غرور و تعصب - PRIDE & PREJUDICE

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : فرانسه و انگلستان
محصول : تیم بوان، اریک فلنر و پل وبستر
کارگردان : جو رایت
فیلمنامه‌نویس : دبورا موگاچ، برمبنای رمانی نوشتهٔ جین اوستین
فیلمبردار : رومن اوزین
آهنگساز(موسیقی متن) : داریو ماریانلی
هنرپیشگان : کیرا نایتلی، تالولا رایلی، رازمند پایک، جینا مالون، کری مالیگان، دانلد ساترلند، روپرت فرند، تام هالندر، سایمن وودز، ماتیو مکفجین و برندا بلتین
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۷ دقیقه


انگلستان، اوایل قرن نوزدهم. ̎خانم و آقای بنت̎ (بلتین و ساترلند)، پنج دختر دم بخت دارند. وضع خانوادهٔ ̎بنت̎ از لحاظ مادی بد نیست ولی به هر حال، ثروتمند نیستند و ̎خانم و آقای بنت̎ دنبال همسر مناسبی برای دخترهایشان می‌گردند. از این‌رو وقتی باخبر می‌شوند که ̎چارلز بینگلی̎ (وودز)، جوانی مجرد از خانواده‌ای ثروتمند، به ملک همسایه اسباب کشیده، دل‌گرم می‌شوند که لااقل یکی از دخترهایشان را شوهر دهند. ̎خانم و آقای بنت̎ که مایلند ببینند آیا جرقه‌ای بین یکی از دخترها و همسایهٔ جدید زده می‌شود یا خیر، دخترانشان، ̎الیزابت̎ (نایتلی) و ̎جین̎ (پایک) را به مجلس رقصی که همسایهٔ جدید راه انداخته می‌برند تا شاید برق جرقه‌ها را در آسمان مشاهده کنند. ̎جین̎ ظاهراً از ̎چارلز̎ خوشش آمده و ̎چارلز̎ نیز ظاهراً از ̎جین̎ بدش نیامده ولی ̎الیزابت̎ بلافاصله در مقابل ̎دارسی̎ (مکفجین)، دوست صمیمی ̎چارلز̎، جبهه می‌گیرد. در حالی‌که ̎الیزابت̎ به ̎سروان ویکام̎ (فرند) علاقه‌مند شده و از طرف دیگر، نظر ̎ویلیام کالینز̎ (هالندر)، مردی خوش‌نیت ولی بی‌روح را جلب کرده است. دست تقدیر چنین می‌خواهد که مسیر زندگی ̎الیزابت̎ و ̎دارسی̎ بارها با یک‌دیگر تلاقی کند و آن‌دو بی‌آن‌که اهمیتی برای یک‌دیگر قائل باشند نتوانند خود را از فکر دیگری رها کنند.
● سینمای انگلستان در سال‌های آخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم سالی دو سه فیلم بین‌المللی می‌سازد که در سراسر جهان با موفقیت‌هائی روبه‌رو می‌شوند و یکی از مهم‌ترین مناقع الهام این فیلم‌ها، داستان‌های اوستین است. رایت، کارگردان انگلیسی نه‌چندان شناخته شده، این اقتباس سبک و شاد و بامزه از معروف‌ترین رمان اوستین را با موفقیت جمع‌وجور کرد و نایتلی در نقش اصلی، به‌عنوان نقطهٔ تمرکز اثر، بیش‌ترین تحسین‌ها را به خود اختصاص داد. این در حالی است که حضور آرام و باوقار و مردانهٔ مکفجین، بازیگر نسبتاً گم‌نام انگلیسی در نقش مقابلش نادیده گرفته شد. اما تامپسن که برای نوشتن فیلم‌نامهٔ حس و حساسیت (آنگ لی، ۱۹۹۵) برمبنای یکی دیگر از رمان‌های اوستین، اسکار گرفت؛ در جریان تهیهٔ این فیلم، نقش ناظر را داشت. در فیلم‌نامهٔ این نسخهٔ سینمائی از غرور و تعصب بخش‌هائی از رمان حذف شده، اما آن‌چه باقی مانده برای روایت یک داستان لذت‌بخش کافی به‌نظر می‌رسد.