بازیگر؛ خالق آرزوهایی که مخاطب در پس رویاهایش می‌بیند

موقعیت بازیگری در سرزمین ما به دلیل هژمونی هنری و جامعه‌شناسی فرهنگ عامه، فراتر از آنچه هست نشسته است. به راستی چرا اینقدر بازیگری و بازیگران مورد توجه مخاطبان سینمایی هستند؟ قطعا شهرت و رسانه‌یی شدن موجود در این حرفه نقش مهمی ‌در این اتفاق دارد.
در جهان رسانه‌یی امروز به قول بودریار، پدیده‌ها به واسطه تکنولوژی‌های رسانه‌یی به حاد واقعیت بدل می‌شوند و هویت مجازی آنها بیش از خود واقعیت‌شان، قدرت می‌یابد و می‌توانند در لایه‌های مختلف اجتماعی نفوذ کنند. امروزه از قدرت مجازی و تبلیغاتی بازیگران در تبلیغات‌های سیاسی، تجاری، برنامه‌سازی‌های تلویزیونی و موفقیت انجمن‌ها، نشریات و... استفاده‌های زیادی می‌شود و چه بسا موقعیت‌ها و فرصت‌های مجازی که برای یک بازیگر معروف ایجاد می‌شود از خود بازیگری با اهمیت‌تر و سودآورتر باشد.
حرفه‌یی که در گذشته تاریخی خود همواره از وضعیت نامطلوب معیشتی رنج می‌برد، امروز به واسطه جایگاه رسانه‌یی و مجازی که پیدا کرده به عنوان یک حرفه پولساز مورد توجه جدی نسل جوان قرار گرفته است. تاریخ هنر بیش از آنی که در دنیای مدرن با صنعت و تجارت بیامیزد و قدرت تکنولوژی، بازار کساد اهل دل را رونقی بخشد همواره با درویش مسلکی و زهد و تنگ دستی آمیخته بود که هنر ظهور نمادین والاترین صفت حضرت دوست در عالم خاکی و خلیفه خدا در زمین بود؛ همان آفرینش.
گویی هنر، ساحت مقدسی است که آدمی‌ از روح و فکر و جوهره خویش در آن می‌دمد و شی و پدیده‌یی جدید خلق می‌کند، از نیستی به هستی رسیدن، از عدم به وجود رفتن، از انتزاع به انضمام پل زدن و به خیالی، واقعیت بخشیدن. این همه کافی است تا هنر را والاترین تجلی حق بدانیم و هنرمند را خداگونه خلقی که تجلی‌گاه محال خداوندی است.
در واقع هنر از آنجایی که مظهر تجلی جمال و کمال هنر آفرین حقیقی بود، شانی معنوی داشت و از عالم مادی، گریزان بود. هنرمندان شغل و حرفه‌یی دیگر داشتند و سقف معیشت‌شان بر ستون هنر استوار نبود اما در جهان مدرن هنر کارکردهای اقتصادی یافت و با تجارت آشتی کرد و خود به یکی از منابع پرسود اقتصادی بدل شد و شاید دستیابی به این جایگاه اقتصادی را بیش از همه بتوان مدیون بسط هنر توده‌یی به برکت رشد تکنولوژی دانست.
بازیگری در عرصه سینما و تلویزیون خود اساسا محصول جامعه و هنر مدرن است؛ هنری که ماهیتش با تاروپودهای اقتصاد آمیخته است و با آن غریبه نیست. در واقع منزلت اجتماعی (محبوبیت)، وضعیت اقتصادی، جذابیت رسانه‌یی، شهرت و قدرت، هویت مجازی به بازیگری، جایگاهی ویژه در صنعت سینما داده است و به لحاظ روانشناختی نیز این قشر، کانون تجلی فرافکنی‌ها، همذات پنداری‌ها و رویاهای دست نیافته مخاطبانی هستند که مطلوب‌های خود را در پرده سینما جست‌وجو می‌کنند.
به عبارت دیگر بازیگر خالق فرصت‌ها و آرزوهایی است که مخاطب در پس رویاهایش آن را می‌بیند اما اثر این بازی‌ها در نقش‌ها باقی نمی‌ماند و دست کم در ذهن مخاطبان به استعلای خویش تداوم می‌بخشند و در نهایت بازیگران به اسطوره‌های مجازی محبوبی بدل می‌شوند که با تکیه بر پشتوانه مردمی ‌و افکار عمومی، هژمونی خویش را در سطوح مختلف سینما و ساحت‌هایی گوناگون آن بسط می‌دهند و از آن سود می‌برند.

منبع : خبرگزاری ایسنا