اقیانوس ها حفاظت نمی شوند

از کشتار نهنگان تا ماهیگیری صنعتی و آلودگی صخره های مرجانی، اقیانوس های جهان در شرایط حادی به سر می برند. در تمامی جهان روز به روز بر تعداد صنایعی که در مقابل طبیعت جنایت می کنند افزوده می شود اما هیچ کس آنها را مسوول نمی شناسد. حالا وقت آن است که کارهای مخفیانه و کثیف روشن شود و حقایق مربوط به نابود شدن دنیای زیر آب ها، موردی که معدودی از افراد قدرت تصور آن را دارند گفته شود.
اقیانوس های دنیا که زمانی حامل ذخایر بی بدیل تصور می شدند امروزه در زیر تهدیدی فزاینده به سر می برند. طی سالیان اخیر مطالعات علمی نشانگر این مطلب است که فعالیت انسان ها و به خصوص ماهیگیری فشار غیرقابل تحملی را بر اکوسیستم دریایی تحمیل کرده است. تا جایی که زنجیره های زیست محیطی بسیار حیاتی اقیانوس ها و دریاها در گوشه های مختلف دنیا در حال تغییر هستند.
در نوامبر سال ۲۰۰۶ یک گروه تحقیقاتی بین المللی متشکل از زیست شناسان و اقتصاددانان تحقیقی منتشر کردند که به انکار حقایق تلخ وضعیت دریاها پایان داد. با بررسی و کنکاش، این مطلب نشان داد که از دست رفتن تنوع محیط زیست دریایی توانایی دریاها را برای تولید غذا، مقابله با بیماری ها و تولید و تکثیر ماهیان کاهش داده است. تنها یک اشاره کوچک از این فجایع باعث رو به ورشکستگی رفتن تجارت غذاهای دریایی شد که تیتر های اول رسانه های جمعی را در گوشه و کنار جهان به خود اختصاص داد.
یک راهکار اصلی زیست محیطی داشتن دید کلی به اکوسیستم دریایی است. در این روش ارتباطات پیچیده و تنگاتنگ عناصر متفاوت محیط زیست دریایی در نظر گرفته می شوند. صنایع مختلف نسبت به شاخصه های شان دسته بندی می شوند و طبق آن فعالیت شان با چارچوب های محدود کننده آلایندگی تعریف می شوند.
هدف این راهکار این است که مطمئن شویم که محیط زیست به نحوی سیستماتیک تخریب نمی شود و اینکه فعالیت های مورد نیاز انسان ها در آینده و در حال حاضر مورد تمدید نیستند. همچنین تمرکز اصلی باید روی فعالیت های انسانی باشد تا روی نحوه عملکرد اکوسیستم.
پایین آوردن حد بالای ماهیگیری، جلوگیری از فعالیت های ماهیگیری مخرب، جلوگیری از ماهیگیری غیرقانونی و پایان دادن به آلودگی ها از شاخص های مورد نیاز در مناطق حفاظت شده دریایی است. بزرگ ترین مهاجم سلامت اقیانوس ها ماهیگیری بیش از حد است. عدم وجود محدودیت های قانونی صریح عاملی تضعیف کننده جهت مقابله با این امر است. از هر۴ ماهی گرفته شده یکی به حالت مرده یا در حال مرگ به آب برگردانده می شوند.
سالیانه قریب به ۲۰ میلیون تن زندگی موجودات دریایی نابود می شود. ماهیگیری صنعتی جان اقیانوس ها را نیز از بین می برد. جمعیت حیوانات دریایی به این زنجیره غذایی که یکی از شاخصه های بارز سلامت محیط زیست است وابسته است. از سال ۱۹۵۰ حدود ۹۰ درصد ماهی های درشت مانند تن، ماهی شمشیری و همانند اینها ماهیگیری شده اند.
نابودی این ماهی ها نابودی تمامی زنجیره غذایی را شامل می شود. تحقیقات علمی نشان می دهد که مخرب ترین نوع ماهیگیری نوع کف دریایی آن است که با پهن کردن تورهای بزرگ در کف دریا هر چه در آنها باشد را جمع می کند. ماهیگیری بیش از حد نه تنها به ماهی ها صدمه می زند بلکه با ورشکستگی و بیکاری به خود ماهیگیران صدمه خواهد زد.
حدود ۱۰۰ میلیون کوسه در سال کشته می شوند که حدود یک میلیون از آنها توسط تورهای ماهیگیری تن به دام می افتند. وجود بی رویه تورها در اقیانوس ها همچنین باعث قربانی شدن ۳۰۰ هزار نهنگ و دلفین می شوند. تنها راه حل مناسب برای جلوگیری از این کشتار ها وجود قوانین سخت تر است.
مناطق حفاظت شده دریایی مناطقی هستند که خارج از هرگونه فعالیت مخرب از جمله ماهیگیری قرار دارند. در مقام مقایسه با پارک های ملی در خشکی آنها قدرتمند ترین وسیله حفاظت از زندگی طبیعی اقیانوس ها هستند که حتی ممکن است به ماهیگیران کمک کنند که بتوانند به نژادی تحلیل رفته دسترسی پیدا کنند.
مناطق حفاظت شده همچنین نقش بسیار مهمی برای انجام فعالیت های تحقیقاتی ایفا می کنند. از طریق این تحقیقات محققان می توانند سیر طبیعی محیط زیست را در چارچوبی منظم و بدون عوامل تنش زای مصنوعی دنبال کنند.
محققان بر اساس مطالعات علمی پیشنهاد می کنند که ۴۰ درصد تمامی اقیانوس های جهان باید مناطق حفاظت شده دریایی تلقی شوند. همچنین بین ۲۰ تا ۵۰ درصد اقیانوس ها باید در مقابل ماهیگیری حفاظت شوند. این در حالی است که در پروژه هزاره، سازمان ملل متحد خواهان حفاظت ۱۰ درصد اقیانوس ها در کوتاه مدت و ۳۰ درصد آن در بلند مدت است که نشان دهنده این موضوع است که زمان اقدام فرا رسیده.
به جای آزادی عمل بیشتر به صنایع، دولت های ملل مختلف بایستی بر تحکیم قوانین بین المللی موجود برای اجرایی شدن صددرصد آنها پافشاری کنند. کشورهای در حال توسعه نیز باید کمک لازم را برای توانمند شدن و آگاهی یافتن از نقش مخرب ماهیگیری و صنایع آلاینده و راهکارهای مقابله با آن دریافت کنند. در زمانی که چند کشور معدود از منابع دریایی بیش از حد استفاده می کنند، این منبع روز به روز تحلیل می رود.
این حق تمامی ملت ها است که با این امر مقابله و از حق خود برای استفاده از محیط زیست سالم دفاع کنند. در ۱۰ سال گذشته دولت ها توجه خود را به مناطق حاشیه و ملی معطوف کردند. امروزه آنها از ارتباط تنگاتنگ دریاها با یکدیگر آگاه هستند که اتخاذ قوانین بین المللی یکی از راهکاری های اصلی و ابتدایی آن به شمار می آید.

ترجمه؛ مریم یزدانی
منبع؛ گرین پیس

منبع : روزنامه اعتماد