بررسی بیابانزایی و تغییرات اراضی پلایای دامغان با استفاده از داده های ماهواره‌ای چند زمانه و چند طیفی

تغییرات کاربری پوشش اراضی در اثر فعالیت های انسانی یکی از موضوعات مهم در برنامه ریزی های منطقه ای و توسعه ای می باشد. باتوجه به مزیت ها و قابلیت هایی که داده های ماهواره ای دارند، این تکنولوژی می تواند کمک شایانی به شناسایی و کشف این تغییرات بنماید. در این تحقیق که برمبنای روش تلفیق بصری و رقومی صورت گرفت اقدام به شناسایی مناطق تغییر یافته طی ۲۳ سال و در ۳ مقطع زمانی گردید. داده های رقومی مربوط به ۳ سنجیده MSS به تاریخ ۱۲ ژولای ۱۹۷۷، TM به تاریخ ۷ سپتامبر ۱۹۸۸ و+ ETM به تاریخ ۲۰ جولای ۲۰۰۰ ابتدا مورد تصحیحات اولیه قرار گرفته و زمین مرجع Georefence گردیدند. سپس با کمک عملیات صحرایی، نقشه ها و گزارشات موجود و روش های پردازش رقومی اقدام به شناسایی جداسازی و طبقه بندی کلاس ها گردید. در مرحله بعدی با استفاده از روشهای مختلف بازیابی تغییرات نظیر رویهم اندازی تصاویر، تفریق تصاویر، تقسیم تصاویر، تحلیل و آنالیز مولفه های اصلی و در نهایت روش مقایسه پس از طبقه بندی مناطق ۷۴% تغییرات مربوط به بیابانزایی بوده که ۶۸% آن بین سالهای ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۰ میلادی بوده است. هرچند که ملاحظاتی مانند تغییرات قدرت تفکیک مکانی، تغییرات قدرت تفکیک تغییرات چشمگیر در منطقه بیانگر تغییراتی در مناطق مشرف به پلایا می باشد که جهت دستیابی به نتایج دقیق تر مطالعات بیشتری پیشنهاد می گردد.

سیدکاظم علوی پناه
امیرهوشنگ احسانی
پرویز امیدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی