انجمن سازندگان الکتریک و الکترونیک هند

انجمن سازندگان الكتریك و الكترونیك هند (IEEMA) سازمانی ملی متشكل از نمایندگان صنعت برق و صنایع الكترونیك هند است. اعضای IEEMA شامل تمام سازمان‌های مهم تولید‌كننده تجهیزات، كالاها، قطعات و مواد خام مربوط به این دو صنعت در هند است كه ارزش تولیدات سالانه آنها به بیش از چهل و پنج هزار كرور روپیه می‌رسد. مجموعه تولیدات این سازمان‌ها ۹۰ درصد نیازهای بخش برق هند را تامین می‌كند.
وزارت برق دولت هند برنامه‌های گسترده‌ای در زمینه اصلاحات بخش برق، فرآیندهای آن، صرفه‌جویی در انرژی برق و برق‌رسانی روستایی دارد. اعضای IEEMA می‌كوشند فعالیت‌های خود را با برنامه‌های دولت هماهنگ كنند. بیشتر از تشكیل مجمع پنجاه و هفتم، IEEMA برنامه‌های خود را بر مبنای اصلاحات بخش توزیع مرور كرد. بر این مبنا استانداردهای ویژه دستگاه‌های اندازه‌گیری مصرف، خازن‌ها و ترانس‌های توزیع مشخص شد. همچنین بخش پروژه‌های IEEMA سندی را شامل شرایط ویژه پروژه‌ها و استانداردهای مربوط به آن در دست تدوین دارد كه در مراحل نهایی است.
دولت هند برنامه‌ای بلندپروازانه را برای برق‌رسانی روستایی دنبال می‌كند و IEEMA پیشنهاد تشكیل گروه ضربتی را تحت نظر وزارت برق برای مشاركت در برق‌رسانی روستایی ارایه داده است. با تصویب لایحه «صرفه‌جویی در انرژی» و تشكیل «دفتر كارایی انرژی (BEE)» راه‌ بازار برای محصولات كارآمد به لحاظ مصرف انرژی باز شده است. دبیرخانه IEEMA همراه با بخش‌های مربوط به تولید محصولات با BEE همكاری تنگاتنگی در زمینه استانداردها و برنامه برچسب انرژی دنبال می‌كند كه كارش توام با موفقیت است. توصیه‌های این انجمن برای ترانس‌های توزیع نهایی شده و كمیته فنی با كمك كمیته هدایت و راهنمایی در صدد پیاده‌سازی آن است.
دولت هند كه IEEMA را نهادی پویا تشخیص داده از اعضای آن برای مشاركت در شوراهای اداره بسیاری از نهادها مثل «انستیتوی مركزی پژوهش‌های برق (CPRI)»، «انستیتوی مركزی ابزار ماشین (CMTI)» تحت نظر وزارت صنعت و بازرگانی و دفتر استاندارد‌های هند و غیره دعوت كرده است. IEEMA در تعامل نزدیك با CPRI است.
دولت هند ایجاد یكصدهزار مگاوات ظرفیت (جدید) راتا سال ۲۰۱۲ تصویب كرده و به این ترتیب سالانه باید ده هزار مگاوات جدید ایجاد شود. صنعت‌برق هند كه سالانه در مقیاس ۶۰۰۰ مگاوات ظرفیت جدید فعالیت‌های خود را ساماندهی می‌كند، مصمم به هماهنگ ساختن خود با نیازهای جدید است. اما برای رسیدن به این حد نیازمند حمایت دولت برای تامین منابع مالی مورد نیاز است. در هر سال ۷۰۰۰-۶۰۰۰ مگاوات ظرفیت جدید با منابع دولتی ساخته می‌شود بقیه نیازها را باید از طریق بخش خصوصی و طرح‌های مستقل تولید برق (IPP) و نیروگاه‌های اختصاصی تامین كرد.
در زمینه تامین تداركات مورد نیاز مسایلی وجود دارد كه بعضی از آنها به شرایط و مقررات ربط پیدا می‌كند كه باید به شكلی برابر از دید فروشنده و خریدار مورد بازنگری قرار گیرد IEEMA تحت نظر وزارت برق سندی را شامل استانداردها و شرایط مورد نظر تدوین كرده است. سیاست‌های تامین تجهیزات و كالاها و چگونگی واگذاری قراردادهای مربوط به تامین آن بدون ملاحظه جایگاه شركت‌ها به لحاظ مالی و كیفی مساله دیگری است. IEEMA معیارهایی را برای تعیین اولیه واجدان شرایط شركت‌ در هر قرارداد تعریف كرده تا به موجب آن واگذاری قراردادها از طریق رقابتی برابر تحقق پیدا كند.
یك مساله مهم دیگر رودرروی اعضای IEEMA مربوط به عوارض كالاها و تجهیزات وارداتی طرح‌های تولید، انتقال و توزیع است كه بین صفر تا ده درصد، با توجه به نوع پروژه (تولید، انتقال و توزیع) است. در مقابل سازندگان هندی كه كالاهای مشابهی راعرضه می‌كنند باید برای واردات مواد خام عوارضی به میزان ۱۵ درصد بپردازند. این نا‌برابری واضح به ضرر شركت‌های هندی سازنده تجهیزات الكتریكی است بنابراین از وزارت دارایی درخواست می‌شود مواد خام وارداتی برای تولید تجهیزات مورد نیاز پروژه‌های برق شامل عوارض پایین‌تری نسبت به كالاها و تجهیزات نهایی برق شوند.
هند اینك در صدد ایجاد یك بازار كلان ساخت منطقه‌ای با شركت شماری از كمپانی‌های بزرگ است. بسیاری از این كمپانی‌ها پایگاه‌های ساخت خود را بادر نظر گرفتن قابلیت‌های موجود در بخش ساخت تجهیزات برقی در هند دراین كشور مستقر می‌كنند. وجود نیروی كار هوشمند و ارزان نیز مزید بر علت است و سبب خواهد شد تا سازندگان هندی بتوانند بازارهای بین‌المللی را كشف كنند.
انجمن سازندگان برای گسترش حضور خود در بازارهای بین‌المللی، هیات‌هایی را به نمایشگاه‌های بین‌المللی كشورهایی چون آلمان، مالزی، كره جنوبی، امارات متحده ، لیبی و نپال اعزام داشته و نمایندگان آن در هیات‌های مشتركی با نمایندگان دولت به كشورهای ایران، افغانستان و لیبی رفته‌اند.
IEEMA برای نمایش توانمندی‌های صنعت برق هند هر دو سال یك بار نمایشگاهی بین‌المللی معروف به الكراما (ELECRAMA) برپا می‌دارد. آخرین نمایشگاه در فوریه ۲۰۰۴ در دهلی نو برگزار شد كه ۶۰۰۰۰ بازدید‌كننده كاری داشت. الكرامای ۲۰۰۶ در بمبئی برگزار خواهد شد.
IEEMA به سهم خود می‌كوشد درعملی كردن رویای دولت یعنی «برق برای همه» تشریك مساعی كند.
توضیحاتی درباره بخش توزیع در برنامه APDRP برنامه شتاب توسعه و اصلاحات بخش برق هند
بخش توزیع برق در هند برای چند دهه مغفول مانده بود و طرح‌هایی كه با همكاری دولت مركزی و دولت‌های ایالتی برای جلب سرمایه‌گذاری انجام شد عمدتاً متوجه بخش تولیدی بود اما این موفقیت نسبی به دلیل نیاز كارخانه‌های دولتی برق به بهسازی و نوسازی محدود ماند. این امر سبب شد كه بخش توزیع نیز در كانون توجه قرار گیرد و برنامه شتاب توسعه و اصلاحات بخش برق هند تا حد زیادی به سوی اصلاحات بخش توزیع نیز گرایش پیدا كند. در گرایش جدید بر پاسخگویی شركت‌ها و سیستم توزیع تاكید شده و درنتیجه اقدام‌های بهبود گرایانه از امتیازاتی بهره‌مند خواهد شد. IEEMA در پیشبرد برنامه‌ جامع (APDRP) سهم به سزایی داشته است.
در نگرش جدید دولت هند به مساله برق‌رسانی، این كار نه فقط به عنوان پیش‌نیاز صنعتی شدن بلكه به عنوان عامل مهم رشد بهره‌وری كشاورزی تلقی شده و تاكید ما (وزارت برق) بر این است كه برق‌رسانی روستایی پیش درآمدی برای توسعه شهری است. برق‌رسانی روستایی آثاری چند جانبه دارد، ایجاد‌كننده فعالیت‌های ثانویه، سبب‌سازایجاد شغل و درآمد زایی است و در بلند‌مدت تاثیراتی مثبت در بخش‌های اجتماعی نظیر آموزش و پرورش و بهداشت خواهد گذاشت.
تامین برق به شكلی عمده بر كیفیت زندگی روستایی تاثیر می‌گذارد و به كنترل مهاجرت به شهرها كمك می‌كند. درحال حاضر مهاجرت‌ها(ی بی‌رویه) سبب فشار بر شهرها، زیربناهای آنان – مثل خانه‌سازی، تامین برق، آب آشامیدنی، نیازهای بهداشتی و گسترش تاسیسات آن- می‌شود. ایجاد این تسهیلات درمناطق روستایی، جمعیت روستایی راترغیب خواهد كرد درخاستگاه خوددنبال داده‌های جدیدی برای كسب درآمد بروند و استاندارد زندگی خود رابالا برند.
اگر هندوستان در رویای تبدیل به قدرتی جهانی است نباید اهمیت برق‌رسانی روستایی را دست كم بگیرد. آمار ادعایی برق‌رسانی به ۸۰ درصد روستاها، تصویر درستی نیست. دولت در برنامه حداقلی خود برای برق‌رسانی روستایی طی پنج سال مواردی مهم پیش‌بینی كرده كه وعده‌ای شیرین است و برای پایداری توسعه باید عملی شود. این تعهد دولت است. دولت تصمیم گرفته كه ستون فقرات شبكه برق روستاها را تقویت كرده از مدل سیستم‌های توزیع برق روستایی در هر بلوك با حداقل سیستم KV۱۱/۳۳ و یك ترانس توزیع كافی برای هر روستا استفاده كند. این حاملی نیرومند برای برق‌رسانی روستایی و پایداری آن خواهد بود. برق‌رسانی روستایی تحت پوشش برنامه‌ای جامع قرار دارد كه ازجمله به ایجاد زیربنا در مناطق برق‌رسانی نشده و گسترش شبكه برای تامین تقاضای مشتریان جدید می‌توان اشاره كرد. دولت هند طرح‌هایی را برای برق‌رسانی روستایی با مشاركت محلی با یارانه‌ای ۴۰ درصدی عملیاتی كرده و «شركت برق‌رسانی روستایی (REC) را مسوول این كار كرده است و بر این پایه نشانه‌هایی مثبت از ایالات بنگال غربی، اوتارپرادش، بیهار و «جهارخند» دریافت كرده است.
در این برنامه تمام سازندگان تجهیزات و كالاهای برقی می‌توانند مشاركت داشته و به پایداری سیستم كمك كنند. انجام اقدام‌هایی مثل تدوین استاندارد برای كالاها، بهبود فرآیندها، استفاده از فناوری‌های مقرون به صرفه‌تر،‌ارتقاء كیفیت‌ها با بهره‌جویی از فناوری برتر در جهان گام‌هایی مهم در جهت این مشاركت است.●نكاتی درباره برنامه دهم توسعه هندوستان در بخش برق
تامین مالی طرح‌ها در ‎آغاز این برنامه دغدغه‌ای مهم بود و برنامه در بخش برق، با این دیدگاه بلند‌پروازانه می‌نمود. اما امروز، تامین مالی طرح‌ها عاملی بازدارنده نیست بلكه برخی از نگرانی‌ها متوجه بخش صنعت و ساخت است... برای برنامه شتاب و توسعه اصلاحات بخش برق APDRP در بدو امر ۱۶۰۰۰ كرور روپیه پیش‌بینی شده بود. اما بازخوردی كه دولت از شوراهای برق ایالتی (SEBs) و شركت‌های برق به دست آورد مربوط به افزایش قیمت‌ها و عدم تناسب نیازهای برنامه (APDRP) با توان عرضه بخش صنعت بود. در طول برنامه پنج ساله دهم ۵۰۰۰۰ مگاوات باید به ظرفیت موجود اضافه شود و انجام آن، موفقیت‌ تلقی می‌شود اما نگرانی این است كه عرضه قطعات و تجهیزات مختلف برای انجام این طرح‌ها به مساله تبدیل شود. وزارت برق تلاش می‌كند كه در بخشی از پروژه‌ها كه قرار است طی سال‌های ۶-۲۰۰۵ راه‌اندازی شود مشكلات را حل كرده و امیدوار شود كه تجهیزات و كالاهای الكتریكی برای بخش‌های انتقال و توزیع، برق‌رسانی روستایی و امثال آن مساله‌ای ایجاد نكنند. باید بررسی‌های مداوم و به موقعی انجام گیرد كه عرضه تجهیزات با برنامه‌ زمانی پیش‌بینی شده و فعالیت‌های از قبل تعیین شده تطابق داشته باشد. این نیاز عمده‌ای است و صنایع الكتریكی هند باید خودرا برای عرضه تجهیزات ۵۰۰۰ مگاوات جدید در سال تجهیز كنند. زیرا این انتظار بزودی به ۸۰۰۰ و پس از آن به بیش از ۱۰۰۰۰ مگاوات در سال خواهد رسید. وزارت برق پیش‌بینی می‌كند كه تا سال ۲۰۲۰ ظرفیت بخش برق به ۳۰۰۰۰۰ مگاوات برسد و در ۲۰۲۵ نزدیك ۴۰۰۰۰۰ مگاوات باشد.
این بلند‌پروازی‌ها با كمك بخش‌های ساخت تجهیزات و كالاهای الكتریكی میسر خواهد شد. درهند مدیریت سمت تقاضا بسیار مهم است اما در ۲۵-۲۰ سال آینده مدیریت سمت عرضه نیز مساله‌ای عمده و اصلی‌ترین ملاحظه و نگرانی است.
●نكته‌هایی مهم از برق هند و برنامه‌های آن
• مدیریت سمت تقاضا مساله‌ای مهم است. مصرف كارآمد برق می‌تواند باعث ۲۵-۲۰ درصد صرفه‌جویی شود.
• مدیریت سمت عرضه مساله‌ای مهم‌تر خواهد بود زیرا میزان قطعی برق بسیار زیاد و فاصله بین سرانه مصرف مورد نظر و وضعیت فعلی بسیار است.
• تا زمانی كه سرانه مصرف به ۲۰۰۰ كیلووات ساعت در سال نرسد هرگونه پروژه‌های تعدیل مصرف و تقاضا بی‌معنی خواهد بود.
• در برنامه‌های توسعه صنعت باید رشد بخش‌های سازنده تجهیزات انتقال و بخش‌های زیر مجموعه آن، توزیع وبرق رسانی روستایی، همپای توسعه سایر بخش‌ها باشد.
• در فاصله امروز تا افق مورد نظر (۲۰۲۵) باید سهم برق تولیدی ازانرژی هسته‌ای بیشتر شود.
• در چشم‌انداز‌های توسعه باید سهمی در خور برای انرژی‌های تجدید‌پذیر – باد، بیوماس، سوخت زیستی و غیره- در نظر گرفته شده از تكنولوژی‌های پیشرفته‌تر بهره‌ گرفته شود.
• سازندگان تجهیزات و كالاهای الكتریكی باید خود را برای سازگاری با برنامه‌های توسعه- حداقل گسترش ظرفیت بر مبنای ۵۰۰۰-۴۰۰۰ ظرفیت جدید در سال – آماده كرده در پایان برنامه دهم این توانمندی‌ را به سازگاری با ۸۰۰۰ مگاوات جدید (و برای ۴۰۰۰ مگاوات واردات تجهیزات) برسانند.
• در برنامه یازدهم هند ظرفیت سالانه ۱۲۰۰۰ مگاوات افزایش می‌یابد و بخش بومی باید بكوشد تا ۸۰-۷۰ درصد آن را پوشش دهد یعنی بخش ساخت باید توانمندی سازگاری خود را به ۹۰۰۰ مگاوات ظرفیت جدید برساند. در برنامه دوازدهم این توانمندی باید به ۱۰۰۰۰ مگاوات برسد زیرا برای هر سال ۱۵۰۰۰ مگاوات ظرفیت جدید پیش‌بینی شده است. در سال ۲۰۲۰ سازندگان هندی فناوری‌ها و سازگاری تكنولوژی‌ها را توسعه بخشند و برنامه‌های پژوهش و توسعه با توانمندی بیشتری انجام گیرد.
• برای انجام این برنامه‌ها شركت‌های ساختمانی و نصب باید توسعه پیدا كنند.
• تمام سازندگان تجهیزات، شعبه‌ها و موسسه‌های وابسته باید تاسیسات و تجهیزات تولید و ساخت خود را بازبینی كرده بازرسی كیفیت و سیستم‌های كنترل، منابع تداركاتی خود را بهبود بخشند. كاربرد سیستم‌های خودكار، آموزش نیروی انسانی و جهت‌گیری درست به طرف كیفیت مدنظر است. طبیعی است كه شركت‌ها گذشته از توجه به برنامه‌های توسعه باید بهبود سرویس‌ها و سیستم‌های موجود خود را نیز در نظر بگیرند. بسیاری ازكارخانه‌ها كهنه و قطعات یدكی بسیاری مورد نیاز است بنابراین در پیش‌بینی آینده (الف) سازگار شدن با نیازهای جدید و (ب) سرویس مناسب ظرفیت‌های قدیمی باید مدنظر قرار گیرد.
• از آنجا كه قرار است ظرفیت‌های نصب شده در سال ۲۰۲۵ به ۴۰۰۰۰۰ مگاوات برسد، باید طرح‌های منطقه‌ای و ملی شبكه‌ای همانندسازی شود تا تداركات لازم برای هرفاز توسعه مشخص و برنامه بخش‌های سازنده تعیین شود.تجربه چند سال اخیر نشان از وجود كاستی‌هایی در تكنولوژی بالای سیستم انتقال فشار قوی وجود دارد.
• این همانند‌سازی‌ها باید درزمینه برق‌رسانی روستایی در مقاطع مختلف- ۲۰۰۷، ۲۰۱۲، ۲۰۱۷، ۲۰۲۰ و ۲۰۲۵ – انجام گیرد.
• بخش‌های فرعی انتقال و توزیع همچنان ضعیف‌ترین بخش زنجیره صنایع الكتریكی هستند. ضعف‌های كنونی باید برطرف و نیازهای آینده تامین شوند.
• مدرن‌سازی بخش توزیع، خودكاری الكترونیكی، فناوری اطلاعاتی تنها بخشی از طرح‌هایی است كه باید در برنامه شتاب و توسعه اصلاحات بخش برق هند (APDRP) مدنظر باشد. ارتقاء كیفیت، انتظاری معمول از صنایع ساخت تجهیزات برق است.
• در بخش مدیریت سمت تقاضا دستور كار ملی در زمینه صرفه‌جویی در مصرف برق فرصت‌های فراوانی را برای سازندگان كالاهای الكتریكی فراهم می‌آورد. رعایت استانداردها و نصب برچسب انرژی نقطه مشروعی برای این صنایع و افزایش احساس مسوولیت آنها در تولید كالاهایی با مصرف مناسب انرژی است كه باید آن را در طراحی‌های محصول و ویژگی‌های آن به كارگیرند. آنها باید تولید محصولاتی را در دستور كار قرار دهند كه تا پنج سال آینده باعث دست‌كم ده درصد كاهش در مصرف برق شده همین میزان را برای پنج سال پس از آن در نظر گیرند.

نشریه : IEEMA

منبع : مجله بولتن بین الملل