بیماری افزایش فشار خون

فشار خون بالای سرخرگی احتمالا مهمترین مساله بهداشت عمومی در کشورهای پیشرفته می باشد. این مشکل شایع، بدون علامت، به آسانی قابل شناسایی و معمولا به سادگی قابل درمان است و اغلب در صورت عدم درمان سبب ایجاد عوارض کشنده می شود. از آنجا که مرز مشخصی بین فشار خون طبیعی و بالا وجود ندارد مقادیری قراردادی تعیین شده اند تا افرادی که در معرض خطر بالای پیدایش بیماری قلبی عروقی قرار دارند و یا درمان طبی افزایش فشار خون بر روی آن ها مفید است مشخص شوند. در صورت وجود شک به افزایش فشار خون باید دست کم دوبار طی دو معاینه جداگانه فشار خون را اندازه گیری کرد. در افراد بالغ در صورتی که فشار خون می نیمم کمتر از ۸۵ میلی متر جیوه باشد طبیعی محسوب می گردد؛ بین ۸۵ تا ۸۹ مقدار بالای طبیعی؛ بین ۹۰ تا ۱۰۴ فشار خون بالا (خفیف) - بین ۱۰۵ تا ۱۱۴ فشار خون بالا (متوسط) و ۱۱۵ یا بیشتر فشار خون بالا (شدید) محسوب می گردد.
در صورتی که فشار خون می نیمم کمتر از ۹۰ میلی متر جیوه و فشار خون ماکزیمم کمتر از ۱۴۰ میلی متر جیوه باشد فشار خون طبیعی نامیده میشود.
فشار خون سرخرگی در بیشتر افراد چه دارای فشار خون طبیعی یا دچار افزایش فشار خون، نوسان می نماید. افرادی که تحت عنوان مبتلایان به فشار خون متغیر گروه بندی می شوند بیمارانی هستند که فشار خون سرخرگی آنها بعضی اوقات، نه همیشه در اطراف فشار خون بالا قرار دارد. افزایش فشار خون مداوم می تواند تسریع شود یا وارد مرحله ای بدخیم گردد که البته این امر معمولا در بیماران درمان یافته رخ نمی دهد.
شایعترین ضایعات عروق کلیه در افزایش فشار خون، ضایعات مربوط به سخت شدن سرخرگها یا تصلب شرایین در عروق کلیوی می باشد. این ضایعات موجب کاهش میزان پالایش خون و اختلال عملکرد لوله های کلیوی می گردد و به دنبال آن پروتئین و خون از راه ادرار دفع می شود. تقریبا ده درصد موارد مرگ و میر ثانوی به افزایش فشار خون ناشی از نارسایی کلیه ها است.

منبع : مطالب ارسال شده