این ترتیب که مثل دور شدن تورنادو، مدیر نیز با برداشتن قدم های بیشتر و سریع تر از آنجا ناپدید می شود.
شعبه ای از مدیریت یک گام پیش! وجود دارد و آن مدیریت از نوع یک گام پس! است. همان مدیری که در برخورد با کارکنان و فرودستان چنان مدیریت می کند، در مواجهه با مقامات بالاتر و فرادستان همواره یک گام به پس دارد. در اینجا نیز کر و فری در کرویدور برمی خیزد و صف انبوهی از مدیران مشاهده می شوند که همچون ارتشیان رژه رونده در حرکتند و چند قدم جلوتر، فرادستی در حال حرکت است.
http://mgt.blogfa.com/cat-۱۴.aspx

منبع : مطالب ارسال شده