فرصت طلایی که روحانی از دست نداد

حسن روحانی عضو شورای عالی امنیت ملی و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام اخیراً طی سخنانی مسائلی را علیه دولت مطرح کرد که باور کردن این سخنان به عنوان اظهارات یک عضو نهادهای مهم نظام بسیار سخت است.
عجیب آن است که چگونه کسی می تواند در برخی ارکان اصلی نظام حضور داشته باشد اما در عین حال علیه دولت سخت کوشی که در ابعاد داخلی و خارجی منشأ تحولات و خدمات بزرگ و بی نظیری بوده و از جنبه های مختلف مورد حمایت و تایید رهبر انقلاب قرار گرفته است، تا این حد خصمانه و کینه ورزانه، موضعگیری نماید؟ آیا چنین رویکردی، صلاحیت ادامه عضویت آن فرد را در ارکان مهم نظام زیر سوال نمی برد؟
اگر به دقت به رویکرد و جهت گیری سخنان اخیر آقای روحانی بنگریم، این اظهارات به منزله ریختن آب به آسیاب دشمنان ملت ایران است. امریکا در صدد القاء این باور است که تحریمهای زورگویانه علیه ملت ایران ثمر بخش بوده است و سخنان مزبور، به دشمنان خارجی انقلاب، تفهیم کرد که اقدامات آنها مؤثر بوده و ایران در معاملات خارجی با مشکلات بانکی و اعتباری مواجه شده است. این اظهارات به طور طبیعی صلاحیت فرد مزبور را برای حضور در جلسات رسمی که مسائل محرمانه و سری کشور در آنجا مطرح می شود، از بین می برد. استفاده سوء از اطلاعات در دسترس برای نیل به مقاصد سیاسی یادآور خاطرات تلخی است که برخی همکاران وی از خود بر جای گذاشتند.
۱) آقای روحانی سیاست دولت را در ارتباط با انرژی هسته ای زیر سوال برده و به آسیب های ناشی از اعمال این سیاست اشاره کرده است، در حالی که دستیابی به چرخه کامل سوخت هسته ای یک آرمان ملی است و دولت نهم با تصمیم قاطع و تکیه بر حمایت مردم که آن را به صراحت و به مناسبت های مختلف ابراز کرده اند، این هدف مهم را پی گرفته است؛ با این حال، بسیار تعجب برانگیز است که چرا از حرکت ملت ایران در مسیر دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای، آن هم با کمترین هزینه ممکن ناخرسند به نظر می رسند و البته این سؤال نیز باقی است که بزرگنمایی اقدامات کم اثر دشمن حامل چه دستاوردی است؟
۲) آقای روحانی در بخشی از سخنانش گفته است که عده‌‏ای هر ماه به سراغ حساب ذخیره ارزی می روند و هرچه را در آن است، جارو می کنند. قطعاً محتوا و ماهیت این سخنان، مبین هیچ هدف سازنده یا دلسوزانه ای نیست؛ اظهار نظرهای فله ای، امکان پاسخگویی دقیق و درست را از دیگران سلب می کند. از این ادعا چنین برداشت می شود که در کشور، هیچ قانون و مجوزی برای کنترل و نظارت بر حساب ذخیره ارزی وجود ندارد.
روحانی اگر از واقعیت موضوع و نحوه برداشت از صندوق ذخیره ارزی بی اطلاع است که صلاحیت وی برای عضویت در نهادی همچون مجمع تشخیص مصلحت نظام زیر سؤال می رود و اگر می داند که دولت بدون کسب اجازه از مجلس یا رهبری، حق برداشت از این صندوق را ندارد، باید روشن سازد که با دروغ پراکنی و تحریف واقعیت، درصدد دستیابی به چه هدفی است؟
۳) آقای روحانی گفته است در ۳ سال گذشته با درآمد سرشار نفت، به جز خرید پرتقال، سیب، انگور و موز از خارج، هیچ پروژه بزرگ و کار سرنوشت سازی انجام نشده است.
شاید نتوان به وی در مورد بی اطلاعی از واقعیت ها چندان خرده گرفت، این مشکلی است که ممکن است برخی از مردم عادی نیز با آن مواجه باشند و عمدتاً متاثر از ناآگاهی و بی خبر بودن از اجرایی شدن بیش از ۱۰۰ هزار طرح و پروژه بزرگ و کوچک در کشور طی ۳ سال گذشته از سوی دولت نهم است.
عدم ارتباط با متن مردم به ویژه شهروندان ساکن در شهرها و روستاها و تأثیرپذیری از رسانه هایی که خدمات و فعالیت های گسترده و کم نظیر دولت را از دید مردم دور نگه داشته و افکار عمومی را تحریم خبری کرده اند، حاصلی جز پیدایش این نگاه خلاف واقع ندارد.
۴) آقای روحانی به تورم بالای ۲۰ درصدی اشاره کرده و در عین حال گفته است که مگر شعار انتخاباتی دولت این نبود که تورم را تک رقمی می‌‏کند؟ با این حال وی اشاره نکرده است که مگر می شود قیمت نفت از بشکه ای ۳۰ دلار به ۱۲۰ دلار افزایش پیدا کند و سایر اقلام و کالاها در تجارت جهانی تحت تأثیر آن قرار نگیرد. افزایش شدید قیمت نفت، تورم لجام گسیخته جهانی را به وجود آورد و این تورم تأثیر خود را در اقتصاد کشورهای مختلف از جمله اقتصاد ایران برجای گذاشت، به عنوان نمونه، قیمت گندم، جو، برنج و کالاهایی نظیر آن تا ۴ برابر افزایش یافت.
بنابراین، اینگونه نیست که فقط درآمدهای ناشی از افزایش قیمت نفت نصیب ما شود و در مقابل چیزی از دست ندهیم. سیاست های دولت کاملاً در جهت تک نرخی کردن تورم تنظیم شده بود کما اینکه در سال اول دولت، نرخ تورم سیر نزولی یافت و از ۱۵ به ۱۳ درصد رسید اما تورم جهانی وضعیت اقتصادی بسیاری از کشورها را متزلزل کرد و در اقتصاد ایران نیز اثر منفی بر جای گذاشت. منحرف کردن ذهن مردم از توجه و تمرکز بر واقعیت ها، خیانت در حق آنان نیست؟
حسن روحانی از فرصت های طلایی از دست رفته در دولت نهم سخن گفته است. وی البته اگرچه در حوزه منافع ملی متهم است که با به کارگیری دیپلماسی تسلیم که از سوی رهبر انقلاب در دیدار دانشگاهیان یزد، به عقب نشینی های پیاپی تعبیر شد و سوابق مشعشع تیم هسته ای اش، به ویژه سیروس ناصری و حسین موسویان که علی رغم تمامی اعمال فشار و جانبداری های پیدا و پنهان باز هم به اتهام قصد انتقال اطلاعات به بیگانگان محکوم شد، قاعدتاً نباید حرف چندانی برای گفتن داشته باشد اما در حوزه مسائل شخصی، دکتر حسن روحانی، دکترای حقوقش را از انگلیس همزمان با دوره نمایندگی مجلس و تصدی دبیری شورای عالی امنیت ملی اخذ کرد، این آیا نهایت بهره برداری از فرصت های طلایی نیست؟

حامد طالبی

منبع : رجا نیوز